Jestem matką a nie mam kontaktu z dzieckiem. Co robić?

Brak kontaktu z dzieckiem to dla wielu rodziców sytuacja niezwykle trudna i bolesna. Jeśli jesteś matką i napotykasz przeszkody w utrzymywaniu kontaktów z własnym dzieckiem, ważne jest, abyś wiedziała, że istnieją sposoby rozwiązania tego problemu. Pamiętaj, że Twoje prawo do kontaktu z dzieckiem jest nie tylko Twoim prawem, ale przede wszystkim prawem dziecka do utrzymywania relacji z oboma rodzicami.

1. Ustalenie kontaktów – pierwszy krok

Jeśli kontakty z dzieckiem nie są jeszcze ustalone, to pierwszym krokiem jest ich formalne określenie. Można to zrobić poprzez mediację lub skierowanie sprawy do sądu rodzinnego. Mediacja pozwala na osiągnięcie porozumienia w mniej formalnej atmosferze, a sąd ustali kontakt w drodze orzeczenia.

2. Nieprzestrzeganie ustalonych kontaktów

W przypadku, gdy kontakty są ustalone, a drugi rodzic ich nie przestrzega, konieczne jest podjęcie odpowiednich kroków prawnych. Możesz złożyć wniosek o wykonanie orzeczenia o kontaktach z dzieckiem, co może wiązać się z zagrożeniem nakazem zapłaty dla rodzica, który uniemożliwia kontakty.

3. Rozważenie ograniczenia władzy rodzicielskiej

W skrajnych przypadkach, gdy utrudnianie kontaktów z dzieckiem jest formą przemocy emocjonalnej, można rozważyć wniosek o ograniczenie władzy rodzicielskiej drugiego rodzica. W takiej sytuacji sąd dokładnie zbada sytuację i podejmie decyzję w najlepszym interesie dziecka.

4. Syndrom Gardnera – manipulacja dzieckiem

Jeśli drugi rodzic manipuluje dzieckiem, wpływając negatywnie na jego stosunek do Ciebie, może to być przypadek syndromu Gardnera. Jest to poważna sytuacja wymagająca interwencji specjalistów i, w niektórych przypadkach, działań sądowych.

Poniżej przedstawiam sześć charakterystycznych cech syndromu Gardnera:

1. Niesprawiedliwa demonizacja i odrzucenie drugiego rodzica: Dziecko wyraża bezpodstawne, negatywne uczucia i opinie o odrzucanym rodzicu, często echojąc negatywne twierdzenia manipulującego rodzica bez rzeczywistych doświadczeń, które by te opinie uzasadniały.
2. Słabe uzasadnienie negatywnych uczuć: Dziecko ma trudności z podaniem konkretnych lub logicznych powodów swojej niechęci do odrzucanego rodzica. Ich argumenty są zazwyczaj powierzchowne, niejasne lub absurdalne.
3. Brak ambiwalencji: W normalnych relacjach rodzicielskich dzieci często mają mieszane uczucia wobec obu rodziców. W syndromie Gardnera dziecko wykazuje się nadmierną stronniczością; idealizuje manipulującego rodzica, podczas gdy całkowicie odrzuca drugiego.
4. Fenomen „myślenia niezależnego”: Dziecko uparcie twierdzi, że negatywne uczucia wobec odrzucanego rodzica są wyłącznie jego własnymi, mimo iż są one często bezpośrednim wynikiem manipulacji ze strony drugiego rodzica.
5. Automatyczne poparcie manipulującego rodzica w konflikcie: Dziecko niezmiennie stoi po stronie manipulującego rodzica, niezależnie od sytuacji i bez próby zrozumienia kontekstu czy stanowiska drugiego rodzica.
6. Rozszerzenie wrogości na rodzinę i przyjaciół odrzucanego rodzica: Negatywne uczucia dziecka nie ograniczają się tylko do odrzucanego rodzica, ale rozprzestrzeniają się również na jego rodzinę i przyjaciół, co wskazuje na systematyczne wpływanie na dziecko w celu izolacji go od drugiej strony rodziny.

Syndrom Gardnera może mieć daleko idące negatywne skutki dla rozwoju emocjonalnego i społecznego dziecka, dlatego ważne jest, aby problemy te były rozpoznawane i odpowiednio adresowane przez specjalistów – psychologów, mediatorów rodzinnych oraz sądy.

5. Kary za utrudnianie kontaktów

Utrudnianie kontaktów z dzieckiem może wiązać się z konsekwencjami prawnymi dla drugiego rodzica, w tym z zagrożeniem karą pieniężną za każdy niezrealizowany kontakt.

6. Wsparcie prawne

W sytuacjach konfliktowych zawsze warto zasięgnąć porady prawnej. Adwokat specjalizujący się w prawie rodzinnym pomoże Ci zrozumieć Twoje prawa i przedstawić najlepszą drogę działania.

7. Nadzór kuratora

Sprawdź co dzieje się w domu gdzie dziecko mieszka.

8. Dobre praktyki

Pomimo trudności, zawsze staraj się działać w najlepszym interesie dziecka. Otwarta komunikacja, mediacja i próby osiągnięcia porozumienia z drugim rodzicem mogą przynieść najlepsze rozwiązanie dla wszystkich zaangażowanych stron.

Brak kontaktów z dzieckiem to sytuacja, która wymaga szybkiej i przemyślanej reakcji. Niezależnie od tego, czy problem dotyczy ustalenia kontaktów, czy ich nieprzestrzegania, ważne jest, abyś znała swoje prawa i korzystała z dostępnych środków prawnych, aby zapewnić sobie i swojemu dziecku to, co najlepsze. Pamiętaj, że pomoc prawna może być kluczowa w rozwiązaniu problemu