Tag Archives: alimenty przez depresję

Depresja a rozwód

Depresja a rozwód z orzeczeniem o winie

Opublikowano

Depresja a rozwód z orzeczeniem o winie. Jakie są rodzaje rozwodów i co z alimentami?

Depresja to choroba, która dotyka nie tylko osoby cierpiącej, ale często także jej najbliższych – w tym współmałżonka.

W kancelarii coraz częściej słyszę następujące pytania:

  • Czy depresja jednego z małżonków może być podstawą do orzeczenia rozwodu z wyłącznej winy?

  • Czy osoba chorująca na depresję może otrzymać alimenty?

  • Czy można domagać się alimentów przez to, że depresja jednego z małżonków zniszczyła relację?

Poniżej omawiam te kwestie krok po kroku.

W przypadku wątpliwości zapraszam na konsultację. Umów się, klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu.

1. Rodzaje rozwodów – podstawowe rozróżnienie

W polskim prawie istnieją trzy główne rodzaje rozwodów:

  •  Rozwód bez orzekania o winie

– Sąd rozwiązuje małżeństwo, ale nie wskazuje, kto zawinił.
– Najczęściej wybierany przez strony chcące rozstać się pokojowo.
– Szybsze postępowanie, mniejszy stres.

  •  Rozwód z winy obu stron

– Sąd stwierdza, że obie strony przyczyniły się do rozpadu pożycia.
– Przykład: jedna osoba zdradza, druga od lat nie dba o relację i stosuje przemoc słowną.

  • Rozwód z wyłącznej winy jednego z małżonków

– Najtrudniejszy emocjonalnie i dowodowo.
– Konieczne jest przedstawienie dowodów świadczących o jednostronnym zawinieniu.
– Skutki prawne: małżonek uznany za niewinnego może żądać alimentów, nawet jeśli sam ma dochody.

Więcej: Choroba psychiczna przy rozwodzie. Wina przy rozwodzie.

2. Czy depresja może być podstawą rozwodu z wyłącznej winy?

To bardzo delikatna i złożona kwestia. Sama depresja, jako choroba, nie jest winą chorego. Choroba psychiczna, w tym depresja, może być uznana za przyczynę rozkładu pożycia, ale niekoniecznie z winy chorego.

Kiedy depresja nie jest podstawą do winy:

  • Gdy małżonek choruje, ale podejmuje leczenie, dba o siebie, chce się leczyć.

  • Gdy depresja została zdiagnozowana i leczący się partner współpracuje z bliskimi.

Kiedy depresja może prowadzić do orzeczenia winy:

  • Gdy chory małżonek świadomie odmawia leczenia i przez lata odmawia jakiejkolwiek współpracy, mimo że jest zdolny do podjęcia terapii.

  • Gdy depresji towarzyszą inne zachowania: agresja, nadużywanie alkoholu, zaniedbania rodzicielskie lub celowe unikanie pracy.

  • Gdy małżonek manipuluje stanem zdrowia, by unikać obowiązków rodzinnych lub małżeńskich.

Ważne: każda sytuacja jest indywidualna. Sam fakt choroby psychicznej nie oznacza automatycznej winy. Kluczowe jest to, czy i jak chory małżonek wpływał swoim zachowaniem na rozpad małżeństwa oraz czy miał świadomość możliwości leczenia.

3. Alimenty a depresja – komu się należą?

  •  Alimenty na dziecko – niezależnie od depresji

Jeśli małżonkowie mają wspólne dzieci, alimenty na dziecko są obowiązkowe i niezależne od stanu zdrowia stron. Sąd bierze pod uwagę potrzeby dziecka i możliwości zarobkowe rodziców.

  •  Alimenty dla byłego małżonka – zależne od winy i sytuacji
a) W przypadku rozwodu bez orzekania o winie lub z winy obu stron:

Małżonek może domagać się alimentów, jeśli:

  • znajduje się w niedostatku (np. nie ma dochodu, nie może pracować z powodu choroby, w tym depresji),

  • nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać.

Przykład: kobieta chorująca na depresję, niezdolna do pracy, po rozwodzie bez orzekania o winie, może uzyskać alimenty od byłego męża, jeśli wykaże niedostatek.

b) W przypadku rozwodu z wyłącznej winy drugiego małżonka:

Tu sytuacja jest korzystniejsza dla osoby niewinnej – nie trzeba być w niedostatku.

Wystarczy wykazać:

  • że rozwód pogorszył sytuację materialną (np. brak wspólnych środków do życia po rozwodzie),

  • oraz że druga strona została uznana za wyłącznie winną rozpadu małżeństwa.

Przykład: kobieta z depresją, którą porzucił mąż – sąd orzekł jego wyłączną winę. Mimo że kobieta ma skromne dochody z renty, może żądać alimentów jako niewinna strona, której poziom życia znacznie się pogorszył.

4. Alimenty przez depresję – w którą stronę?

Osoba z depresją może żądać alimentów, jeśli:

  • nie jest w stanie podjąć pracy z powodu choroby (trzeba mieć dokumentację medyczną!),

  • rozwód nastąpił z winy drugiej strony lub chociażby bez orzekania o winie,

  • jej sytuacja materialna po rozwodzie jest znacznie gorsza niż podczas małżeństwa.

Depresja nie chroni przed płaceniem alimentów – małżonek chory psychicznie, ale mający możliwości zarobkowe, nadal może być zobowiązany do płacenia alimentów, np. na dziecko lub małżonka.

5. Co warto zrobić?

  • Zbierz dokumentację medyczną – diagnozy, historię leczenia, opinie lekarzy.

  • Udowodnij wpływ depresji (lub braku leczenia) na związek – świadkowie, e-maile, wiadomości, terapia rodzinna.

  • Sporządź pozew z jasno określonym żądaniem – z winą lub bez.

Wnioski

Depresja, choć jest poważną chorobą psychiczną, nie zawsze przekłada się automatycznie na winę w rozpadzie małżeństwa. Kluczowe jest to, w jaki sposób chory małżonek funkcjonował w relacji – czy podejmował leczenie, czy współpracował, czy wręcz przeciwnie – odrzucał pomoc i zachowywał się destrukcyjnie. W postępowaniu rozwodowym sąd analizuje nie tylko sam fakt choroby, ale przede wszystkim jej wpływ na wspólne życie małżeńskie.

Z punktu widzenia alimentów, osoba chorująca na depresję może – w zależności od sytuacji – zarówno otrzymać alimenty (jeśli znajduje się w niedostatku lub została uznana za niewinną rozpadu związku), jak i być zobowiązana do ich płacenia, np. na dzieci. Istotne jest właściwe przygotowanie: dokumentacja medyczna, zeznania świadków, jasne sformułowanie żądań procesowych.

Każda sprawa wymaga indywidualnej analizy. Depresja nie jest automatycznie ani tarczą ochronną, ani narzędziem obciążenia winą. To, co decyduje, to postawa chorego i jego wpływ na związek. Dlatego warto się dobrze przygotować – zarówno emocjonalnie, jak i dowodowo – by nie tylko zrozumieć swoje prawa, ale skutecznie ich dochodzić.