W ostatnich latach coraz więcej ojców składa wnioski o opiekę naprzemienną nad dziećmi. Czasem jest to przejaw realnej chęci uczestniczenia w wychowaniu dziecka, ale bywa też tak, że to strategia procesowa, której celem jest ograniczenie obowiązku alimentacyjnego.
Gdy ojciec walczy o opiekę naprzemienną – co powinna zrobić matka?
Dla matek może to być zaskakująca i trudna sytuacja – szczególnie jeśli wcześniej to one sprawowały codzienną, pełną opiekę nad dzieckiem, a ojciec był nieobecny lub w stopniu znikomym wykonywał obowiązki związane z dzieckiem. Nie każda matka wie, jak wtedy zareagować. Czasem emocje biorą górę – kobieta odmawia kontaktów, staje w opozycji do wszystkiego, co proponuje ojciec dziecka. To błąd.
Nie odrzucaj kontaktów – zaproponuj swoje rozwiązanie
Jeśli ojciec żąda opieki naprzemiennej, a Ty się na nią nie zgadzasz – nie mów tylko „nie”. Zaproponuj konkretne rozwiązanie alternatywne. Na przykład:
„Nie widzę możliwości opieki naprzemiennej ze względu na brak porozumienia wychowawczego, ale proponuję, aby ojciec widywał dziecko dwa razy w tygodniu i co drugi weekend, a także spędzał połowę wakacji i świąt.”
To pokazuje, że nie izolujesz dziecka od ojca, ale chronisz jego stabilność. Sędziowie i biegli z OZSS bardzo cenią postawę współpracy i zorientowanie na dobro dziecka, a nie na walkę z drugim rodzicem.
W przypadku sporu o opiekę niemal zawsze sąd kieruje strony do OZSS. Tam psychologowie i pedagodzy badają:
kompetencje wychowawcze rodziców,
zdolność do współpracy między rodzicami,
przywiązanie dziecka do każdego z rodziców,
stabilność emocjonalną i organizacyjną obu środowisk.
Opieka naprzemienna nie zostanie zalecona, jeśli rodzice są w konflikcie, nie komunikują się, a systemy wychowawcze są sprzeczne. Jeśli dobrze przygotujesz się do tego badania, możesz skutecznie obronić stanowisko, że taka forma opieki nie służy dziecku – ale tylko wtedy, jeśli jednocześnie pokażesz, że nie jesteś stroną konfliktową.
Argumenty przeciwko opiece naprzemiennej
Jeśli chcesz przekonać sąd i OZSS, że opieka naprzemienna nie jest odpowiednia, opieraj się na faktach i stabilnych argumentach.
✔️ Brak porozumienia wychowawczego
Rodzice stosują skrajnie odmienne metody wychowawcze (np. jedna strona wymaga obowiązkowości, druga pozwala na wszystko). Dziecko gubi się w sprzecznych przekazach, co prowadzi do lęków i zaburzeń zachowania.
✔️ Brak porozumienia komunikacyjnego
Stałe kłótnie, brak możliwości ustalania wspólnych decyzji dotyczących zdrowia, szkoły czy wyjazdów dziecka.
✔️ Brak stabilizacji emocjonalnej i fizycznej
Dziecko nie ma jednego miejsca zamieszkania, co wpływa na jego poczucie bezpieczeństwa. W ciągu tygodnia musi się przenosić, zmieniać ubrania, obowiązki, rytuały.
✔️ Różne systemy wartości
Jeden rodzic nie respektuje zaleceń lekarza, drugi stosuje kary fizyczne, trzeci nagradza dziecko za nieodpowiednie zachowanie.
✔️ Brak wcześniejszego zaangażowania ojca
Jeśli ojciec nie uczestniczył w codziennej opiece, nie chodził na wywiadówki, nie znał lekarza dziecka ani jego ulubionego posiłku – trudno nagle mówić o równorzędnej opiece.
Uwaga adwokata:
Jednak warto pamiętać, że budowanie więzi dziecka z ojcem powoli i systematycznie może przynieść dobre efekty i również odciążyć matkę. Czasem trzeba to przemyśleć – zastanowić się co będzie najlepsze w dłuższej perspektywie. Wiele matek chce, aby dziecko miało oboje rodziców (mimo rozsta i to jest właśnie moment, by o to zawalczyć.
Przykładowa propozycja kontaktów zamiast opieki naprzemiennej
Przykład:
co drugi weekend od piątku godz. 17:00 do niedzieli godz. 18:00,
jeden dzień w tygodniu w godzinach popołudniowych (np. środa 15:00–19:00),
połowa ferii zimowych i wakacji letnich,
podział świąt (np. Wigilia u mamy, pierwszy dzień Świąt u taty),
możliwość kontaktu telefonicznego lub przez wideorozmowę dwa dni w tygodniu o stałej porze.
Taki układ pokazuje, że dziecko ma kontakt z ojcem, ale też ma stałe miejsce zamieszkania i rytm dnia.
Jak mówić w sądzie lub przed OZSS?
„Nie jestem przeciwna kontaktom z ojcem, ale uważam, że dziecko potrzebuje stabilizacji.”
„Ojciec do tej pory nie był zaangażowany w codzienne życie dziecka, nie wiem, czy poradzi sobie z pełną opieką.”
„Chciałabym, aby dziecko miało stałe miejsce zamieszkania, ale jestem otwarta na szerokie kontakty.”
Unikaj takich sformułowań jak:
„Nie dam mu dziecka.”
„On się nie nadaje.”
„Nie będzie go widywał wcale.”
Co powinna zrobić matka?
Zaproponuj alternatywę dla opieki naprzemiennej (kontakty),
Pokaż, że jesteś gotowa do współpracy,
Przedstaw argumenty oparte na dobru dziecka – nie na emocjach,
Przygotuj się dobrze do badania OZSS,
Zadbaj o spójność swojej narracji – powstrzymaj emocje, jeśli to możliwe
Złość wobec ojca nie powinna decydować o sposobie ustalania kontaktów z dzieckiem – to dwie różne rzeczy, choć bez wątpienią bardzo mocno ze sobą splecione.
Rozpad związku to zawsze emocjonalne trzęsienie ziemi. Ale jeśli w tym związku są dzieci – to nie tylko koniec relacji dwojga dorosłych, ale też początek nowego, często bardzo trudnego układu rodzinnego. I tu zaczyna się błąd, który popełnia większość ludzi: nie oddzielają rozwodu od dziecka.
Dlaczego musisz oddzielić te dwa światy, zanim będzie za późno
Traktują to jako jeden dramatyczny pakiet. A przecież rozwód to decyzja o zakończeniu małżeństwa. Rodzicielstwo trwa dalej. I nie może być zakładnikiem emocji.
Zacznij od najtrudniejszego pytania: Czy naprawdę chcesz rozwodu?
Nie pytaj prawnika. Nie pytaj psychologa. Zapytaj siebie. Bo jeśli nie padła w Twoim wnętrzu jasna decyzja: „Tak, chcę rozwodu”, to nie jesteś gotowy na to, co będzie dalej. A dalej będzie trudno. Będzie walka o dzieci, o pieniądze, o mieszkanie, o spokój psychiczny. Bez tej decyzji – ugrzęźniesz. W wątpliwościach. W toksycznych rozmowach. W nadziei, że „może się jeszcze zmieni”.
Nie ruszaj do sądu, jeśli nie wiesz, że naprawdę chcesz zakończyć to małżeństwo. Potrzebujesz pomocy?Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!
Adwokat nie pomoże w podjęciu decyzji o rozwodzie
Jako adwokat od rozwodów coraz częściej spotykam się z przedziwnym zjawiskiem. Do kancelarii przychodzą ludzie — z pozoru zdecydowani, z dokumentami, czasem ze łzami w oczach, czasem z ironicznym uśmiechem.
I tu zaczyna się paradoks. Bo choć przyszli do kancelarii adwokackiej, to tak naprawdę nie po poradę prawną, tylko… emocjonalną. A ja — zamiast analizować składniki majątku, rekomendować system opieki nad dziećmi czy analizować dowody na winę współmałżonka — słucham historii o samotności w związku, o milczących wieczorach przy stole, o zdradzie, która niby była, ale nie do końca. O tym, że on się zmienił, ale nie na długo. Nie zadają tego pytania wprost – „Czy mam się rozwieść?” Zamiast tego pojawiają się na jednym spotkaniu. Potem na drugim. Opowiadają o kłótniach, o zmęczeniu, o braku zrozumienia. Czasem chcą zapytać o podział majątku, czasem o alimenty, ale mam wrażenie, że to tylko pretekst. Tak naprawdę przyszli po coś innego — po jasność. Po decyzję, której sami nie potrafią (albo nie chcą) podjąć.
Forma rozwodu: bez winy czy z orzekaniem o winie? Nie łudź się – to nie jest tylko formalność.
W Polsce nadal mamy dwie ścieżki rozwodowe:
bez orzekania o winie,
z orzeczeniem o winie.
Brzmi niewinnie? Nic bardziej mylnego.
Orzekanie o winie to emocjonalny sądowy rollercoaster. Trwa długo. Wymaga twardych dowodów. Otwiera pole do wzajemnych oskarżeń. I – co gorsza – wystarczy, że druga strona udowodni Ci choćby 1% winy, a sąd może orzec winę obopólną. Czyli – mimo że on Cię zdradził, mimo że była przemoc – może się okazać, że Twoja złość, krzyk, wyprowadzka, stają się „winą”.
Z doświadczenia: orzeczenie o winie ma sens tylko wtedy, gdy masz konkretne dowody – zdradę, wyrok, przemoc. W innym przypadku – często lepiej pójść ścieżką szybszą i spokojniejszą.
Nie mieszaj ról: partner to jedno. Rodzic to drugie. Nawet jeśli boli.
Tu zaczyna się największy problem. Bo kiedy jesteś zraniona / zraniony – chcesz, żeby cały świat wiedział, co on / ona zrobił(a). I chcesz, żeby sąd „ukarał” tę osobę. Tylko że sąd nie jest od emocjonalnych rozrachunków. Sąd patrzy na dobro dziecka. A dziecko ma prawo do obojga rodziców, nawet jeśli jedno z nich było fatalnym partnerem.
Dlatego:
Jeśli walczysz o ograniczenie władzy rodzicielskiej – musisz udowodnić, że druga strona zagraża dziecku, nie Tobie.
Jeśli chcesz, żeby dziecko mieszkało z Tobą – pokaż, że to Ty dajesz mu stabilność, nie że Twój były mąż czy żona Cię zranił.
Jeśli chcesz ograniczyć kontakty – nie wystarczy powiedzieć, że „on mnie nie szanował”. Trzeba pokazać, że kontakt z dzieckiem mu szkodzi.
To może być bardzo trudne emocjonalnie. Ale jeśli nie oddzielisz partnera od rodzica – przegrasz.
Kiedy po drugiej stronie jest osoba toksyczna lub zaburzona – walka dopiero się zaczyna
Rozstanie z osobą toksyczną, narcystyczną, zaburzoną psychicznie to zupełnie inna liga. Bo tu nie ma zwykłego konfliktu. Tu jest gra o kontrolę. Gra o wizerunek. Gra o władzę.
Tacy ludzie:
będą wykorzystywać dziecko do manipulacji,
będą Cię oczerniać w sądzie,
będą grać ofiarę,
będą walczyć o opiekę, mimo że nie chcą jej naprawdę – tylko po to, by Cię zranić.
Dlatego musisz być przygotowany(a) na walkę o dziecko – nie tylko merytoryczną, ale też strategiczną i psychiczną.
Pamiętaj: w sądzie nie chodzi o to, kto głośniej krzyczy. Chodzi o to, kto lepiej argumentuje i ma dowody.
Sąd to nie scena na rozgrywki małżeńskie. Sąd to miejsce, gdzie waży się los dziecka.
Sąd nie powinien słuchać, że był zły w łóżku, że wyjeżdżał na ryby, że zdradził Cię 3 razy. To są sprawy Twoje i jego. Dla sądu liczy się to, czy dziecko ma co jeść, gdzie spać, kto je odbierze z przedszkola i kto rozumie jego potrzeby.
Nie pozwól, żeby Twoje cierpienie przysłoniło Twoją odpowiedzialność. Bo jeśli tego nie zrobisz – może się okazać, że Twoje dziecko trafi pod opiekę osoby, która zraniła Ciebie.
„Sąd to nie miejsce, w którym rozwiązuje się problemy. To miejsce, w którym się je osądza.” To zdanie wypowiedziane kiedyś przez doświadczonego sędziego rodzinnego doskonale oddaje różnicę pomiędzy tym, jak my – Polacy – podchodzimy do spraw sądowych, a jak wygląda to w wielu krajach zachodnich.
Dlaczego Polacy walczą w sądach, a inne narody się dogadują?
W Polsce sąd często staje się polem bitwy, gdzie walka o dzieci, majątek i winę za rozpad związku przybiera postać emocjonalnej wojny. Ludzie nie tylko szukają sprawiedliwości – szukają potwierdzenia, że to oni są ofiarą. Proces ma przynieść satysfakcję, zemstę, symboliczne zwycięstwo.
A jak jest w innych krajach? Tam sąd to ostatnia instancja. Najpierw robi się wszystko, by się dogadać. Mediacje, ugody, pomoc prawników i psychologów, szybkie procedury – wszystko po to, by uniknąć wyniszczającego procesu.
Jak wyglądają sądy w Polsce – scena dramatu rodzinnego
Polskie sądy rodzinne – niezależnie czy w Warszawie, Opolu czy Szczecinie – mają podobny klimat:
Zasypane aktami,
Przeciążeni sędziowie,
Sprawy rozwodowe, alimentacyjne, opiekuńcze ciągną się miesiącami, czasem latami,
Salę sądową wypełniają emocje, frustracja, żal, złość i potrzeba udowodnienia swojej racji,
Obie strony przychodzą z pełnomocnikami, nierzadko z teczką „haków” na drugą stronę.
Rozwód czy walka o dziecko to nie tylko spór prawny. To często walka o godność, o bycie zauważonym, o głos, który ktoś przez lata ignorował. Dlatego każda rozmowa o winie, o zdradzie, o tym kto zawinił, staje się centralnym punktem.
Niestety, system nie zawsze nadąża… Przewlekłość postępowań, brak wsparcia psychologicznego i mała dostępność czy raczej brak wiedzy o mediacji sprawiają, że ludzie „idą do sądu”, bo nie mają innej drogi. I nie wiedzą, że gdzie indziej można inaczej. Potrzebujesz pomocy?Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!
Jak wyglądają sądy rodzinne w innych krajach? Przede wszystkim… często ich nie widać
W wielu państwach Unii Europejskiej, ale też np. w Kanadzie, Norwegii, Holandii, Szwecji czy Francji, model rozwiązywania sporów rodzinnych oparty jest na dialog.
Oto jak wygląda to w praktyce:
1. Rozwód bez sali sądowej
W wielu krajach rozwód można uzyskać online lub przez podpisanie umowy. Nie ma potrzeby udowadniania winy, zdrady czy porzucenia. Nie dlatego, że to się nie zdarza – ale dlatego, że sąd nie jest miejscem do roztrząsania prywatnych dramatów.
Np. w Danii, jeśli strony są zgodne, rozwód można załatwić drogą internetową. We Francji, małżonkowie mogą podpisać rozwód u notariusza – nie pojawiają się w ogóle przed sądem. W Wielkiej Brytanii, od 2022 r. nie trzeba wskazywać winy – wprowadzenie tzw. „no-fault divorce” zakończyło erę rozwodowych bitew. Wprowadzona ustawa ustaliła, iż można orzec rozwód gdy jedna ze stron złoży oświadczenie, że związek nieodwracalnie się rozpadł. Strony mogą również wspólnie złożyć wniosek.
2. Mediacja zamiast sali rozpraw
W krajach takich jak Holandia, Niemcy, Norwegia czy Austria, rozwód zaczyna się od mediacji. Jest to obowiązkowy etap. Dopiero gdy strony nie potrafią się porozumieć, kierowane są do sądu. Ale i wtedy obowiązują surowe zasady:
krótki czas rozpraw,
zakaz używania agresywnego języka,
wspólne wysłuchania z udziałem psychologa.
3. Wspólna troska o dziecko
Systemy prawne np. w Szwecji i Finlandii są zorientowane na dobro dziecka, a nie na spór o władzę. Sąd zapyta: Jak możecie oboje być dalej rodzicami dla tego dziecka? Nie zapyta: Kto był lepszym mężem czy żoną?
Dlaczego w Polsce walczymy, a gdzie indziej się dogadują?
1. Kultura prawna i społeczna
W Polsce mamy wciąż silne przywiązanie do kategorii „winny” i „niewinny”. Chcemy, by sąd potwierdził naszą wersję historii. To ma wymiar nie tylko prawny, ale też społeczny i emocjonalny – chcemy mieć „papier na to, że to on/ona zawinił(a)”.
W krajach nordyckich ludzie częściej myślą: „związek się rozpadł, skupmy się na tym, co teraz”.
2. Brak systemowego wsparcia na początku konfliktu
W Polsce nie mamy wystarczającej liczby:
bezpłatnych mediatorów rodzinnych,
psychologów przy sądach,
programów edukacyjnych dla rozwodzących się rodziców.
Efekt? Ludzie idą od razu do sądu z adwokatem, gotowi do walki, nie do rozmowy.
3. Sąd jako narzędzie władzy i zemsty
Wielu rozwodzących się traktuje sąd jak miejsce, gdzie mogą „wygrać” – odebrać dzieci, majątek, zniszczyć reputację drugiej osoby. Tam, gdzie system jest ugodowy, nie ma miejsca na takie podejście – bo ugoda zakłada kompromis, nie triumf jednej ze stron.
Czy można inaczej w Polsce? Tak – ale to wymaga zmiany mentalności i prawa
W Polsce wciąż brakuje:
obowiązkowych mediacji przed rozwodem,
kultury „rozwodu ugodowego”,
dostępnych porad prawnych dla obu stron na początku konfliktu.
Część osób umie się również dogadać, nie orzeka o winie, bierze udział w mediacji, podpisuje ugodę i porozumienie rodzicielskie. Edukacja, iż sprawy o rozwód z winy ciągną się latami, przynoszą skutek.
Co możemy zrobić jako społeczeństwo i jako osoby w konflikcie?
Zmieniajmy język – nie mówmy: „idę walczyć o dziecko”, tylko „chcę ustalić, co będzie najlepsze dla dziecka”.
Korzystajmy z mediacji – to nie oznaka słabości, tylko dojrzałości.
Szukajmy rozwiązań, nie zemsty – rozwód nie musi być wojną.
Wspierajmy reformy prawa rodzinnego – które stawiają na dialog, nie konfrontację.
Szybszy bezkonfliktowy rozwód? Rozwód bez udziału sądu
W Polsce trwają prace nad wprowadzeniem możliwości rozwodu poza sądem, co mogłoby uprościć procedurę dla niektórych małżeństw.Rozważane są dwie główne opcje: rozwód przed notariuszem oraz rozwód przed kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego (USC).
Dla kogo byłby możliwy rozwód poza sądem?
Proponowane zmiany miałyby dotyczyć wyłącznie małżeństw spełniających określone kryteria:
Brak wspólnych małoletnich dzieci: Małżonkowie nie mają wspólnych dzieci poniżej 18 roku życia.
Zgodność co do rozwodu: Obie strony są zgodne co do rozwiązania małżeństwa i jego warunków.
Brak sporu o winę: Rozwód odbywa się bez orzekania o winie którejkolwiek ze stron.
Uregulowane kwestie majątkowe: Małżonkowie uzgodnili podział majątku wspólnego
Ustalenie kontaktów z dzieckiem po rozwodzie lub rozstaniu rodziców jest kluczowe dla zapewnienia dziecku stabilności, poczucia bezpieczeństwa i prawidłowego rozwoju emocjonalnego.
Jak ustalić kontakty z dzieckiem po rozwodzie? Co drugi weekend i jeden dzień w tygodniu – sprawdzony system
W praktyce sądowej najczęściej spotykaną formą organizacji kontaktów jest system co drugi weekend oraz jeden stały dzień w tygodniu. Jak dokładnie ustalić taki harmonogram? Na co zwrócić uwagę, aby kontakty były wygodne dla dziecka i możliwe do wykonania przez oboje rodziców? Wyjaśniamy krok po kroku.
Dlaczego warto ustalić kontakty co drugi weekend i w tygodniu?
System oparty na kontaktach co drugi weekend oraz jednym dniu roboczym w tygodniu jest powszechnie uznawany za najbardziej optymalny dla dzieci mieszkających na stałe przy jednym z rodziców. Dzięki temu:
dziecko ma regularny kontakt z obojgiem rodziców,
zachowana jest stabilność życia codziennego (szkoła, przedszkole, zajęcia dodatkowe),
rodzice mogą planować swoje życie zawodowe i prywatne z wyprzedzeniem,
ogranicza się konflikty i nieporozumienia na tle organizacji opieki.
Taki model jest szczególnie zalecany, gdy między rodzicami istnieje umiarkowana zgoda co do wychowania dziecka, ale jednocześnie brak warunków do pełnej opieki naprzemiennej. Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!
Jak szczegółowo ustalić kontakty? Praktyczne wskazówki
Aby system kontaktów działał sprawnie, warto precyzyjnie określić:
1. Weekendowe kontakty
Co drugi weekend – najlepiej ustalić, że kontakty rozpoczynają się w piątek o godzinie 17:00 (lub po zakończeniu zajęć szkolnych) i kończą w niedzielę o godzinie 18:00.
W przypadku starszych dzieci można rozważyć wydłużenie weekendu do poniedziałku rano (odwożenie dziecka do szkoły).
Stałe przypisanie weekendów – np. pierwszy i trzeci weekend miesiąca z jednym rodzicem, drugi i czwarty z drugim. Jeśli w danym miesiącu przypada piąty weekend, warto od razu ustalić, do kogo on należy.
2. Dzień w tygodniu
Najczęściej proponuje się środę, ale można ustalić każdy inny dzień, dostosowany do planu zajęć dziecka.
Kontakty w tygodniu trwają zazwyczaj od godziny 16:00 do 19:00 lub 20:00.
Warto określić, kto odbiera dziecko ze szkoły lub przedszkola i kto je odwozi z powrotem do miejsca zamieszkania.
3. Dodatkowe zasady dotyczące świąt, ferii i wakacji
Święta – Boże Narodzenie, Wielkanoc można dzielić pomiędzy rodziców, np. Wigilia i pierwszy dzień Świąt u jednego, drugi dzień Świąt u drugiego.
Ferie zimowe i wakacje – warto ustalić, że każdy rodzic ma prawo do połowy ferii lub dwóch tygodni wakacji, przy uprzednim wzajemnym uzgodnieniu terminów (najlepiej do końca maja danego roku).
4. Zasady wymiany informacji i zmiany terminów
Rodzice powinni informować się nawzajem o zmianach z odpowiednim wyprzedzeniem – np. minimum 7 dni przed planowanym terminem kontaktu.
Zaleca się, aby w przypadku choroby dziecka lub nadzwyczajnych sytuacji strony były elastyczne i ustalały nowe terminy kontaktu.
5. Zakaz obecności osób trzecich (opcjonalnie)
W wielu przypadkach korzystne jest ustalenie, że kontakty odbywają się bez udziału osób trzecich (np. nowych partnerów), szczególnie w pierwszym okresie po rozwodzie.
Korzyści dla dziecka
Przemyślany i jasno określony harmonogram kontaktów to dla dziecka:
większe poczucie bezpieczeństwa,
przewidywalność i regularność spotkań z obojgiem rodziców,
mniejsze napięcie i stres związany z organizacją opieki,
możliwość budowania trwałej relacji z każdym z rodziców.
Podsumowanie
Jeśli planują Państwo ustalić kontakty z dzieckiem po rozwodzie lub rozstaniu, system co drugi weekend i jeden dzień w tygodniu jest jednym z najbardziej praktycznych i sprawdzonych rozwiązań. Warto jednak zadbać o to, aby harmonogram był precyzyjnie ustalony: określić konkretne dni, godziny odbioru i odwiezienia dziecka, zasady dotyczące świąt i ferii oraz sposób komunikacji między rodzicami.
Dzięki temu zminimalizują Państwo ryzyko konfliktów i zadbają o dobro dziecka, które w trudnej sytuacji rozstania rodziców potrzebuje przede wszystkim stabilności, ciepła i obecności obojga rodziców w swoim życiu.
Jak przekonać OZSS, że opieka naprzemienna nie jest odpowiednia dla dziecka?
W trakcie spraw o opiekę nad dzieckiem jednym z kluczowych etapów postępowania sądowego może być badanie przez OZSS (Opiniodawczy Zespół Specjalistów Sądowych). Jeżeli jedna ze stron – najczęściej matka – uważa, że opieka naprzemienna nie będzie korzystna dla dziecka, musi odpowiednio przygotować się do badania i przedstawić swoje argumenty w sposób spokojny, logiczny i oparty na faktach. W tym artykule wyjaśniamy, jak przekonać OZSS, że opieka naprzemienna nie służy dobru dziecka oraz jak skutecznie przygotować się do rozmów z biegłymi.
Czym jest OZSS i dlaczego jego opinia jest tak ważna?
OZSS to zespół psychologów i pedagogów sądowych, którzy przygotowują na zlecenie sądu opinię o sytuacji dziecka i rodziców. Ich zadaniem jest odpowiedź na pytania sądu, m.in. o to, przy którym rodzicu powinno mieszkać dziecko lub czy opieka naprzemienna będzie dla niego odpowiednia.
Opinia OZSS jest dokumentem, który ma bardzo dużą wagę procesową – sądy w ponad 80% przypadków uwzględniają zalecenia biegłych. Dlatego tak ważne jest, aby już od pierwszego spotkania z OZSS zachowywać się świadomie i strategicznie.
Kiedy opieka naprzemienna nie jest wskazana?
Nie każde dziecko dobrze funkcjonuje w systemie opieki naprzemiennej. Opieka naprzemienna może być nieodpowiednia, gdy:
Dziecko ma specjalne potrzeby rozwojowe (np. spektrum autyzmu, ADHD, zaburzenia lękowe).
Rodzice nie potrafią ze sobą współpracować i utrzymują konflikt.
Jedno z rodziców nie respektuje ustaleń dotyczących opieki.
Dziecko źle znosi częste zmiany miejsca zamieszkania.
Dziecko wymaga stabilnej, uporządkowanej codzienności.
W takich przypadkach kluczowe jest spokojne udowodnienie przed OZSS, że przy jednym stałym miejscu zamieszkania dziecko będzie miało większe poczucie bezpieczeństwa i szansę na harmonijny rozwój.
Jak przygotować się do badania OZSS?
1. Zbierz dokumenty
Przed spotkaniem z OZSS warto przygotować:
diagnozy psychologiczne i psychiatryczne dziecka,
dokumentację terapii lub leczenia,
dowody na brak współpracy drugiego rodzica (np. wiadomości SMS, e-maile),
opis codziennych obowiązków dziecka i plan dnia.
2. Ustal kluczowe argumenty
W rozmowie z OZSS należy przedstawiać fakty dotyczące:
problemów dziecka z adaptacją do zmian,
potrzeby stabilnego środowiska,
trudności w komunikacji między rodzicami,
prób przekupstwa dziecka przez drugiego rodzica (np. gry, prezenty),
naruszania ustalonych zasad opieki.
Ważne: Argumenty muszą być konkretne, spokojne i zawsze odnosić się do dobra dziecka, a nie do emocji wobec byłego partnera.
Jak mówić do OZSS, by skutecznie przekonać?
1. Skoncentruj się na dziecku
OZSS ocenia, czy rodzic umie skupić się na potrzebach dziecka, a nie na własnych emocjach. Mów o:
zachowaniu dziecka po pobycie u drugiego rodzica,
potrzebie rutyny i przewidywalności,
konsekwencjach dla zdrowia i emocji dziecka.
Unikaj: oceniania byłego partnera, narzekania, podnoszenia głosu.
2. Używaj języka faktów
Zamiast: „Ojciec w ogóle nie interesuje się dzieckiem!”
powiedz: „Podczas pobytu u ojca dziecko spędza większość czasu przed komputerem, co zwiększa jego rozdrażnienie i zaburzenia emocjonalne.”
3. Zachowuj spokój i opanowanie
OZSS bardzo wnikliwie obserwuje emocje. Nawet jeśli rozmowa jest trudna, zachowuj spokój. To właśnie spokojna, odpowiedzialna postawa robi najlepsze wrażenie.
Jakie konkretne argumenty podnosić przed OZSS?
Najczęściej skuteczne są argumenty dotyczące:
diagnozy dziecka i jego szczególnych potrzeb,
braku współpracy między rodzicami,
manipulacji dzieckiem (np. przekupywanie prezentami),
destabilizacji dziecka wskutek zmiany miejsca zamieszkania,
konieczności ciągłego wsparcia terapeutycznego w stałym środowisku.
Podsumowanie
Jeśli chce Pani przekonać OZSS, że opieka naprzemienna nie służy dobru dziecka, kluczowe jest:
profesjonalne przygotowanie,
merytoryczna, spokojna rozmowa,
przedstawienie faktów bez atakowania drugiej strony,
koncentracja na potrzebach dziecka.
Dzięki temu będzie Pani postrzegana jako rodzic odpowiedzialny, troskliwy i najlepiej rozumiejący dobro swojego dziecka. A to właśnie taka postawa może przekonać sąd i biegłych, aby miejs
Jak wyglądają badania w OZSS? Na czym polegają testy psychologiczne i jak się przygotować?
Badanie w OZSS, czyli Opiniodawczym Zespole Sądowych Specjalistów, to jeden z najważniejszych momentów w sprawach o ustalenie miejsca zamieszkania dziecka, ograniczenie lub pozbawienie władzy rodzicielskiej oraz uregulowanie kontaktów. Rodzice często obawiają się tego badania, myśląc, że wszystko zależy od testów psychologicznych. To mit. W rzeczywistości testy to tylko fragment całościowej oceny – liczy się przede wszystkim zachowanie, postawa wobec dziecka i drugiego rodzica, sposób wypowiedzi oraz spójność z dokumentacją sądową.
OZSS to zespół psychologów i pedagogów działający przy sądach okręgowych. Zostaje powołany do wydania opinii na temat sytuacji dziecka i jego rodziny. Celem badania jest udzielenie sądowi odpowiedzi na pytania:
które z rodziców lepiej realizuje potrzeby dziecka,
jak wyglądają więzi emocjonalne,
czy rodzice potrafią współpracować,
jaka forma opieki będzie najlepsza dla dziecka.
Badanie obejmuje zarówno rozmowy z rodzicami, jak i dziećmi, obserwacje interakcji między nimi, analizę dokumentów oraz testy psychologiczne.
Jakie testy psychologiczne są stosowane w OZSS?
W trakcie badania OZSS specjaliści mogą zastosować różnorodne testy diagnostyczne. Są one dostosowane do wieku badanych i rodzaju sprawy. Testy nie służą temu, by „wykryć winnego”, lecz mają pomóc zrozumieć dynamikę relacji w rodzinie i funkcjonowanie emocjonalne stron.
Testy dla dorosłych – najczęściej stosowane narzędzia:
MMPI-2 – Minnesota Multiphasic Personality Inventory To najbardziej znany test osobowości, zawierający ponad 500 pytań. Pozwala ocenić cechy osobowości, tendencje depresyjne, lękowe, poziom kontroli emocjonalnej, a także – co bardzo istotne – próby manipulowania wizerunkiem. Jeśli rodzic stara się wypaść zbyt idealnie, test to wykaże.
Testy projekcyjne (test rysunku rodziny, test drzewa, test osoby) Analizowane są rysunki wykonane przez badanego. Ujawniają one stosunek emocjonalny do członków rodziny, nieświadome napięcia i konflikty.
Kwestionariusze stylów wychowawczych i relacji rodzicielskich Przykładem jest Parenting Stress Index (PSI) czy Parenting Style Inventory. Pomagają ocenić podejście rodzica do wychowywania dziecka, poziom stresu związanego z opieką oraz ogólną postawę wychowawczą.
Wywiad kliniczny SCID To półustrukturyzowany wywiad stosowany do diagnozy zaburzeń psychicznych według klasyfikacji DSM. Nie oznacza to jednak, że każdy badany przechodzi tego typu rozmowę – jest ona stosowana w uzasadnionych przypadkach.
Testy intelektualne (np. WAIS-R) Rzadziej wykorzystywane – mają na celu ocenę poziomu funkcjonowania poznawczego, ale stosowane są tylko wtedy, gdy pojawiają się wątpliwości co do możliwości poznawczych badanego.
Testy dla dzieci – jak bada się najmłodszych?
W przypadku dzieci, testy są dostosowane do wieku i poziomu rozwoju. Ich celem jest poznanie emocji dziecka, jego więzi z rodzicami oraz sytuacji, w której się znajduje.
Test Rysunku Rodziny Dziecko rysuje rodzinę – ważne jest, kogo narysuje, w jakiej kolejności, kto jest największy, kogo nie ma. To daje wgląd w relacje i postrzeganie dorosłych przez dziecko.
Test Niedokończonych Zdań Dziecko kończy rozpoczęte zdania typu: „Najbardziej lubię, gdy mama…”, „Boję się, że tata…”. W ten sposób ujawnia swoje uczucia, lęki, pragnienia.
Obserwacja kontaktów z rodzicami To jeden z kluczowych momentów. Psycholog obserwuje, jak rodzic rozmawia, bawi się i reaguje na potrzeby dziecka. Czy potrafi się dostosować, czy narzuca swoją wolę, czy dziecko czuje się bezpieczne i swobodne.
Czy można się przygotować do testów w OZSS?
Wiele osób zadaje pytanie: „Jak się przygotować do testów w OZSS?”. Odpowiedź brzmi: nie należy się uczyć testów na pamięć ani próbować ich „oszukać”. Testy psychologiczne są tak skonstruowane, że próbę manipulacji łatwo wychwycić – szczególnie w przypadku MMPI-2, który zawiera skale kontrolne wykrywające nieprawdziwe odpowiedzi.
Najlepszym przygotowaniem jest szczerość, opanowanie i znajomość faktów.
Nie oznacza to jednak, że warto iść na badanie „na ślepo”. Przed badaniem warto:
przypomnieć sobie wszystkie ważne fakty związane z dzieckiem (wiek, szkoła, zainteresowania),
przemyśleć, jak wyglądała opieka od czasu rozstania,
przygotować się do odpowiedzi na pytania o własne kompetencje wychowawcze,
znać treść pism procesowych – błąd popełniany przez wielu rodziców to zaprzeczanie temu, co samemu się wcześniej napisało.
Co naprawdę decyduje o wyniku opinii OZSS?
Testy są tylko jednym z narzędzi diagnostycznych. O wiele większe znaczenie ma całościowa ocena rodzica jako opiekuna dziecka. Specjaliści biorą pod uwagę:
Styl komunikacji – czy rodzic mówi spokojnie, rzeczowo, z szacunkiem do drugiej strony.
Zachowanie podczas badania – czy jest otwarty, uważny, kontroluje emocje, nie wchodzi w rolę ofiary lub oskarżyciela.
Obserwację relacji z dzieckiem – czy jest bliskość, czy dziecko reaguje swobodnie, czy rodzic potrafi odpowiadać na potrzeby dziecka.
Spójność wypowiedzi z dokumentami – jeśli rodzic mówi jedno, a z pism sądowych wynika drugie, opinia może być niekorzystna.
Umiejętność współpracy z drugim rodzicem – nie chodzi o sympatię, ale gotowość do współdziałania dla dobra dziecka.
Jak nie zachowywać się podczas badania OZSS?
Aby opinia OZSS była korzystna, należy unikać kilku najczęstszych błędów:
Nie oczerniaj drugiego rodzica. Zamiast oskarżeń, lepiej mówić o faktach i trudnościach we współpracy.
Nie okazuj przesadnych emocji. Krzyk, płacz, obrażanie się czy agresja słowna są znakami braku dojrzałości emocjonalnej.
Nie zaprzeczaj dokumentom. Specjaliści mają dostęp do akt sprawy – wiedzą, co było wcześniej zgłaszane.
Nie próbuj być idealny. Nikt nie oczekuje doskonałości – ważniejsza jest samoświadomość, gotowość do poprawy i otwartość.
Podsumowanie: Co zabrać i jak się przygotować do OZSS?
Badanie OZSS to nie egzamin, ale ocena, czy jesteś w stanie zadbać o dobro swojego dziecka. Warto podejść do niego odpowiedzialnie i świadomie.
Przed badaniem:
zapoznaj się z dokumentami sądowymi,
przygotuj krótkie notatki o dziecku i o swojej roli w opiece,
przemyśl, jak chcesz mówić o drugim rodzicu (z poszanowaniem, ale szczerze),
bądź gotowy na obserwację z dzieckiem – zachowuj się naturalnie, reaguj na potrzeby dziecka, nie przesadzaj z gestami, nie instruuj dziecka, co ma mówić,
nie zapomnij o dokumentach potwierdzających opiekę, kontakty, płatności – mogą się przydać.
Czy matce chorej na depresję można odebrać dziecko?
Krok po kroku – jak sąd ocenia sytuację rodzica z zaburzeniami psychicznymi
Depresja jest jedną z najczęstszych chorób psychicznych i może dotykać także rodziców, w tym matek małoletnich dzieci. Polskie prawo nie zakłada automatycznie, że z powodu depresji rodzic traci prawo do opieki nad dzieckiem. Jednak jeśli depresja wpływa na zdolności wychowawcze lub bezpieczeństwo dziecka, sąd może podjąć określone działania. Poniżej omawiamy krok po kroku, jak taka sprawa wygląda w praktyce.
Celem badania jest ustalenie, czy depresja matki wpływa na jej zdolność do opieki nad dzieckiem oraz jakie są potrzeby dziecka.
W praktyce wiele matek z depresją uzyskuje korzystną opinię, jeśli:
są pod stałą opieką psychiatry,
przyjmują leki,
nie zaniedbują dziecka,
są otwarte na współpracę i wsparcie.
KROK 5: WYSŁUCHANIE DZIECKA PRZEZ SĄD
Jeśli dziecko ma wystarczający poziom rozwoju psychicznego (zazwyczaj od 10. roku życia), sąd może je wysłuchać.
Wysłuchanie odbywa się:
w warunkach przyjaznych dziecku,
bez obecności stron (rodziców),
z udziałem sędziego, czasem także psychologa.
Dziecko może powiedzieć:
z kim chce mieszkać,
jak wygląda codzienne życie z matką,
czego się obawia lub czego mu brakuje.
Wypowiedź dziecka nie jest wiążąca, ale ma duże znaczenie w ocenie sytuacji.
KROK 6: WYDANIE WYROKU LUB POSTANOWIENIA
Na podstawie całego materiału dowodowego sąd podejmuje decyzję – możliwe są następujące rozwiązania:
1. Pozostawienie dziecka przy matce
Jeśli depresja nie zaburza zdolności opiekuńczych i matka funkcjonuje stabilnie.
2. Ustalenie miejsca pobytu dziecka przy ojcu
Jeśli sąd uzna, że ojciec zapewnia większą stabilność, a matka przeżywa głębokie epizody depresyjne.
3. Ograniczenie władzy rodzicielskiej matki
Na przykład do współdecydowania w sprawach edukacji lub leczenia dziecka, przy zachowaniu prawa do kontaktu.
4. Pozbawienie władzy rodzicielskiej
Wyjątkowo – tylko w razie stwierdzenia, że dobro dziecka jest poważnie zagrożone, matka odmawia leczenia, dochodzi do zaniedbań, przemocy, prób samobójczych przy dziecku, itp.
KROK 7: UREGULOWANIE KONTAKTÓW
Nawet jeśli dziecko zostaje przy drugim rodzicu, sąd najczęściej ureguluje kontakty z matką – może to być:
kontakt co drugi weekend,
wizyty w obecności kuratora,
zakaz nocowania dziecka u matki (czasowy),
kontakt wyłącznie telefoniczny (w ciężkich przypadkach).
Sprawy rodzinne mają charakter dynamiczny. Jeśli matka podejmie leczenie, poprawi się jej stan zdrowia, zyska wsparcie, może wystąpić do sądu o zmianę wcześniejszych decyzji – np. o przywrócenie pełnej władzy rodzicielskiej, rozszerzenie kontaktów lub nawet zmianę miejsca zamieszkania dziecka.
PODSUMOWANIE – NAJWAŻNIEJSZE ZASADY
Depresja sama w sobie nie jest podstawą odebrania dziecka – decyduje wpływ na dziecko.
Sąd bada konkretną sytuację, a nie etykietę choroby.
Kluczowa jest postawa matki – czy leczy się, czy funkcjonuje, czy potrafi zadbać o dziecko, czy ma wsparcie.
Opinia OZSS i wysłuchanie dziecka to kluczowe elementy.
Zawsze liczy się dobro dziecka, a nie konflikty między rodzicami.
„Kontakt z dzieckiem – 7 miesięcy temu Sąd w Warszawie ustalił moje kontakty z dziećmi w każdy poniedziałek i w co drugi weekend miesiąca. Kontakty od początku nie są realizowane. Matka dziecka twierdzi, że córka nie chce się ze mną spotykać, a ona nie będzie córki do tego namawiać. Niestety wiem, że matka dziecka nastawia córkę przeciwko mnie. Co mogę w takiej sytuacji zrobić?Proszę o pomoc, nie chcę stracić więzi z córką. Chcę mieć kontakt z dzieckiem.”
Dziecko potrzebuje obojga rodziców. Kontakt z dzieckiem jest bardzo ważny!
5 Kroków do Walki o Dziecko:
Rozpoznanie sytuacji i działanie proaktywne:
Zrozumienie, że utrzymanie kontaktów z dzieckiem leży w interesie dziecka, niezależnie od relacji między rodzicami.
Aktywne dążenie do utrzymania i organizowania kontaktów z dzieckiem, niezależnie od osobistych uczuć do drugiego rodzica.
Wspieranie dziecka w budowaniu relacji z obydwoma rodzicami:
Unikanie negatywnych wypowiedzi o drugim rodzicu w obecności dziecka.
Zachęcanie dziecka do spędzania czasu z drugim rodzicem, pokazując, że to normalna i pożądana sytuacja.
Wykorzystanie dostępnych środków prawnych:
W przypadku utrudniania kontaktów przez drugiego rodzica, skorzystanie z możliwości prawnych, np. złożenie wniosku do sądu o ustalenie szczegółów dotyczących kontaktów.
Rozważenie wniosku o zagrożenie nakazaniem zapłaty określonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązków wynikających z postanowienia sądu.
Komunikacja i mediacja:
Dążenie do rozwiązania konfliktu przez dialog i mediację, co może przynieść szybsze i mniej bolesne rozwiązanie dla wszystkich stron, zwłaszcza dla dziecka.
Korzystanie z pomocy mediatorów i psychologów, aby nauczyć się, jak efektywnie komunikować się z drugim rodzicem w sprawach dotyczących dziecka.
Przygotowanie się na proces sądowy:
Zebranie wszystkich niezbędnych dowodów i dokumentów, które mogą potwierdzić Twoje zaangażowanie w życie dziecka oraz ewentualne próby utrudniania kontaktów przez drugiego rodzica.
Zdobycie wsparcia prawnego od adwokata specjalizującego się w prawie rodzinnym, który pomoże Ci przygotować się do procesu sądowego.
Kontakt z dzieckiem – Dziecko potrzebuje kontaktu z obojgiem rodziców
Jest to prawda znana od dawien dawna. To, że rodzicom dziecka nie ułożyło się we wspólnym małżeństwie nie oznacza, że przez to któreś z nich jest gorszym rodzicem.
Rodzice mają prawo i obowiązek utrzymywania kontaktów z dzieckiem.Matka dziecka nie może dokonywać czynności zmierzających do zniechęcenia dziecka do kontaktów z dzieckiem.Z doświadczenia wiem, że bardzo często dochodzi do sytuacji, gdy spotkania z ojcem są przesuwane, odwoływane bądź matka twierdzi, że dziecko nie chce się spotkać z tatą.Takie sytuacje powodują utratę kontaktu z ojcem. Dziecko czuje się w pewien sposób przez niego porzucone. Moim zdaniem w sytuacji, gdy matka utrudnia kontakty z dzieckiem, warto jak najszybciej interweniować. Czas działa na naszą niekorzyść.OBOWIĄZEK to także podejmowanie działań zmierzających do przełamania niechęci czy nawet oporów dziecka przed kontaktami z drugim rodzicem.
Rodzic często stymuluje dziecko do takiego zachowania.
Matka nie może akceptować niechęci dziecka
W tym miejscu koniecznym jest wskazanie, iż zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 09 czerwca 2016 r., sygn. akt VI Nsm 50/16, kontakt dziecka z ojcem jest ważny dla prawidłowego rozwoju emocjonalnego dziecka. Matka nie powinna dyskredytować roli ojca w życiu dziecka ani akceptować niechęci dziecka do drugiego z rodziców.
Sąd w uzasadnieniu w/w postanowienia wskazał również, iż uprawienie ojca do kontaktu w określone dni rodzi zobowiązanie matki do umożliwienia byłemu mężowi spotkań z córką. W tym miejscu należy podkreślić, iż kontakty z rodzicem są także prawem małoletniego dziecka i służyć mają jego dobru!
Postawa matki, która nie angażuje się w problem dotyczący niechęci dziecka do kontaktów z ojcem jest POSTAWĄ NEGATYWNĄ. Zdaniem Sądu matka – jako rodzic – ma obowiązek wpływać na córkę co do jej woli kontaktu z ojcem. Winna ona, dla dobra swojej , dążyć do zapewnienia stałych kontaktów małoletniej z ojcem, początkowo telefonicznych czy mailowych, a następnie osobistych.
Dziecko nie jest uczestnikiem postępowania o wykonywanie kontaktów, dlatego też nie ponosi ono żadnej odpowiedzialności prawnej za jego niewykonanie. Obowiązek ten SPOCZYWA NA RODZICACH.
Co robić?
Ojciec może wystąpić do sądu celem wyegzekwowania przysługującego mu kontaktu z dzieckiem. Kontakt z dzieckiem to więzi emocjonalne, które po kilku latach ciężko odbudować.
Art. 598[15] kodeksu postępowania cywilnego ustanawia instytucję „zagrożenia nakazaniem zapłaty określonej sumy pieniężnej”. Przekładając to na język potoczny – jeżeli jeden z rodziców utrudnia drugiemu rodzicowi spotkania z dzieckiem, to Sąd na wniosek tego drugiego rodzica nałożyć na rodzica utrudniającego kontakty, obowiązek zapłaty określonej kwoty pieniędzy za każde z osobna utrudnianie spotkania z dzieckiem.
Kontakt z dzieckiem – Jak wygląda postępowanie?
Całe postępowanie – które nie może być wszczęte z urzędu, ale tylko na wniosek jednej ze stron – zostało podzielona na dwa etapy.
Warunkiem niezbędnym, aby móc skutecznie skierować do sądu wniosek o egzekucję kontaktów z dzieckiem, jest dysponowanie dokumentem regulującym kontakty.
Pierwszy etap – WNIOSEK O ZAGROŻENIE NAKAZANEM ZAPŁATY
W pierwszym etapie sąd udziela tylko ostrzeżenia jednemu z opiekunów.
Na tym etapie Sąd nie bada, w jaki sposób doszło do naruszenia obowiązków dotyczących kontaktów rodzica z dzieckiem, czy też jaki miały one charakter, lecz czy doszło do naruszenia postanowień zawartych w orzeczeniu sądu lub w ugodzie.
Poniżej przykładowy fragment wniosku o zagrożenie nakazaniem zapłaty
Wniosek
o zagrożenie nakazaniem zapłaty
Działając w imieniu własnymwnoszę o:
zagrożenie uczestnikowi/uczestniczce ____________ nakazaniem zapłaty na rzecz wnioskodawcy/wnioskodawczyni kwoty pieniężnej w wysokości____________ zł za każde naruszenieobowiązków wynikających zpostanowienia Sądu Rejonowego w ____ z dnia_____ sygn. akt.________ w przedmiocie kontaktów z małoletnim ___________,
zasądzenie od uczestniczki na rzecz wnioskodawcykosztów postępowaniawg norm prawem przepisanych.
Na tym etapie Sąd musi dokładnie wskazać, za jakie konkretnie zachowania ma zostać nałożona ewentualna kara.
MATKA DZIECKA, jeżeli opiekuje siędzieckiem, ma obowiązek przygotować dziecko na spotkanie i nie może pozwolić na odmowę dziecka.
Przykładowe uzasadnienie
Co zawrzeć w uzasadnieniu wniosku? – Prawdę!
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia _______, sygn. akt ______Sąd Rejonowy w_______ uregulował kontakty wnioskodawcy/ wnioskodawczyni z małoletnim ________, m.in. w ten sposób, że_______.
Z wymienionego postanowienia sądowego wynikają obowiązki uczestnika/ uczestniczki związane z prawidłowym wykonywaniem kontaktów małoletniego________ z wnioskodawcą/ wnioskodawczynią. Pomimo to uczestnik/ uczestniczka nie wykonuje ciążących na niej/nim obowiązków.
Wskutek działań uczestnikawnioskodawczyni pozbawiona została kilkakrotnie możliwości kontaktu z dzieckiem, w szczególności ___________.
Działania matki dziecka są sprzeczne z dobrem naszego małoletniego dziecka. Matka uniemożliwia mi realizację kontaktów z dzieckiem, które są ustalonew prawomocnym wyroku Sądu. Świadczy to o lekceważeniu dobra dziecka, ale także o lekceważeniu Sądu i wymiaru sprawiedliwości. Matka dziecka działa wyłącznie kierując się niechęcią w stosunku do mojej osoby. Takie zachowanie, które powoduje, że nie mogę skorzystać z mojego prawa do kontaktów z dzieckiem, ale i jednocześnie spełnić mojego obowiązku tych kontaktów, jest karygodne i naganne.
Jeżeli postępowanie sądowe zostanie wszczęte, to sąd pozwoli wypowiedzieć się w sprawie obydwu opiekunom. Jeżeli uzna, że któraś z nich narusza postanowienia sądu lub ugody, zagrozi jej nakazaniem zapłaty określonej kwoty.
Drugi etap – WNIOSEKO NAKAZANIE ZAPŁATY
W postanowieniu kończącym postępowanie wpierwszym etapie, sąd wprost wskaże, jaką kwotą pieniędzy będzie musiał zapłacić rodzic za każde naruszenie kontaktów z dzieckiem.
Po zakończeniu etapu pierwszego, będziemy dysponować postanowieniem zagrażającym nakazem zapłaty określonej kwoty. Ten dokument uprawnia rodzica do ewentualnego zainicjowania etapu drugiego. Etap drugi to żądanie zapłaty odpowiedniej sumy pieniędzy przez rodzica utrudniającego kontakty.
Etap ten zaczyna się dopiero, jeżeli jeden z rodziców nadal nie wywiązuje się z warunków umowy.Wtedysąd nakłada na niego karę finansową.
Wtedy Sąd musi ponownie sprawdzić, czy do naruszeń rzeczywiście dochodzi. Musi również zbadać sytuację materialną i finansową osoby, która będzie zobowiązana do zapłaty określonej kwoty pieniężnej.
Wysokość
Sąd bierze pod uwagę, ile razy rodzic naruszył postanowienie o orzeczeniu kontaktów oraz wielkość majątku opiekuna, który utrudnia kontakt.
Sąd może jednak zmienić sumę określoną w orzeczeniu, jeżeli sytuacja finansowa osoby ukaranej uległa zmianie. Taka sytuacja ma miejsce na przykład, gdy utraciła ona źródło dochodu bądź też znacząco zmieniła się ich wysokość, na przykład na skutek przejścia na emeryturę.
Ponadto rodzic, któremu uniemożliwiono kontakt z dzieckiem, może żądać od byłego partnera nawet zwrotu wydatków poniesionych na przygotowanie spotkania.
Aby skutecznie móc żądać zapłaty za utrudnianie kontaktów z dzieckiem, trzeba udowodnić, iż:
działanie rodzica utrudniającego kontakty jest sprzeczne z orzeczeniem regulującym kontakty z dzieckiem
działanie utrudniające kontakty z dzieckiem jest zawinione
Fragment wniosku o nakazanie zapłaty
Wniosek
o nakazanie zapłaty
Działając w imieniu własnym wnoszę o:
nakazanie uczestniczce __________ zapłaty na rzecz wnioskodawcy ________ kwoty pieniężnej w wysokości ________ zł za naruszenie obowiązków wynikających z postanowienia Sądu Rejonowego _______ Wydział III Rodzinny i Nieletnich z dnia______ sygn. akt_______ poprzez niezrealizowanie_________ (ilość nieodbytych kontaktów) kontaktów z małoletnim/małoletnią_________ .
Zasądzenie od uczestniczki na rzecz wnioskodawcykosztów postępowaniawg norm prawem przepisanych.
Osoba, pod której pieczą znajduje się dziecko, OBOWIĄZANA jest wykonywać obowiązki określone w orzeczeniu sądowym albo ugodzie zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem.
Jeżeli jednak osoba, której sąd opiekuńczy zagroził nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej, nie wypełnia nadal swego obowiązku, sąd opiekuńczy nakazuje jej zapłatę sumy, ustalając jej wysokość stosownie do liczby naruszeń.
Postępowanie w sprawach o wykonywanie kontaktów z dzieckiem może być nieco niezrozumiałe i wymagać będzie cierpliwości. Z mojego doświadczenia wynika,iżtakie postępowanie doprowadza do skutecznej realizacji kontaktów z dzieckiem.
Kontakt z dzieckiem – Przywrócenie więzi
Kontakt z dzieckiem jest bardzo ważny. Wymuszenie kontaktów jest konieczne i kluczowe dla poprawy stosunków pomiędzy rodzicami. Po ponownym nawiązaniu kontaktów to dziecko samo naciska na rodzica, aby ten nie utrudniał spotkań z drugim rodzicem. Zostaje przywrócona prawidłowa więź między dzieckiem a rodzicem. Niestety więź emocjonalna z dzieckiem to bardzo ważna rzecz. Jeżeli ją zaniedbamy, możemy nigdy jej już nie odbudować.
Alienacja rodzicielska. Prowadzę dużo spraw rozwodowych i rodzinnych. Wiem, jakie są problemy. Ludzi dzielą głównie dwie rzeczy – pieniądze i dzieci. Co podczas rozwodu dzieje się z dziećmi stron? Często dochodzi do odrzucenia jednego rodzica. Czy to wina drugiego rodzica?
Alienacja rodzicielska
Chcę wam opowiedzieć w tym miejscu o czymś bardzo ważnym. O kwestii psychologicznej. A zatem co dzieje się z dziećmi podczas rozwodu? Kiedy rodzice walczą, dzieci cierpią… Syndrom PAS (ang. Parental Alienation Syndrome), tzw. zespół alienacji rodzicielskiej, po raz pierwszy określił amerykański psychiatra sądowy, dr. Richard Gartner.
Test: Czy Twoje dziecko doświadcza alienacji rodzicielskiej?
Alienacja rodzicielska to proces, w którym jedno z rodziców próbuje manipulować dzieckiem, aby odrzuciło drugiego rodzica, co może prowadzić do trwałego uszkodzenia relacji. Odpowiedz „Tak” lub „Nie” na poniższe pytania, aby zrozumieć, czy możesz być ofiarą alienacji rodzicielskiej. W przypadku wątpliwości – KONSULTACJA
Czy zauważyłeś/aś, że Twoje dziecko nagle zmieniło swoje zachowanie wobec Ciebie bez wyraźnego powodu?
Tak
Nie
Czy Twoje dziecko wyraża nieuzasadnioną niechęć lub wrogość wobec Ciebie?
Tak
Nie
Czy drugi rodzic ogranicza Twoje kontakty z dzieckiem, nie przestrzegając ustaleń sądowych?
Tak
Nie
Czy słyszałeś/aś od dziecka negatywne opinie na swój temat, które mogły być zasłyszane od drugiego rodzica?
Tak
Nie
Czy dziecko odmawia spędzania z Tobą czasu lub uczestniczenia w zaplanowanych spotkaniach?
Tak
Nie
Czy drugi rodzic utrudnia komunikację między Tobą a dzieckiem, np. poprzez nieprzekazywanie wiadomości lub blokowanie dostępu telefonicznego?
Tak
Nie
Czy zauważyłeś/aś, że dziecko jest wykorzystywane do przekazywania wiadomości od drugiego rodzica lub jest świadkiem konfliktów?
Tak
Nie
Czy dziecko ma nieuzasadnione przekonanie, że jest przez Ciebie niekochane lub zaniedbywane?
Tak
Nie
Czy drugi rodzic robi dziecku wyrzuty za spędzanie z Tobą czasu lub okazywanie Ci uczuć?
Tak
Nie
Czy czujesz, że Twoja relacja z dzieckiem jest sabotowana przez działania drugiego rodzica?
Tak
Nie
Wyniki Czy jesteś alienowany:
8-10 odpowiedzi „Tak”: Twoje odpowiedzi sugerują, że możesz doświadczać alienacji rodzicielskiej. Jest to poważna sytuacja, która wymaga natychmiastowej uwagi i możliwie wsparcia prawnego oraz psychologicznego, aby ochronić Twoją relację z dzieckiem.
5-7 odpowiedzi „Tak”: Istnieją pewne oznaki, które mogą wskazywać na próby alienacji rodzicielskiej. Ważne jest, aby monitorować sytuację i rozważyć poszukiwanie wsparcia, które pomoże Ci wzmocnić relację z dzieckiem.
Mniej niż 5 odpowiedzi „Tak”: Może nie doświadczasz bezpośrednio alienacji rodzicielskiej, ale jeśli masz jakiekolwiek obawy dotyczące Twojej relacji z dzieckiem, warto szukać wsparcia i porad, jak dbać o zdrową komunikację.
Czy to wina drugiego rodzica?
Niewątpliwie rozwód jest dla dziecka traumatycznym przeżyciem. Musimy o tym pamiętać. Nie jest to zawsze wina 2 małżonka. Niekiedy potrzebna jest terapia rodzinna w celu pomocy dziecku. Z pewnością problem jest w tym iż dziecko doświadcza konfliktu lojalnościowego.
Często dziecko jest uwikłane w rozstanie rodziców. Po prostu dzieci sobie z tym nie radzą. Co się wówczas dzieje? Dziecko odrzuca jednego rodzica na rzecz drugiego. Wydaje im się, że muszą dokonać wyboru… Ciężko im zrozumieć, że mogą mieć dobre relacje z dwoma rodzicami. Niestety, w przypadku alienacji negatywny stosunek do rodzica może utrzymywać się przez wiele lat.
Jakie są skutki Alienacji ?
Konsekwencje mogą być bardzo poważne. I właśnie z tego nie zdajemy sobie sprawy. Przede wszystkim dziecko narażone jest na depresję, negatywną samoocenę, trudności w nawiązywaniu relacji, stany lękowe czy fobie.
Alienacja rodzicielska
Warto wskazać, że syndrom PAS był krytykowany ze względu na brak podstaw naukowych. Jednakże nie ulega wątpliwości, że dzieci są wrażliwe i chłoną wszystko jak gąbka, w tym negatywne przeżycia i atmosferę otoczenia. Dlatego też absolutnie nie mogą być mieszane w konflikt między rodzicami.
Co zrobić ?
Oczywiście dziecko potrzebuje obojga rodziców. Dlatego jeżeli jeden rodzic utrudnia drugiemu kontakt z dzieckiem, trzeba działać. Mamy do tego odpowiednie instrumenty prawne.
I mamy kilka rozwiązań:
Terapia
Terapia rodzinna
psycholog
nadzór kuratora
objęcie pomocą psychologiczną nie tylko dziecko także rodzica
Kara finansowa – kiedy dziecko nie jest wydawane na kontakty
W pierwszej kolejności należy określić kontakty!
Należy złożyć wniosek do Sądu Rejonowego o ustalenie kontaktów. Jeżeli kontakty są określone nieprawidłowo, koniecznie trzeba je zmienić. Jednakże co zrobić, gdy drugi rodzic nie przestrzega orzeczenia sądu w sprawie określenia kontaktów? Spokojnie! W takiej sytuacji złóż do sądu odpowiednie dokumenty, aby drugi rodzic poniósł odpowiednie koszty
Kara finansowa
Tak, dobrze czytasz. Za każde niewydanie dziecka drugi rodzic może zapłacić nawet 500 zł. Oczywiście suma jest uzależniona od możliwości zarobkowych i jej wysokość musi być określona na właściwym poziomie.
Dlatego jeżeli macie trudności, musicie walczyć. Jednakże miejcie przede wszystkim na uwadze dobro waszych dzieci. Nie pozwólcie, aby przez wasze rozstanie cierpiały i stanęły przed dylematem, którego z rodziców wybrać. Dziecko potrzebuje obojga rodziców, pamiętajmy o tym.
„Pani mecenas, mam problem z matką dziecka. Nie chce, abym widziała się z wnuczką”. Babcia/dziadek nie może zobaczyć się z wnuczkiem? Co zrobić, kiedy nie masz kontaktu z wnuczkiem bądź z wnuczką? Jak uregulować kontakty z wnukiem?
Ważne jest, aby relacje rodzinne były jak najlepsze. Dziecko nie może wychowywać się w konflikcie.
Dziecko nie jest własnością matki i dla prawidłowego rozwodu niezbędne są również kontakty z rodziną.Jako babcia ma Pani prawo do regularnych kontaktów.
Podstawa prawna
Kwestia kontaktów dziecka z członkami rodziny została uregulowana w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym (K.r.o.) – art. 1136.
Na jego podstawie zasady regulujące kontakty między rodzicem i dzieckiem stosuje się również do kontaktów dziecka z:
dziadkami,
rodzeństwem,
powinowatymi w linii prostej,
innymi osobami, które sprawowały dłuższy czas opiekę nad dzieckiem
Walcząc o kontakty z wnuczką, należy:
Powoływać się na silną więź z wnuczką
Wykazać troskę o dziecko
Wyrazić chęć pomocy i uczestnictwa w życiu dziecka
Zapewnić swoje o swoim zaangażowaniu w wychowanie
W związku z tym, że dzisiaj mamy Dzień Babci i Dziadka, chciałabym państwu opisać, co w takiej sytuacji zrobić.
Przede wszystkim należy złożyć wniosek do sądu o zgodę na widzenie. Należy określić, kiedy będziecie mieli prawo wiedzieć się z wnukiem bądź wnuczką.Jeżeli więzi rodzicielskie i rodzinne nie będą pielęgnowane, to niestety umrą…
Więzi takie jak miłość i przyjaźń są jak kwiat, który trzeba podlewać.
Jeżeli nie będziemy realizować kontaktów z ukochanym wnukiem, to za kilka lat po prostu tego nie odbudujemy.Dlatego tak bardzo ważne jest, aby pielęgnować to, co stworzyliście.
To, że rodzice się rozchodzą i nie chcą ze sobą żyć nie oznacza, że dziecko ma cierpieć.
Masz takie same prawo do kontaktów jak dziadkowie drugiej strony. Nie pozwól na odrzucenie! Masz możliwość złożyć w sądzie wniosek o uregulowanie kontaktów (100 zł tytułem opłaty sądowej).To nie są sprawy cywilne, gdzie musisz ponosić duże koszty. Dlatego proszę – weź to pod uwagę i zacznij działać.
Kontakty z wnukiem – wniosek
Należy złożyć do sądu odpowiedni wniosek o uregulowanie kontaktów. Napisz, że jesteś babcią/dziadkiem, nie masz obecnie kontaktów z dzieckiem, a bardzo kochasz wnuka i zależy ci na wspólnej relacji.
W orzecznictwie Sądów również mocno akcentuje się potrzebę utrzymywania kontaktów pomiędzy wnukami a dziadkami.
Przykładowe orzecznictwo – Sąd Najwyższy stwierdził:
Rodzice, jak to wyżej wywiedziono, mają obowiązek dbałości o rozwój dziecka w imię jego dobra. Powinni zatem dla pełnego rozwoju jego osobowości umożliwić dziecku kontaktowanie się z jego krewnymi (dziadkami) przy właściwej ich postawie i korzystnym wpływie na dziecko. Kontakty te, wynikające często z silnych więzów emocjonalnych, zwłaszcza dziadków z wnukami, wychowujących je od niemowlęcia, mogą wpływać na lepsze wychowanie i rozwój duchowy dziecka oraz sprzyjają kontynuowaniu więzów wielopokoleniowej rodziny. Takie zachowanie dziadków, okazywanie przywiązania i dbałości o wnuki nie tylko nie kłóci się z interesem dziecka, ale jest ono dla jego dobra. (Uchwała Sądu Najwyższego – Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 14 czerwca 1988 r., III CZP 42/88).
Jak uzasadnić wniosek w zakresie ustalenia kontaktów?
Opowiedz sądowi pisemnie o swojej sytuacji – czy możesz zabrać dziecko do swojego domu, czy możesz spędzić z nim sobotę bądź niedzielę.
Dla przykładu:
„Wskazuję, iż dobro małoletniego dziecka wymaga kontaktu z babcią. Kiedy wnuczka jest ze mną, bawi się i cieszy. Określony dla nas czas niejednokrotnie jest niewystarczający. Wnuczka jest dla mnie bardzo ważna osobą. Chciałabym codziennie albo co drugi dzień rozmawiać z nią i po prostu uczestniczyć w jej życiu. Zależy mi również, aby pomagać rodzicom w wychowaniu dziecka. Nie można karach dziadków za to, że rodzice się rozstali, co już samo w sobie jest stresem dla dziecka.
Kiedy dziecko będzie widziało skonfliktowaną rodzinę, wówczas dozna konfliktulojalnościowego. Wskazuję, że się nie poddam, gdyż zachowania matki dziecka zmierzają ku temu, abym zrezygnowała z kontaktów. Chcę uczestniczyć w życiu dziecka, odrabiać z nim lekcje, bawić się i kupować mu zabawki. Wysoki Sąd winien rozważyć ingerencję we władzę rodzicielską, albowiem zachowania matki mające na celu alienację babci z życia dziecka naruszają zasadę prawidłowego wychowania. Dlatego wnoszę o ustalenie kontaktów w ten sposób, iż…. [jak chcemy, aby przebiegał kontakt]. Dłuższy kontakt umożliwi spędzenie czasu z wnuczką w interesujący sposób. Dla podtrzymania więzi ważny jest również regularny kontakt telefoniczny. Kiedy wnuczka rzadko mnie widzi, zapomina, co robiłyśmy i nasza więź ulega osłabieniu.
Matka powinna zrozumieć, że dziecko trzeba zachęcać do kontaktu. Ponadto matka nie może wypowiadać się źle o rodzinie, gdyż może to mieć negatywne skutki w przyszłości. Alienacja od ważnych członków rodziny może spowodować nieprawidłowy rozwój dziecka”.
Musisz uczestniczyć w życiu dziecka – Kontakty z wnukiem
Pamiętaj, że to nie matka/ ojciec decyduje o dziecku, tylko samo dziecko i pewne normy prawne.
Jeżeli dziecko jest małoletnie, a rodzice nie przestrzegają norm przyjętych, wówczas jest możliwość ograniczenia władzy rodzicielskiej temu z rodziców, który nie przestrzega norm.
Dziecko nie może być manipulowane – ma prawo znać dziadków i spędzać z nimi czas!
Dlatego też jeśli znalazłeś się w takiej sytuacji, walcz! Relacja z wnukiem jest bardzo ważna. Niestety, jeśli ją teraz zaniedbamy, to później możemy zupełnie ją stracić… Życzę udanego Dnia Babci/Dziadka i trzymam za was kciuki! W razie wątpliwości oczywiście zapraszam do konsultacji.
Mąż narcyz odebrał dzieci… I co teraz? Jak walczyć? Dobry adwokat Ci pomoże… Ale jak znaleźć adwokata do rozwodu? Dobry adwokat to taki, który jest zaangażowany w sprawę. Dodatkowa niezbędna jest wiedza adwokata, dzięki której przeprowadzi cię krok po kroku przez twoją sprawę rozwodową. Kluczowa jest wiedza prawna, ale niekiedy również psychologiczna!
Chcesz dowiedzieć się o mnie więcej? Kliknij -> KONSULTACJA
Test: Czy Narcyz Manipuluje Dzieckiem?
Manipulacja dzieckiem przez narcystycznego rodzica może mieć długotrwałe, negatywne skutki dla jego rozwoju emocjonalnego i relacji z drugim rodzicem. Odpowiedz „Tak” lub „Nie” na poniższe pytania, aby zidentyfikować, czy Twoje dziecko może być manipulowane przez narcystycznego partnera/partnerkę.
Czy Twoje dziecko nagle zmieniło swoje zachowanie wobec Ciebie po spędzeniu czasu z drugim rodzicem?
Tak
Nie
Czy dziecko powtarza negatywne opinie o Tobie, które brzmią, jakby były zasłyszane od drugiego rodzica?
Tak
Nie
Czy drugi rodzic używa dziecka, aby przekazać Ci wiadomości lub dokonać krytyki w Twoim kierunku?
Tak
Nie
Czy Twoje dziecko wyraża poczucie winy lub konflikt lojalnościowy, gdy mówi o spędzaniu czasu z Tobą?
Tak
Nie
Czy zauważyłeś/aś, że drugi rodzic próbuje przekonać dziecko, że tylko on/ona jest dobrym rodzicem, a Ty nie?
Tak
Nie
Czy dziecko jest zachęcane przez drugiego rodzica do kłamstw lub ukrywania informacji przed Tobą?
Tak
Nie
Czy Twoje dziecko ma niewytłumaczalne obawy lub niechęć do spędzania z Tobą czasu, które wydają się być podsycane przez drugiego rodzica?
Tak
Nie
Czy drugi rodzic ogranicza Twoją komunikację z dzieckiem, blokując połączenia telefoniczne lub wiadomości?
Tak
Nie
Czy zauważyłeś/aś, że dziecko czuje się odpowiedzialne za emocjonalne samopoczucie drugiego rodzica?
Tak
Nie
Czy dziecko przedstawia jednostronną, negatywną wersję wydarzeń, która wydaje się odzwierciedlać tylko perspektywę drugiego rodzica?
Tak
Nie
Wyniki:
8-10 odpowiedzi „Tak”: Wysoki wynik sugeruje, że Twoje dziecko może być manipulowane przez narcystycznego rodzica. Ważne jest, aby podjąć działania mające na celu ochronę dziecka przed negatywnymi skutkami takiego wpływu.
5-7 odpowiedzi „Tak”: Istnieją pewne oznaki, że dziecko może doświadczać manipulacji. Monitoruj sytuację i rozważ poszukiwanie profesjonalnego wsparcia dla siebie i dziecka.
Mniej niż 5 odpowiedzi „Tak”: Może nie ma silnych dowodów na manipulację dziecka przez narcystycznego rodzica, ale jeśli masz jakiekolwiek obawy dotycz
Pełnomocnik
Oczywiście, że tak. W praktyce dość często zdarza się, że ludzie zmieniają pełnomocnika, albowiem nie zawsze są w stanie nawzajem się zrozumieć. Przede wszystkim pełnomocnik musi wykazać się ogromną empatią, ty zaś jako klient musisz być pewien, że pełnomocnik zrobi wszystko zgodnie z tym, co ty chcesz. Ważne jest wzajemne zrozumienie i analiza potrzeb – tak, aby klient krok po kroku wiedział, co się dzieje.Trzeba mieć do siebie pewność i zaufanie, albowiem w niektórych sytuacjach może się zdarzyć, że rozstrzygnięcie będzie miało dla ciebie fatalne skutki…
Co się może zdarzyć przy rozwodzie?
Przede wszystkim pamiętaj, że możesz tę sprawę przegrać. Co to znaczy przegrać sprawę rozwodową?W pierwszej kolejności sąd może uznać, że jesteś wyłącznie winny za rozpad pożycia małżeńskiego. Kolejna istotna kwestia to dzieci – możesz przegrać sprawę związaną z dziećmi. Otrzymasz wysokie alimenty, a dzieci zostaną tobie odebrane…
Jak przy rozwodzie stracić wszystko!!!
Reasumując – dla mnie przegrana sprawa to rozwiązanie małżeństwa z wyłącznej winy, odebranie dzieci, pozbawienie władzy rodzicielskiej i zasądzenie wysokich alimentów oraz niesprawowanie bezpośredniej pieczy nad dziećmi. Niejednokrotnie zdarzają się sytuacje, w których to dzieci są odbierane nawet matce. Na podstawie czego tak się dzieje? Kilkukrotnie przychodzili do mnie klienci, którzy chcieli zmienić adwokata albo poszukiwali pomocy prawnej, albowiem wcześniej z niej nie korzystali. Dlaczego? Wydawało im się, że z pewnością to wygrają… Tak się jednak nie stało…
Ważna jest opinia biegłych
Jeżeli chodzi o kwestię związaną z dziećmi, to w głównej mierze sąd opiera się na opinii biegłych specjalistów.
Mąż narcyz odebrał dzieci
W ostatnim czasie trafiła do mnie kobieta, która toczy już dwuletnią batalię w sądzie w sprawie o rozwód. Mąż zabrał jej dzieci. Sprawa się nie zakończyła, jednakże chce zmienić pełnomocnika, gdyż obawia się. że finalnie zostaną jej odebrane prawa do dzieci. Okazało się, że po dwóch latach wciąż nie zna podstawowych terminów związanych ze sprawą rozwodową i nie ma pojęcia, jakie są skutki orzeczenia rozwodu z jej wyłącznej winy. Czy to możliwe, że mąż zabierze jej dzieci? Przez ten czas nawet nie uregulowała kontaktów z małoletnimi. Jej wiedza w tym zakresie była znikoma.
Po co prawnikowi wiedza psychologiczna?
Kiedy wzięłam akta tej klientki, od razu przeczytałam opinię psychiatryczną. W pierwszych słowach było opisane, że mąż objawia zaburzenia narcystyczne i uważa, że wszystkie jego twierdzenia są najlepsze i najbardziej prawdziwe, obniżając znaczenie zdania żony.
Żona jest kobietą o bardzo niskiej samoocenie, która pozwoliła swojemu mężowi przez całe życie rządzić nią oraz dziećmi. Kiedy natomiast przyszło do rozpadu pożycia małżeńskiego, całkowicie przejął władzę nad dziećmi. Ona nie umiała sobie z tym poradzić i uważała, że sąd z pewnością zdecyduje, że dzieci będą przy niej, ponieważ jest matką. Czekała aż wszystko się rozstrzygnie w sądzie. Mijały miesiące i lata aż w końcu sąd oparł się na stanie faktycznym sprawy, czyli wydał postanowienie patrząc na stan faktyczny sprawy.
Mąż narcyz odebrał dzieci… Na co patrzą biegli przy ocenie?
Kiedy doszło do badań w Opiniodawczym Zespole Sądowych Specjalistów dzieci już ponad rok były z ojcem. W związku z tym biegli ocenili, że dzieci czują się bezpiecznie i spokojnie w obecnym miejscu zamieszkania i uznali, że ojciec zapewnia im wszystko. Ojciec, jak stwierdzili biegli w opinii, ma zaburzenia narcystyczne i zrobił wszystko, żeby przed biegłymi poniżyć żonę, jednocześnie o sobie wypowiadając się w samych superlatywach tak, aby dzieci zostały przy nim. On jako osoba narcystyczna wie, co i jak mówić, żeby wypaść dobrze.
Żona wypadła źle. Rozżalona i w złym stanie psychicznym poszła na badania uznając, że tam ją wysłuchają i pomogą. Jednakże zapomniała, że to są po prostu badania, a nie konsultacje u psychologa. Żona nie miała ani prawnika ani nikogo, kto by jej doradził i powiedział, jak ma się zachować i co zrobić.
Opinia dla żony była niekorzystna. Rozbita i pełna żalu opowiadała o wszystkich najskrytszych bólach i marzeniach. Niestety finalnie opinia nie była dla niej korzystna, albowiem biegli uznali, iż nie ma wystarczających kompetencji rodzicielskich, aby samodzielnie wychowywać dzieci. Oczywiście uznali, że kontakty powinny być bardzo szerokie, nawet codziennie, niemniej jednak to ojciec daje lepszą gwarancję pieczy nad dziećmi z uwagi na jego stabilność emocjonalną.
Jak walczyć skutecznie przy sprawie rozwodowej? Mąż narcyz – jak z nim wygrać?
Przede wszystkim każdą sprawę rozwodową należy zacząć od planu. Dlatego ważne jest mieć plan A i plan B. Często już na pierwszym spotkaniu rozpisuję plan działania tak, abyśmy wiedzieli krok po kroku, co robić. Niestety niektóre błędy są nieodwracalne KONSULTACJA
Jak przygotować się do badań w Opiniodawczym Zespole Sądowych Specjalistów?
Przede wszystkim jeżeli czeka cię rozwód, a kwestią sporną jest wychowanie dzieci, to musisz liczyć się z tym, że najprawdopodobniej sąd skieruje was na badania w OZSS.
Na podstawie tych badań będzie można stwierdzić, czy są jakieś zagrożenia w kontaktach rodzica z dziećmi. Istotne podczas tych badań również jest to, że biegli szczególną uwagę zwracają na to, czego pragnie dziecko. W drugiej kolejności patrzy na kompetencje rodzicielskie rodziców.
Czego nie robić na badaniach? Mąż narcyz wie…
Przede wszystkim nie skupiać się na drugim rodzicu, tylko na tym, iż jesteśmy tolerancyjni, patrzymy na dobro małoletniego dziecka i szanujemy jego indywidualność. Trzeba podkreślać, że dla nas liczy się dobro małoletniego dziecka, nie zaś przekonania drugiego rodzica. Przede wszystkim trzeba się przedstawić w formie faktów, opisać, co robimy dla dziecka. Jeżeli natomiast chcemy opowiedzieć o drugim rodzicu, to proponuję nie robić tego w formie opinii, tylko również w formie zdań na podstawie stanu faktycznego. Opowiedz, co się zdarzyło i niech biegli wyciągną z tego zdarzenia wnioski.
Zawsze bardzo trudne są sytuacje, w których to dziecko jest manipulowane przez rodzica. Niestety musimy wiedzieć, że dzieckiem jest bardzo łatwo manipulować.Jednakże są sposoby na to, aby przekonać się, czy dziecko jest manipulowane czy też nie.
Przy wyborze pełnomocnika trzeba również zwracać uwagę na jego empatię i wiedzę z zakresu psychologii, albowiem niekiedy trudne sprawy rodzinne wymagają niezbędnej wiedzy psychologicznej. Potrzebujesz pomocy?
Na co zwrócić uwagę przy sprawie rozwodowej?
1. W pierwszej kolejności na to, w jaki sposób zostanie zakończony związek małżeński.
2. Pamiętajmy, że trzeba ustalić, z kim zostaną dzieci i jakie jest ich życzenie w tej kwestii.
3. Uregulowanie władzy rodzicielskiej.
4. W jakiej wysokości będą alimenty.
5. W jaki sposób chcecie realizować kontakty? Być może w waszej sytuacji warto rozważyć opiekę naprzemienną?
6. Nie zapomnij o podziale majątku. Często jest tak, że skupiamy się na sprawie rozwodowej, albowiem wydaje nam się, że prawnik, którego wynajęliśmy do rozwodu, z pewnością zajmie się majątkiem. W świetle prawa są to dwie różne sprawy i co do zasady podziałem majątku zajmuje się sąd rejonowy po ustaniu wspólności majątkowej. Zatem podział majątku nie będzie częścią rozwodu, jeżeli jest w tym obszarze spór. Istnieje oczywiście możliwość, aby te kwestie zostały uregulowane przy sprawie rozwodowej, ale tylko wtedy, gdy małżonkowie są w tym zakresie zgodni.
W obliczu rozwodu, kiedy emocje biorą górę, a stawka jest niezwykle wysoka, często pojawia się pytanie o rolę dzieci w procesie sądowym. Czy dziecko może być świadkiem w sprawie o rozwód? To zagadnienie, które wywołuje wiele wątpliwości i emocji, szczególnie gdy dotyczy naszych najbliższych. Odpowiedź na to pytanie nie jest jednak prosta i wymaga uwzględnienia szeregu czynników.
Dzieci – mali świadkowie wielkich zmian
Dzieci, żyjące na co dzień w centrum rodzinnego życia, często są nieświadomymi obserwatorami i uczestnikami relacji między rodzicami. Sąd, stając przed wyborem opiekuna, który będzie mieszkał z dzieckiem, musi rozważyć, który z rodziców posiada lepsze predyspozycje do pełnienia tej roli. Kluczowym pytaniem jest tu: czego chce dziecko i jakie są jego potrzeby?
Kiedy dziecko może zeznawać?
Zgodnie z prawem, przed sądem nie mogą zeznawać osoby poniżej 13. roku życia, a dzieci stron procesu – poniżej 17. roku życia. Jest to reguła niepodlegająca zmianom, niezależna od woli dziecka czy decyzji sądu. Jednakże, dla dzieci powyżej 17. roku życia istnieje możliwość odmowy zeznań, co dodatkowo komplikuje sytuację.
Wysłuchanie informacyjne – kiedy sąd chce usłyszeć dziecko
Choć sąd może zadecydować o tzw. wysłuchaniu informacyjnym dziecka, takie przesłuchanie odbywa się w szczególnych warunkach. Miejsce to, zwane „przyjaznym pokojem”, jest specjalnie przygotowane, aby zapewnić dziecku maksimum komfortu i poczucia bezpieczeństwa. Pomieszczenie to jest zaaranżowane w sposób przyjazny, a rozmowa z dzieckiem prowadzona jest przez biegłego psychologa lub sędziego, z dala od stresującej atmosfery sali sądowej.
Przyjazny pokój – bezpieczna przestrzeń dla dziecka
Przyjazny pokój to innowacyjne rozwiązanie, mające na celu zmniejszenie stresu dziecka podczas przesłuchania. Składa się z dwóch części: jednej, w której dziecko może swobodnie rozmawiać z psychologiem, oraz drugiej, technicznej, gdzie obserwuje się przebieg przesłuchania. Całość jest rejestrowana, co stanowi ważny dowód w procesie.
Jak przygotować dziecko do rozmowy?
Przygotowanie dziecka do takiej rozmowy jest kluczowe. Należy je poinformować o celu i przebiegu spotkania, zachęcając do szczerości i otwartości. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że jego zdanie ma znaczenie, a rozmowa odbywa się w trosce o jego dobro.
Czy rodzice mogą uczestniczyć w przesłuchaniu?
Rodzice nie są obecni podczas przesłuchania w przyjaznym pokoju. Obecność rodziców mogłaby wpłynąć na swobodę wypowiedzi dziecka, dlatego sąd stara się zapewnić jak największą ochronę i komfort dla małego świadka.
OZSS – kluczowy dowód w sprawie
Choć wysłuchanie informacyjne dziecka jest możliwe, sądy często korzystają z innych metod dowodowych, takich jak badanie Opiniodawczego Zespołu Specjalistów Sądowych (OZSS). Opinie te są niezwykle ważne, ponieważ wskazują, co jest najlepsze dla dziecka, opierając się na szerokiej analizie jego sytuacji życiowej i emocjonalnej.
Czym jest Opiniodawczy Zespół Specjalistów Sądowych?
OZSS to grupa specjalistów z różnych dziedzin, którzy na zlecenie sądu lub prokuratury sporządzają opinie w sprawach rodzinnych i opiekuńczych. Ich celem jest pomoc w rozstrzygnięciu, który z rodziców posiada lepsze gwarancje opiekuńczo-wychowawcze, czy postawa rodzica jest zgodna z dobrem dziecka, a także ocena więzi emocjonalnej między rodzicem a dzieckiem.
Dowód z opinii OZSS
W sprawach rozwodowych oraz tych dotyczących władzy rodzicielskiej czy ustalenia kontaktów, opinie OZSS są niezwykle ważnym dowodem. Specjaliści, poprzez liczne badania, starają się ustalić, które z rozwiązań będzie najlepsze z punktu widzenia dobra dziecka. Jest to proces skomplikowany i wymagający od badanych rodziców oraz dzieci dużej otwartości i gotowości do współpracy.
Jak przygotować się do badania OZSS?
Kluczowe jest pozytywne nastawienie i autentyczność. Specjaliści szybko wyłapią próby zafałszowania swojej postawy. Ważna jest naturalność i spokojne odpowiadanie na pytania, bez denerwowania się. W przypadku dzieci, należy im wyjaśnić cel i przebieg spotkania, by mogły swobodnie wyrażać swoje opinie.
Możliwość zakwestionowania opinii OZSS
Choć opinia OZSS jest istotnym elementem w sprawie, można ją zakwestionować, wskazując ewentualne niedopatrzenia czy brak uwzględnienia kwestii kluczowych dla rozstrzygnięcia. Jest to jednak proces wymagający solidnych argumentów i często kolejnych badań.
Wpływ OZSS na przyszłość dziecka
Opinie wydawane przez OZSS mają znaczący wpływ na decyzje sądu dotyczące przyszłości dziecka. Z tego względu zaangażowanie w proces badania, otwartość na współpracę i autentyczność są kluczowe dla zaprezentowania swojej sytuacji w jak najlepszym świetle. Warto pamiętać, że celem OZSS jest nie tylko rozstrzygnięcie konfliktu między rodzicami, ale przede wszystkim zapewnienie dziecku najlepszych możliwych warunków do rozwoju i szczęścia.
Opieka naprzemienna w Warszawie, podobnie jak w innych częściach Polski, staje się coraz bardziej popularnym rozwiązaniem w przypadku rozstania rodziców. Decyzja o wprowadzeniu takiego modelu opieki nad dzieckiem może jednak wzbudzać wiele wątpliwości, szczególnie gdy jeden z rodziców, na przykład mama, nie jest przekonana do tej formy wspólnego rodzicielstwa. Rozbieżności w podejściu do opieki nad dzieckiem oraz konflikt między rodzicami mogą znacząco komplikować sprawy dotyczące ustalenia najlepszego modelu opieki.
Opieka Naprzemienna a Konflikt Rodziców
Sąd przy podejmowaniu decyzji o ustanowieniu opieki naprzemiennej kieruje się przede wszystkim dobrem dziecka, ale również bierze pod uwagę zdolność rodziców do współpracy. Gdy mama nie chce opieki naprzemiennej, może to wskazywać na istnienie konfliktu, który może być przeszkodą w efektywnej realizacji tego modelu opieki. Sąd oceniając sytuację zwróci uwagę na to, czy rodzice są w stanie wspólnie podejmować decyzje dotyczące ważnych aspektów życia dziecka oraz czy potrafią komunikować się w sposób konstruktywny.
Przesłanki Ustanowienia Opieki Naprzemiennej
Dla sądu kluczowe są:
Współdziałanie rodziców dla dobra dziecka.
Pełnia władzy rodzicielskiej po stronie obu rodziców.
Bliska odległość między domami rodziców, co ułatwia dziecku utrzymanie stałych relacji ze środowiskiem rówieśniczym i szkolnym.
Gotowość rodziców do współpracy i stawianie potrzeb dziecka na pierwszym miejscu.
Gdy Mama Nie Chce Opieki Naprzemiennej
W sytuacji, gdy jeden z rodziców, w tym przypadku mama, sprzeciwia się wprowadzeniu opieki naprzemiennej, ważne jest, aby jej obawy i argumenty zostały dokładnie wysłuchane i przeanalizowane. Niekiedy niechęć może wynikać z obaw o stabilność emocjonalną i organizacyjną dziecka, a czasem z głębszych konfliktów między rodzicami. Mediacja rodzinna lub konsultacje z psychologiem dziecięcym mogą pomóc w znalezieniu rozwiązania akceptowalnego dla obu stron oraz przede wszystkim służącego dobru dziecka.
Zalety i Wyzwania Opieki Naprzemiennej
Opieka naprzemienna oferuje dziecku możliwość równomiernego kontaktu z obydwoma rodzicami, co jest szczególnie cenne w kształtowaniu silnych więzi i zapewnieniu wsparcia emocjonalnego. Jednak dla jej skutecznej realizacji niezbędna jest dobra komunikacja między rodzicami oraz elastyczność w dostosowywaniu się do potrzeb dziecka.
Opieka naprzemienna – Czy będą alimenty ?
W przypadku opieki naprzemiennej, kwestia alimentów może być rozstrzygana indywidualnie, w zależności od konkretnych ustaleń między rodzicami oraz ich sytuacji finansowej. Opieka naprzemienna zakłada, że dziecko spędza mniej więcej równą ilość czasu z każdym z rodziców, co może wpłynąć na ustalenia dotyczące alimentów.
Alimenty przy Opiece Naprzemiennej
Przy opiece naprzemiennej obydwoje rodziców ponosi koszty utrzymania dziecka podczas jego pobytu u każdego z nich. Może to oznaczać, że tradycyjne płacenie alimentów przez jednego z rodziców drugiemu nie będzie konieczne, jeżeli obydwoje w równym stopniu przyczyniają się do utrzymania dziecka. Jednakże, jeśli istnieje znacząca różnica w dochodach rodziców, sąd może orzec, że jeden z rodziców będzie musiał płacić alimenty na rzecz dziecka, aby zrównoważyć różnice w standardzie życia dziecka podczas pobytu u każdego z rodziców. Jeżeli nie ma porozumienia – mogą zostać ustanowione alimenty – albowiem są koszty stałe związane z dzieckiem – np. opłata za szkołę i wówczas sąd może zasądzić alimenty na rzecz dziecka mimo opieki naprzemiennej.
800 Plus
W kontekście opieki naprzemiennej ważne jest, kto faktycznie zajmuje się dzieckiem i ponosi główne koszty jego utrzymania i edukacji.
Świadczenie przysługuje:
Matce lub ojcu, jeśli dziecko zamieszkuje i pozostaje na ich utrzymaniu.
Opiekunowi faktycznemu dziecka, jeśli dziecko zamieszkuje i pozostaje na jego utrzymaniu.
Opiekunowi prawnemu dziecka.
Dyrektorowi domu pomocy społecznej lub odpowiedniej placówki opiekuńczej, jeśli dziecko tam przebywa.
Rodzinie zastępczej lub osobie prowadzącej rodzinny dom dziecka.
Decyzja o wprowadzeniu opieki naprzemiennej nie powinna być podejmowana pochopnie ani bez uwzględnienia wszystkich aspektów życia dziecka. Konflikt między rodzicami, w tym sprzeciw jednego z nich, wymaga dokładnej analizy i często wsparcia z zewnątrz, by znaleźć rozwiązanie najlepiej służące dobru dziecka. W Warszawie, jak i w całej Polsce, rodzice stoją przed wyzwaniem znalezienia takiego modelu opieki, który będzie wspierał rozwój i szczęście ich dziecka, nawet w obliczu rozstania.
Brak kontaktu z dzieckiem to dla wielu rodziców sytuacja niezwykle trudna i bolesna. Jeśli jesteś matką i napotykasz przeszkody w utrzymywaniu kontaktów z własnym dzieckiem, ważne jest, abyś wiedziała, że istnieją sposoby rozwiązania tego problemu. Pamiętaj, że Twoje prawo do kontaktu z dzieckiem jest nie tylko Twoim prawem, ale przede wszystkim prawem dziecka do utrzymywania relacji z oboma rodzicami.
1. Ustalenie kontaktów – pierwszy krok
Jeśli kontakty z dzieckiem nie są jeszcze ustalone, to pierwszym krokiem jest ich formalne określenie. Można to zrobić poprzez mediację lub skierowanie sprawy do sądu rodzinnego. Mediacja pozwala na osiągnięcie porozumienia w mniej formalnej atmosferze, a sąd ustali kontakt w drodze orzeczenia.
2. Nieprzestrzeganie ustalonych kontaktów
W przypadku, gdy kontakty są ustalone, a drugi rodzic ich nie przestrzega, konieczne jest podjęcie odpowiednich kroków prawnych. Możesz złożyć wniosek o wykonanie orzeczenia o kontaktach z dzieckiem, co może wiązać się z zagrożeniem nakazem zapłaty dla rodzica, który uniemożliwia kontakty.
3. Rozważenie ograniczenia władzy rodzicielskiej
W skrajnych przypadkach, gdy utrudnianie kontaktów z dzieckiem jest formą przemocy emocjonalnej, można rozważyć wniosek o ograniczenie władzy rodzicielskiej drugiego rodzica. W takiej sytuacji sąd dokładnie zbada sytuację i podejmie decyzję w najlepszym interesie dziecka.
4. Syndrom Gardnera – manipulacja dzieckiem
Jeśli drugi rodzic manipuluje dzieckiem, wpływając negatywnie na jego stosunek do Ciebie, może to być przypadek syndromu Gardnera. Jest to poważna sytuacja wymagająca interwencji specjalistów i, w niektórych przypadkach, działań sądowych.
Poniżej przedstawiam sześć charakterystycznych cech syndromu Gardnera:
Niesprawiedliwa demonizacja i odrzucenie drugiego rodzica: Dziecko wyraża bezpodstawne, negatywne uczucia i opinie o odrzucanym rodzicu, często echojąc negatywne twierdzenia manipulującego rodzica bez rzeczywistych doświadczeń, które by te opinie uzasadniały.
Słabe uzasadnienie negatywnych uczuć: Dziecko ma trudności z podaniem konkretnych lub logicznych powodów swojej niechęci do odrzucanego rodzica. Ich argumenty są zazwyczaj powierzchowne, niejasne lub absurdalne.
Brak ambiwalencji: W normalnych relacjach rodzicielskich dzieci często mają mieszane uczucia wobec obu rodziców. W syndromie Gardnera dziecko wykazuje się nadmierną stronniczością; idealizuje manipulującego rodzica, podczas gdy całkowicie odrzuca drugiego.
Fenomen „myślenia niezależnego”: Dziecko uparcie twierdzi, że negatywne uczucia wobec odrzucanego rodzica są wyłącznie jego własnymi, mimo iż są one często bezpośrednim wynikiem manipulacji ze strony drugiego rodzica.
Automatyczne poparcie manipulującego rodzica w konflikcie: Dziecko niezmiennie stoi po stronie manipulującego rodzica, niezależnie od sytuacji i bez próby zrozumienia kontekstu czy stanowiska drugiego rodzica.
Rozszerzenie wrogości na rodzinę i przyjaciół odrzucanego rodzica: Negatywne uczucia dziecka nie ograniczają się tylko do odrzucanego rodzica, ale rozprzestrzeniają się również na jego rodzinę i przyjaciół, co wskazuje na systematyczne wpływanie na dziecko w celu izolacji go od drugiej strony rodziny.
Syndrom Gardnera może mieć daleko idące negatywne skutki dla rozwoju emocjonalnego i społecznego dziecka, dlatego ważne jest, aby problemy te były rozpoznawane i odpowiednio adresowane przez specjalistów – psychologów, mediatorów rodzinnych oraz sądy.
5. Kary za utrudnianie kontaktów
Utrudnianie kontaktów z dzieckiem może wiązać się z konsekwencjami prawnymi dla drugiego rodzica, w tym z zagrożeniem karą pieniężną za każdy niezrealizowany kontakt.
6. Wsparcie prawne
W sytuacjach konfliktowych zawsze warto zasięgnąć porady prawnej. Adwokat specjalizujący się w prawie rodzinnym pomoże Ci zrozumieć Twoje prawa i przedstawić najlepszą drogę działania.
7. Nadzór kuratora
Sprawdź co dzieje się w domu gdzie dziecko mieszka.
8. Dobre praktyki
Pomimo trudności, zawsze staraj się działać w najlepszym interesie dziecka. Otwarta komunikacja, mediacja i próby osiągnięcia porozumienia z drugim rodzicem mogą przynieść najlepsze rozwiązanie dla wszystkich zaangażowanych stron.
Kontakty z dzieckiem
Brak kontaktów z dzieckiem to sytuacja, która wymaga szybkiej i przemyślanej reakcji. Niezależnie od tego, czy problem dotyczy ustalenia kontaktów, czy ich nieprzestrzegania, ważne jest, abyś znała swoje prawa i korzystała z dostępnych środków prawnych, aby zapewnić sobie i swojemu dziecku to, co najlepsze. Pamiętaj, że pomoc prawna może być kluczowa w rozwiązaniu problemu
Decyzja o określeniu kontaktów ojca z dzieckiem często pada podczas rozwodów lub separacji, mając na celu zapewnienie dobra dziecka oraz jasnych wytycznych dla rodziców. Określenie tych kontaktów ma swoje zalety, szczególnie w sytuacjach konfliktowych, gdzie współpraca między rodzicami jest utrudniona. Poniżej przedstawiam pięć głównych plusów określenia kontaktów ojca z dzieckiem.
1. Stabilność i regularność dla dziecka
Określone kontakty zapewniają dziecku poczucie stabilności i przewidywalności. Regularne spotkania z ojcem pomagają w budowaniu trwałej więzi oraz dają dziecku poczucie bezpieczeństwa.
2. Zmniejszenie konfliktów między rodzicami
Jasne zasady mogą znacząco zmniejszyć pole do konfliktów, ponieważ obie strony mają wyraźnie określone ramy działania. To sprawia, że mniej jest miejsca na nieporozumienia dotyczące czasu, miejsca czy sposobu realizacji kontaktów.
3. Ułatwienie planowania
Określone kontakty ułatwiają planowanie zarówno dla rodziców, jak i dziecka. Rodzice mogą lepiej organizować swoje obowiązki zawodowe i prywatne, wiedząc, kiedy przypada czas na spotkania z dzieckiem.
4. Równomierny udział w życiu dziecka
Określenie kontaktów gwarantuje, że obydwoje rodziców ma możliwość aktywnego uczestnictwa w życiu dziecka. Dzięki temu dziecko może równomiernie korzystać z obecności zarówno matki, jak i ojca.
5. Wsparcie w trudnych sytuacjach
W przypadkach, gdy relacje między rodzicami są szczególnie napięte, określone kontakty działają jako forma wsparcia prawnego, zapobiegając ewentualnym próbom ograniczenia dostępu do dziecka przez jedną ze stron.
Przykłady określonych kontaktów:
Alternatywne weekendy – dziecko spędza każdy drugi weekend z ojcem, co zapewnia regularność spotkań.
Święta i urodziny – kontakty są rozdzielone między rodzicami w taki sposób, aby dziecko mogło spędzać ważne dni zarówno z matką, jak i ojcem (np. Boże Narodzenie na zmianę u każdego z rodziców, urodziny dziecka wspólnie lub na zmianę).
Wakacje i ferie – podział czasu wakacyjnego, np. połowa wakacji z matką, połowa z ojcem.
Kontakty elektroniczne – regularne rozmowy wideo lub telefoniczne w dni, kiedy dziecko fizycznie nie przebywa z ojcem.
Spotkania w tygodniu – np. jeden dzień w tygodniu dziecko spędza popołudnie z ojcem, co umożliwia utrzymanie ciągłości kontaktów również w ciągu roku szkolnego.
Czy kontakty muszą być sztywne ?
Każda sytuacja jest inna i na każdą trzeba indywidualnie spojrzeć. Czy kontakty z dzieckiem muszą być sztywne? Nie.
Co można zrobić?
Uzgodnić wspólnie plan
Nie uwzględnić w ogóle kontaktów
Oddalić wniosek o kontakty
Kontakty Zastępcze – Najlepszy pomysł.
Jestem konkretna i mówię konkretnie. Określamy jakiś schemat działania, jednakże jeżeli coś wyjątkowego wyskoczy, to możemy go zmienić. Poniżej przykład:
Historia lekarza z Warszawy
Do mojej kancelarii w Warszawie przyszedł pan Robert, który jest lekarzem. Żona utrudnia mu kontakty, zaś on jako lekarz nie może zaplanować, kiedy będzie miał dyżur. Dodatkowo nie pozwala mu widywać się z dzieckiem i straszy wysokimi alimentami. Co zrobić?
Są sposoby! Przede wszystkim kontakty muszą być wykonalne, dlatego ważne, aby zaplanować strategie procesową i wiedzieć, co chcemy uzyskać w sądzie. Rodzic nie powinien hamować więzi dziecka z drugim rodzicem.
Dlatego tak ważne jest dbanie o relacje z drugim rodzicem.
Kontakty – przykład
Spójrz na moją propozycję. Wnosimy, aby ustalić kontakty uczestnika z małoletnią w ten sposób, że:
– przyznać uczestnikowi prawo do kontaktów z małoletnią w I i III sobotę każdego miesiąca poczynając od godz. 10:00 do godz. 19:00 , poza miejscem zamieszkania dziecka, bez obecności matki, przy czym ojciec będzie przyjeżdżał po dziecko w miejsce pobytu faktycznego dziecka i odwoził dziecko do miejsca zamieszkania lub miejsca wskazanego przez matkę dziecka. Przede wszystkim ustalmy, gdzie faktycznie przebywa dziecko (u babci, w szkole, w domu). Tak, wszystko zależy, w jakim wieku jest dziecko, jednakże mądre i dobre zapisy oczywiście ułatwiają życie.
Jak określić kontakty zastępcze?
Prosto i konkretnie. Należy zobowiązać strony do przestrzegania ustalonych terminów kontaktów oraz do wzajemnego powiadamiania się jeżeli z przyczyn obiektywnych kontakty nie będą mogły się odbyć z odpowiednim wyprzedzeniem. W sytuacji gdy z przyczyn obiektywnych kontakty w jakimś terminie się nie odbędą, trzeba zobowiązać strony do wzajemnego porozumienia się celem uzgodnienia zastępczego terminu do zrealizowania kontaktów w okresie nie dalszym niż 1 miesiąc od daty niezrealizowanego kontaktu.
To bardzo ważne, gdyż nierealizowanie postanowień/ wyroku Sądu może narazić Was na odpowiedzialność finansową.
Dlatego bardzo ważne jest odpowiednie sprecyzowanie zapisów w zakresie kontaktów. Trzeba zrobić to dobrze! W razie wątpliwości pamiętaj, aby zwrócić się do dobrego adwokata. Dzięki temu będziesz mógł lepiej przygotować się do rozprawy!
Rozwód to nie tylko rozłąka dwóch osób, ale często również początek walki o to, co najcenniejsze – dobro dzieci. W sytuacjach, gdzie dobro dziecka może być zagrożone z powodu działania jednego z rodziców, istnieje możliwość ograniczenia jego władzy rodzicielskiej. Proces ten jest skomplikowany i wymaga solidnego przygotowania, ale przede wszystkim ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa i najlepszych warunków rozwoju dla dziecka.
1. Podstawy Prawne
Władza rodzicielska, jej ograniczenie, czy pozbawienie, regulowane są przez polskie prawo rodzinne. Ograniczenie władzy rodzicielskiej może nastąpić, gdy pełne jej wykonywanie przez jednego z rodziców nie służy dobru dziecka. Sąd może ograniczyć władzę rodzicielską, powierzając jej wykonywanie głównie jednemu z rodziców, jednocześnie określając zakres praw i obowiązków drugiego z nich.
2. Kiedy Można Ograniczyć Władzę Rodzicielską?
W kontekście rodzinnym, jednym z najbardziej delikatnych i skomplikowanych aspektów prawa jest kwestia władzy rodzicielskiej. To ogół praw i obowiązków, które rodzice mają względem swoich dzieci, obejmujących opiekę nad ich osobą i majątkiem. Jednak życie pisze różne scenariusze, a niekiedy, dla dobra dziecka, konieczne staje się ograniczenie praw rodzicielskich jednego z opiekunów. Kiedy takie działanie staje się konieczne i jakie sytuacje mogą do tego prowadzić?
Przesłanka ograniczenia władzy rodzicielskiej
Podstawową i najważniejszą przesłanką dla jakichkolwiek działań w obrębie władzy rodzicielskiej jest dobro dziecka. To szeroko pojęty termin, który obejmuje zapewnienie dziecku bezpiecznego środowiska, możliwości rozwoju, edukacji oraz należytej opieki zdrowotnej. Wszelkie decyzje sądu dotyczące władzy rodzicielskiej opierają się na ocenie, co będzie najlepsze dla dziecka.
Sytuacje uzasadniające ograniczenie władzy rodzicielskiej
Istnieje kilka powodów, dla których sąd może zdecydować się na ograniczenie praw rodzicielskich, zarówno matki, jak i ojca. Do najczęstszych z nich należą:
Uzależnienia rodzica – Alkohol, narkotyki, dopalacze czy inne substancje psychoaktywne mogą znacząco zaburzyć zdolność rodzica do odpowiedniego opiekowania się dzieckiem.
Poważna choroba psychiczna – Choroby psychiczne, które uniemożliwiają rodzicowi sprawowanie opieki w sposób bezpieczny dla dziecka, mogą być podstawą do ograniczenia jego praw.
Odbywanie kary pozbawienia wolności – Sytuacja, w której rodzic odbywa karę więzienia, uniemożliwiającą bezpośrednią opiekę nad dzieckiem.
Konflikt między rodzicami – Gdy konflikty między rodzicami są na tyle poważne, że negatywnie wpływają na dobro dziecka, sąd może zdecydować o ograniczeniu władzy jednego z nich.
Brak współdziałania między rodzicami – Niekiedy brak możliwości porozumienia się w kwestiach dotyczących wychowania dziecka może skutkować ograniczeniem praw jednego z rodziców.
Duża odległość w miejscach zamieszkania – Gdy rodzice żyją bardzo daleko od siebie, co komplikuje wspólne wykonywanie władzy rodzicielskiej.
Niskie predyspozycje i kompetencje wychowawcze – Sytuacje, w których rodzic wykazuje brak umiejętności lub predyspozycji do odpowiedniego wychowywania dziecka.
Proces ograniczenia władzy rodzicielskiej
Ograniczenie władzy rodzicielskiej nie następuje automatycznie. Jest to proces, który wymaga złożenia wniosku do sądu i przeprowadzenia postępowania, podczas którego analizowane są wszystkie aspekty sytuacji rodziny i dziecka. Sąd bada zgromadzone dowody, może zasięgnąć opinii biegłych, np. psychologów, a także wysłuchać zeznań świadków. Decyzja o ograniczeniu władzy rodzicielskiej jest zawsze trudna i podejmowana z pełną świadomością odpowiedzialności za dobro dziecka.
3. Jak Rozpocząć Proces?
Proces rozpoczyna się od złożenia wniosku do sądu rodzinnego. Wniosek powinien zawierać uzasadnienie, dlaczego ograniczenie władzy rodzicielskiej drugiego rodzica jest konieczne dla dobra dziecka. Niezbędne jest przedstawienie dowodów, takich jak dokumentacja medyczna, zeznania świadków, dokumentacja szkolna dziecka, czy raporty z policji.
4. Rola Dowodów
W sądzie dowody mają kluczowe znaczenie. Mogą one obejmować nagrania, które choć kontrowersyjne, są dopuszczalne, o ile mają znaczenie dowodowe i zostały uzyskane bez naruszenia prawa. Warto mieć na uwadze, że nagrania powinny być jasne i dotyczyć konkretnej sytuacji, która ma znaczenie dla sprawy.
5. Postępowanie Sądowe
W trakcie rozprawy sądowej sąd wysłucha obu stron oraz świadków, a także może zasięgnąć opinii biegłych, np. psychologa dziecięcego. Decyzja o ograniczeniu władzy rodzicielskiej opiera się na całokształcie zgromadzonego materiału dowodowego.
6. Znaczenie Transkrypcji Nagrania
Jeśli zamierzasz wykorzystać nagrania jako dowód, konieczne może być dołączenie ich transkrypcji. Ułatwia to sądowi ocenę materiału dowodowego i pozwala na szybsze odniesienie się do kluczowych fragmentów.
7. Działania Po Orzeczeniu Sądu
Po orzeczeniu sądu należy zorganizować życie dziecka zgodnie z nowymi wytycznymi, pamiętając o jego dobru. W przypadku ograniczenia władzy rodzicielskiej drugiego rodzica, ważne jest utrzymanie z nim kontaktów, o ile są one bezpieczne i służą dobru dziecka.
8. Wsparcie Specjalistów
W procesie ograniczenia władzy rodzicielskiej kluczowe może okazać się wsparcie prawników, psychologów i mediatorów. Profesjonalne doradztwo pomoże w należytym przygotowaniu się do procesu i będzie wsparciem w trudnych momentach.
