Author Archive: admin

Niebieska Karta Warszawa – karta założona matce

Niebieska Karta Warszawa – karta założona matce

Posted on

W ostatnich latach coraz częściej pojawiają się sytuacje, w których zakładana jest Niebieska Karta nie tylko wobec ojców, ale również wobec matek dzieci. Choć społecznie przyjęło się, że to kobiety są zazwyczaj ofiarami przemocy, praktyka pokazuje, że w warunkach silnego konfliktu rodzinnego Niebieska Karta w Warszawie może zostać założona także matce.

Niebieska Karta Warszawa – karta założona matce. Co oznacza i jak reagować?

Niebieska Karta to procedura uruchamiana przez instytucje publiczne – takie jak policja, szkoła, przedszkole, poradnia psychologiczna lub ośrodek pomocy społecznej – w sytuacji podejrzenia przemocy domowej. Celem tej procedury nie jest ukaranie rodzica, lecz zbadanie sytuacji opiekuńczo-wychowawczej i ochrona dziecka przed przemocą fizyczną, psychiczną lub zaniedbaniem.

Niebieska Karta Warszawa – karta założona matce. Czy to coś niezwykłego?

Wielu rodziców reaguje paniką, gdy dowiadują się, że została założona Niebieska Karta matce dziecka. Tymczasem należy wiedzieć, że:

  • W Warszawie procedura Niebieskiej Karty jest zakładana bardzo często, również w sytuacjach konfliktu rodzicielskiego.

  • Ponad 70% przypadków Niebieskich Kart jest umarzanych, ponieważ nie stwierdza się przemocy.

  • Założenie karty nie oznacza automatycznie, że matka jest sprawcą przemocy, ale że pojawiło się zgłoszenie i obowiązkiem instytucji jest zbadać sytuację.

Historia z kancelarii w Warszawie: „Niebieska Karta jako broń w sporze o dziecko”

Pani Monika trafiła do kancelarii w Warszawie w styczniu 2024 roku. Była zrozpaczona – odebrała telefon z ośrodka pomocy społecznej, z którego dowiedziała się, że założono wobec niej Niebieską Kartę. Nie mogła zrozumieć, jak to możliwe. Od dwóch lat samodzielnie opiekowała się 6-letnim synem, po tym jak ojciec chłopca – pan Tomasz – wyprowadził się do innej kobiety. Ich rozstanie było burzliwe, ale Monika unikała konfliktów, nie ograniczała kontaktów ojcu, a dziecko było zadbane i uczęszczało do przedszkola.

Sytuacja zmieniła się, gdy Monika wystąpiła do sądu o podwyższenie alimentów. W ciągu tygodnia po złożeniu pozwu Tomasz złożył zawiadomienie na policję, że jego syn „boi się mamy”, a ona „stosuje krzyki i kary psychiczne”. Policjant, zobowiązany do działania, założył procedurę Niebieskiej Karty.

Od tego momentu zaczęły się dla Moniki trudne tygodnie. Została wezwana do rozmowy w OPS, do domu przyszedł dzielnicowy. Tomasz wykorzystał kartę w sądzie, składając wniosek o zmianę miejsca zamieszkania dziecka. Wniósł też o ograniczenie Monice władzy rodzicielskiej. Całość wyglądała na z góry zaplanowaną strategię.

W naszej kancelarii pomogliśmy Monice przygotować pełną dokumentację: książeczkę zdrowia dziecka, zaświadczenia z przedszkola, opinie od psychologa i pediatry, a także zebraliśmy wiadomości, w których Tomasz sam pisał, że „dobrze, że mały ma taką matkę”. Na spotkaniach z kuratorem Monika zachowała pełen spokój. Gdy pojawiła się na komisji Zespołu Interdyscyplinarnego, była przygotowana – merytoryczna, spokojna, rzeczowa.

Po trzech miesiącach procedura Niebieskiej Karty została umarzona z braku podstaw. Sąd rodzinny nie uwzględnił wniosku ojca, a wręcz wskazał, że wykorzystanie Niebieskiej Karty w taki sposób może być formą nadużycia. Jeśli podejrzewasz, że Twój partner wykazuje zachowania narcystyczne to sprawdź Ebook Rozwód z narcyzem + Mini Kurs video.

Niebieska Karta jako zemsta

W praktyce bardzo często założenie Niebieskiej Karty matce wynika ze zwykłej zemsty – na przykład w odpowiedzi na to, że wcześniej to ojcu została ona założona. Trzeba jednak jasno powiedzieć: sam fakt, że między rodzicami dochodzi do kłótni, wzajemnych krzyków, szarpanin czy używania obelg, nie stanowi jeszcze podstawy do prowadzenia procedury Niebieskiej Karty. Jeśli obie strony biorą udział w konflikcie, a nie ma wyraźnej przewagi jednej z nich ani trwałej przemocy skierowanej przeciwko dziecku i zostanie prawdopodobnie umorzone. Jednak i tak może budzić wątpliwości jak w takich warunkach funkcjonuje dziecko. Test: Czy jesteś ofiarą przemocy?

Kto może założyć Niebieską Kartę matce?

W Warszawie Niebieską Kartę matce może założyć:

  • Policjant lub dzielnicowy – najczęściej po zgłoszeniu przez ojca dziecka.

  • Nauczyciel, pedagog szkolny, lekarz – jeśli zauważą objawy niepokojące u dziecka.

  • Psycholog – po rozmowie z dzieckiem lub jednym z rodziców.

  • Pracownik socjalny – np. w trakcie wizyty środowiskowej.

Założenie karty jest obowiązkiem urzędowym – jeśli funkcjonariusz uzna, że mogło dojść do przemocy lub zaniedbania, nie ma możliwości „odmowy” założenia procedury.

Jak wygląda procedura po założeniu karty matce?

  1. Rozpoczyna się procedura monitorująca sytuację rodziny.

  2. Matka może zostać wezwana na spotkanie w ośrodku pomocy społecznej lub wezwany może być kurator.

  3. Dzielnicowy może przyjść do domu i przeprowadzić rozmowę.

  4. W zależności od ustaleń:

    • Karta może zostać umorzona, jeśli nie potwierdzi się zagrożenie.

    • Rodzice mogą zostać skierowani do tzw. Zespołu Interdyscyplinarnego – który będzie próbował poprawić komunikację między nimi.

    • Może zostać złożony wniosek do sądu rodzinnego o nadzór kuratora lub ograniczenie władzy rodzicielskiej.

Czy ograniczenie władzy rodzicielskiej to coś poważnego?

Brzmi poważnie, ale w praktyce oznacza najczęściej, że:

  • Raz w miesiącu lub dwa razy w miesiącu do domu przychodzi kurator sądowy. Sprawdzi czy dziecko jest zadbane i czy nie dochodzi do przemocy.

  • To forma wsparcia i nadzoru, nie odebrania praw do dziecka.

Kiedy skonsultować się z prawnikiem?

Jeśli:

  • otrzymałaś wezwanie na przesłuchanie lub spotkanie w MOPS/OPS,

  • dowiedziałaś się o złożeniu wniosku do sądu,

  • druga strona zaczyna używać Niebieskiej Karty jako argumentu w sprawie o dziecko, alimenty lub rozwód,

skontaktuj się się z doświadczonym adwokatem od prawa rodzinnego z Warszawy. Umów się na konsultację stacjonarnie lub online.

Najczęściej zadawane pytań dotyczące Niebieskiej Karty:

1. Czy założenie Niebieskiej Karty matce oznacza, że jest uznana za sprawcę przemocy?
Nie. Założenie Niebieskiej Karty nie jest równoznaczne z uznaniem winy – to jedynie rozpoczęcie procedury sprawdzającej, czy doszło do przemocy lub zagrożenia dla dziecka. Instytucje mają ustawowy obowiązek zareagować na każde zgłoszenie.

2. Czy można jakoś „cofnąć” Niebieską Kartę założoną niesłusznie?
Nie ma formalnej procedury cofnięcia karty, ale możliwe jest jej umorzenie po przeprowadzeniu rozmów, wizyt i analizy sytuacji przez Zespół Interdyscyplinarny. Warto aktywnie współpracować z instytucjami i zgromadzić dokumenty potwierdzające dobrą opiekę nad dzieckiem.

3. Czy ojciec dziecka może wykorzystać Niebieską Kartę przeciwko matce w sądzie?
Tak, wielu ojców dołącza informację o karcie do wniosku o zmianę miejsca zamieszkania dziecka lub ograniczenie matce władzy rodzicielskiej. Dlatego ważne jest szybkie działanie: dokumentowanie faktów, zgłoszenie się do prawnika i przygotowanie dowodów.

4. Co mogę zrobić, jeśli założenie Niebieskiej Karty to element zemsty ze strony ojca dziecka?
Należy przygotować odpowiednią linię obrony: zebrać zaświadczenia z przedszkola, opinię psychologa lub pediatry, pokazać codzienną opiekę i zaangażowanie w wychowanie. Warto też przedstawić dowody wcześniejszej współpracy z ojcem i pokazać, że dziecko ma zapewnione bezpieczeństwo.

5. Czy w trakcie procedury Niebieskiej Karty mogę stracić dziecko?
Nie. Samo założenie karty nie oznacza odebrania dziecka. W większości przypadków kończy się na rozmowach, nadzorze kuratora lub umorzeniu procedury.

Ojciec dziecka chce opieki naprzemiennej po rozstaniu

Ojciec dziecka chce opieki naprzemiennej po rozstaniu

Posted on

Rozstanie z ojcem dziecka to moment trudny emocjonalnie i organizacyjnie. Wiele kobiet zostaje z dzieckiem, a mężczyzna – choć wcześniej nie interesował się na co dzień opieką – nagle deklaruje chęć opieki naprzemiennej. Co więcej, często manipuluje, nie współpracuje i przeciąga decyzje, licząc na to, że zmęczona matka się ugnie.

Ojciec dziecka chce opieki naprzemiennej po rozstaniu

Zanim od razu powiesz „nie” na propozycję opieki naprzemiennej, warto na chwilę się zatrzymać. Może warto zapytać samą siebie o kilka rzeczy.

  • Czy to naprawdę byłaby zła sytuacja dla mojego dziecka?

  • Czy dziecko nie skorzystałoby na tym, że miałoby oboje rodziców w równym stopniu?

  • Czy sprzeciw wynika z troski o dobro dziecka, czy może z moich emocji, lęków i przyzwyczajeń?

Boisz się opieki naprzemiennej?

Często matki nie chcą zgodzić się na opiekę naprzemienną z kilku powodów. Jest to między innymi:

  • Strach przed tygodniami bez dziecka. Dziecko do tej pory było całym Twoim światem – być może nie wyobrażasz sobie, że nagle miałabyś spędzać tydzień sama. Ale to też może być czas na regenerację, rozwój zawodowy, zadbanie o siebie.
  • Obawa, że ojciec sobie nie poradzi. Skoro do tej pory nie uczestniczył aktywnie, trudno uwierzyć, że nagle stanie się odpowiedzialnym opiekunem. Ale… właśnie takie sytuacje uczą. Tylko dając mu szansę, możesz sprawdzić, czy będzie w stanie stanąć na wysokości zadania.
  • Przekonanie, że to Ty najlepiej znasz dziecko. Być może to Ty spędziłaś z nim najwięcej czasu, znasz jego rytm dnia, emocje, potrzeby. Ale czy to oznacza, że tata nie może się tego nauczyć? Czy równa obecność obojga rodziców nie byłaby dla dziecka wartością?

Zadaj sobie pytanie: Czy odrzucam propozycję, bo nie wierzę w ojca dziecka – czy dlatego, że boję się stracić część swojej tożsamości jako „matka – pierwszoplanowy rodzic”?

Jako adwokat, ale też jako matka podpowiadam kobietom, że oznacza większe zaangażowanie ojca to też inwestycja na przyszłość, dzielenie się obowiązkami po równo i równa odpowiedzialność. Jeśli potrzebujesz profesjonalnej pomocy w swoje sprawie, zapraszam Cię do umówienia się na konsultację w Warszawie lub online.

Case study: Matka z Warszawy kontra ojciec dziecka, który żąda opieki naprzemiennej

Pani Monika (lat 36), pracująca w korporacji w Warszawie, rozstała się z ojcem dziecka po 9 latach związku. Ich syn – 10-letni Janek – mieszka z nią w mieszkaniu należącym do byłego partnera. Po rozstaniu, ojciec dziecka zaproponował opiekę tydzień na tydzień twierdząc, że „przecież to uczciwe” i że „dziecko ma dwoje rodziców”.

Problem w tym, że:

  • przez ostatnie lata ojciec nie uczestniczył w odrabianiu lekcji, nie chodził na zebrania, nie znał nauczycieli syna,

  • próba takiej opieki okazała się chaotyczna – dziecko zgubiło leki, nie miało zeszytów i raz nie dotarło na trening,

  • ojciec odmówił płacenia alimentów, twierdząc, że „przecież dziecko spędza z nim połowę czasu”.

Co zrobił sąd w Warszawie?

W marcu 2024 r. złożyliśmy w Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa dwa odrębne wnioski:

1. Wniosek o ustalenie:

  • miejsca zamieszkania dziecka przy matce,

  • kontaktów ojca z dzieckiem – dwa razy w tygodniu + co drugi weekend,

  • zabezpieczenia powyższego – by od razu uporządkować sytuację.

Sąd po 3 tygodniach wydał postanowienie o zabezpieczeniu – uznał, że:

„ze względu na dotychczasowy model opieki, potrzeby edukacyjne dziecka oraz realne zaangażowanie matki, miejsce zamieszkania dziecka ustala się przy matce, a kontakty ojca uregulowane zostają w sposób cykliczny – wtorki i czwartki oraz co drugi weekend.”

2. Równolegle – pozew o alimenty w Warszawie

Złożyliśmy wniosek o alimenty na kwotę 1.500 zł wraz z precyzyjną tabelą kosztów utrzymania dziecka. Sąd przyznał zabezpieczenie alimentów w kwocie 1.400 zł miesięcznie.

Jak działają sądy w takich sprawach?

W sprawach o kontakty w Warszawie oraz o alimenty w Warszawie, sądy:

  • Patrzą na dotychczasowy model opieki, a nie na deklaracje ojca po rozstaniu,
  • Chronią stabilność dziecka – nie zgadzają się na eksperymenty typu „tydzień na tydzień” bez wcześniejszego funkcjonowania takiego układu,
  • Zabezpieczają miejsce zamieszkania przy tym rodzicu, który realnie zajmuje się dzieckiem,
  • Zabezpieczają alimenty nawet wtedy, gdy ojciec próbuje grać „pół na pół” bez rzeczywistego zaangażowania.

Co powinnaś zrobić, jeśli jesteś w podobnej sytuacji?

 1. Złóż wniosek o ustalenie miejsca zamieszkania dziecka przy Tobie

  • Unikniesz próby „przejęcia dziecka” przez ojca.

 2. Złóż wniosek o uregulowanie kontaktów

  • Ustal wyraźnie: dni tygodnia, godziny, miejsce odbioru i przywiezienia dziecka.

  • Unikniesz samowolnych decyzji ojca i chaotycznych zmian.

3. Złóż pozew o alimenty w Warszawie

  • Nie czekaj aż ojciec „sam coś zapłaci”.

Najczęściej zadawane pytania przy opiece naprzemiennej:

1. Czy sąd może orzec opiekę naprzemienną, jeśli rodzice nie potrafią się porozumieć?
Sąd zwykle nie orzeka opieki naprzemiennej, jeśli między rodzicami brak współpracy, porozumienia i wzajemnego szacunku. Taki model wymaga dobrej komunikacji i zgodności co do najważniejszych spraw dziecka.

2. Czy ojciec może uzyskać opiekę naprzemienną, jeśli wcześniej nie był zaangażowany?
Mało prawdopodobne.
Sąd bada dotychczasowy model opieki. Nagłe zainteresowanie ojca po rozstaniu nie przekonuje, jeśli wcześniej nie uczestniczył w wychowaniu i codziennych obowiązkach.

3. Czy mogą być alimenty przy opiece naprzemiennej?
Opieka naprzemienna nie wyklucza alimentów. Jeśli jedno z rodziców zarabia dużo więcej, sąd może zasądzić alimenty mimo równego podziału czasu z dzieckiem.

4. Czy dziecko może mieć dwa miejsca zamieszkania przy opiece naprzemiennej?
Formalnie dziecko powinno mieć jedno miejsce zamieszkania. Można jednak zapisać w pozwie lub wniosku – przy obu rodzicach naprzemiennie.

5. Czy mogę nie zgodzić się na opiekę naprzemienną?
Tak. Masz prawo się nie zgodzić i przedstawić przed sądem argumenty: dotychczasowy brak zaangażowania ojca, chaos organizacyjny, niestabilność dziecka czy jego sprzeciw.

Ugoda z mężem co do dzieci

Posted on

Wiele kobiet, które przechodzą przez rozwód lub rozstanie, myśli, że ugodowe porozumienie z mężem – w kwestii opieki nad dziećmi, alimentów czy kontaktów – to najlepsze rozwiązanie. Brzmi rozsądnie: unikamy stresu, nie idziemy do sądu, dziecko nie jest „świadkiem konfliktu”.

Ugoda z mężem co do dzieci – czy to się opłaca?

Często słyszę w kancelarii: „Dogadaliśmy się, więc nie chcę ciągnąć tego po sądach”, albo: „Powiedział, że będzie płacił, więc mu wierzę – po co robić z tego aferę?”. Znam te zdania na pamięć, bo słyszę je od lat. I rozumiem – naprawdę. Nikt nie marzy o przepychankach w sądzie, zwłaszcza gdy w grę wchodzi dziecko. Ale potem przychodzą te same kobiety miesiąc, trzy miesiące, pół roku później i mówią z żalem: „Nie płaci od dwóch miesięcy, a ja nie mam jak tego wyegzekwować, bo nie mamy nic na papierze”.

I wtedy zaczyna się gaszenie pożaru, którego można było uniknąć. Bo to nie tak, że ugoda jest zła – wręcz przeciwnie. Tylko musi być dobrze zrobiona. Dogadać się warto – ale na piśmie i musi to być złożone do sądu. Bez tego jesteś zdana na dobrą wolę byłego partnera.

Na czym polega ugoda z mężem co do dzieci?

Ugoda najczęściej dotyczy:

  • miejsca zamieszkania dziecka,

  • kontaktów z drugim rodzicem,

  • władzy rodzicielskiej,

  • alimentów.

Zawierana jest:

  • w formie pozasądowej (ustna, mailowa, czasem spisana na kartce – nie ma mocy prawnej),

  • lub sądowej – np. w ramach sprawy o rozwód albo sprawy o uregulowanie kontaktów/alimentów.

Jakie są zagrożenia ugody bez odpowiednich zabezpieczeń?

  1. Brak egzekwowania ustaleń
    Jeśli ugoda nie jest zatwierdzona przez sąd, to nie ma mocy wykonawczej. Oznacza to, że:

    • alimentów nie wyegzekwuje komornik,

    • kontaktów nie można egzekwować prawnie,

    • miejsce zamieszkania dziecka nie jest chronione.

  2. Zbyt niskie alimenty
    Ugodowo ustalane alimenty często są zaniżone – np. kobieta zgadza się na 800–1000 zł „dla świętego spokoju”, a faktyczne koszty dziecka wynoszą 2500–3000 zł.

  3. Brak jasnych zapisów o obowiązkach i wydatkach
    Nie wskazuje się, kto pokrywa np. koszty leczenia, zajęć dodatkowych, wyjazdów szkolnych. Potem okazuje się, że wszystko pokrywa matka.

  4. Zmiana sytuacji życiowej
    Ugoda nie przewiduje, że dziecko może np. pójść do szkoły prywatnej albo wymagać terapii – a ojciec odmawia współfinansowania.

  5. Władza rodzicielska i decyzje
    Jeżeli nie ograniczy się władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, a porozumienia między rodzicami brak – każde działanie (np. wybór szkoły, leczenie, paszport) wymaga zgody drugiego rodzica.

Case study: Pani Anna z Warszawy – historia dla przestrogi

Anna, lat 39, Warszawa – urzędniczka, matka dwójki dzieci:

  • córka Zuzanna, 12 lat,

  • syn Michał, 8 lat.

W 2021 roku rozstała się z mężem. Chciała spokoju, nie chciała „ciągać się po sądach”, jak to określiła. Mąż obiecał, że będzie się dziećmi zajmował i „nie zostawi ich bez wsparcia”. Zawarli ustną ugodę:

  • dzieci mieszkają z matką,

  • ojciec będzie płacić alimenty w wysokości 1200 zł na każde dziecko,

  • ustalili, że „będą się dogadywać” co do kontaktów ojca z dziećmi na bieżąco.

Co poszło nie tak?

  1. Ojciec po pół roku przestał płacić regularnie. Twierdził, że „nie ma z czego”, bo jego firma „nie zarabia”. Pieniądze wpływały raz w miesiącu, raz co dwa, czasem nie wpływały wcale.

  2. Anna nie miała możliwości egzekucji alimentów przez komornika, bo nie było wyroku ani zatwierdzonej ugody.

  3. Gdy córka zachorowała i potrzebna była prywatna opieka lekarska oraz fizjoterapia, ojciec odmówił dokładania się.

  4. W 2023 r. ojciec wystąpił do sądu o ustanowienie opieki naprzemiennej, twierdząc, że dzieci są do niego przywiązane, że „nie zgadza się na marginalizowanie jego roli” i „matka uniemożliwia mu kontakt”.

  5. Anna musiała zatrudnić prawnika, sporządzić pozew o alimenty, złożyć wniosek o zabezpieczenie, a sprawa o opiekę trwa do dziś.

Więcej informacji na temat rozwodu zebrałam w książce „Jak wygrać rozwód?” – uzyskać dostęp możesz tutaj.

Ugoda z mężem co do dzieci

Jak można było tego uniknąć?

  1. Zawarcie ugody sądowej lub ugody przed mediatorem, zatwierdzonej przez sąd – wyrok czy postanowienie z tytułem wykonawczym, umożliwia egzekucję alimentów i egzekwowanie kontaktów.

  2. Wpisanie konkretnych kwot alimentów, wraz z opisem kosztów:


    W zależności od zarobków, a także udziały ojca w życiu dziecka – kwota może się różnić.

  3. Wskazanie zakresu władzy rodzicielskiej – np. że decyzje edukacyjne i medyczne podejmuje matka, a ojciec jest informowany.

  4. Ograniczenie kontaktów w sposób realny i konkretny, a nie ogólnikowy („kiedy będzie chciał”).

Jak powinna wyglądać profesjonalna ugoda?

Podstawowe elementy:

  • Ustalenie miejsca zamieszkania dzieci przy matce/przy ojcu.

  • Ustalenie kontaktów ojca/matki z dziećmi: konkretne dni, godziny, ferie, święta. Możliwe jest też ustalenie opieki naprzemiennej.

  • Alimenty – konkretna kwota, z wyszczególnieniem, co obejmuje.

  • Władza rodzicielska – czy dla obojga rodziców, ograniczenie czy pozbawienie jednego z rodziców.

  • Ewentualne dodatkowe zobowiązania: zakup podręczników, pokrycie kosztów leczenia, wycieczek, psychologa.

Adwokat w Warszawie radzi

  • Ugoda z mężem nie może być słowna – musi być spisana, konkretna i zatwierdzona przez sąd.

  • Alimenty muszą wynikać z precyzyjnych kalkulacji, nie z lęku przed konfliktem.

  • Nie należy ustępować tylko po to, żeby się nie kłócić – skutki mogą ciągnąć się latami.

  • Każda ugoda powinna być poprzedzona analizą finansową i prawną – szczególnie przy dwóch lub więcej dzieciach.

Jeśli potrzebujesz wzoru profesjonalnej ugody albo pomocy w przygotowaniu dokumentów do sądu – można to przygotować krok po kroku, z kalkulatorem kosztów utrzymania dzieci i wskazaniem mocnych argumentów. Zapraszam, aby umówić się na konsultację w kancelarii w Warszawie lub online.

Najczęściej zadawane pytania dotyczące ugody:

1. Czy wystarczy, że dogadam się z byłym partnerem „na słowo”?

Nie. Porozumienie ustne lub spisane „na kartce” nie ma mocy prawnej. Jeśli ojciec przestanie płacić alimenty albo nie będzie przestrzegać kontaktów z dzieckiem – nie wyegzekwujesz nic komornikiem ani przez sąd. Tylko ugoda zatwierdzona przez sąd (np. w wyroku rozwodowym lub postanowieniu) ma charakter wykonalny.

2. Jakie elementy powinna zawierać profesjonalna ugoda dotycząca dzieci?

Minimum to:

  • ustalenie miejsca zamieszkania dziecka,

  • zasady kontaktów z drugim rodzicem – dokładnie: dni, godziny, ferie, wakacje, święta,

  • konkretna kwota alimentów,

  • sposób wykonywania władzy rodzicielskiej – czy wspólna, czy ograniczona,

  • ewentualne dodatkowe zobowiązania (np. koszty leczenia, podręczników, psychologa).

3. Czy ugodowo ustalone alimenty mogą być niższe niż te orzekane przez sąd?

Tak – i często są. Kobiety dla „świętego spokoju” zgadzają się na zaniżone alimenty (np. 1000 zł), mimo że realne koszty dziecka wynoszą 2500–3000 zł. Taka decyzja mści się po czasie. Warto od razu określić realną kwotę, opartą na szczegółowym zestawieniu kosztów dziecka.

4. Co się stanie, jeśli ojciec dziecka przestanie przestrzegać ugody?

Jeśli nie ma ugody zatwierdzonej przez sąd, nie masz podstaw do egzekucji alimentów przez komornika ani do wystąpienia do sądu o egzekwowanie kontaktów. Bez orzeczenia sądowego jesteś zdana na jego „wolę”. W przypadku problemów musisz dopiero wszcząć postępowanie sądowe, co oznacza stratę czasu i pieniędzy.

Stalking

Stalking – kiedy nękanie staje się przestępstwem?

Posted on

Stalking, czyli uporczywe nękanie, jest przestępstwem, które często zaczyna się niewinnie – od kilku wiadomości, przypadkowego „spotkania” na mieście, komentarzy w mediach społecznościowych. Z czasem jednak ofiara czuje się osaczona, zastraszona, bezbronna. Czasem nawet boi się wyjść z domu.

Stalking – kiedy nękanie staje się przestępstwem? Przykłady z Warszawy

Podstawowe pytanie, które zadaje wiele osób, brzmi: „czy to, co się dzieje, to już stalking?”. Z pozoru niewinne wiadomości, prezenty, przypadkowe spotkania – na początku trudno uznać je za realne zagrożenie. Ale kiedy te zachowania zaczynają się powtarzać, a my czujemy niepokój, lęk, tracimy spokój – pojawia się pytanie: czy mogę to gdzieś zgłosić, czy to karalne, czy ktoś mi pomoże?

Co to jest stalking?

[Podstawa prawna – art. 190a §1 Kodeksu karnego]

„Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”

Innymi słowy – stalking to nie jest jednorazowy incydent. To powtarzalne, naruszające granice, często psychicznie wykańczające działanie, które:

  • Wzbudza strach,

  • Wywołuje lęk o siebie lub bliskich,

  • Lub ingeruje w codzienne życie ofiary (np. śledzenie, pisanie z wielu kont, próby kontaktu przez osoby trzecie, groźby ujawnienia kompromitujących informacji).

Przykład 1 – „Nie mogę przestać o tobie myśleć” – stalking emocjonalny (Warszawa, Mokotów)

Małgorzata J., pracująca w korporacji na Mokotowie, zakończyła krótką relację z Igorem – znajomym z innego działu. Po zerwaniu, Igor zaczął do niej pisać codziennie:

  • wiadomości przez SMS, WhatsApp, LinkedIn,

  • komentarze pod postami na Instagramie (również z fałszywych kont),

  • wysyłał kwiaty do biura z karteczkami „Jeszcze się zobaczymy”.

Gdy Małgorzata poprosiła go o spokój, Igor napisał:

„Nie masz prawa mnie ignorować. Masz szczęście, że jeszcze nic ci nie zrobiłem.”

Małgorzata zgłosiła sprawę na policję. W postępowaniu prowadzonym przez Komendę Rejonową Warszawa-Mokotów uznano, że doszło do uporczywego nękania – stalking nie musi być fizyczny, może mieć formę wirtualną i emocjonalną, jeśli tylko narusza prywatność i wywołuje realny lęk.

Przykład 2 – Śledzenie i groźby – stalking z elementami gróźb karalnych (Warszawa, Wola)

Igor, po odrzuceniu, zaczął pojawiać się w miejscach, gdzie bywała Małgorzata:

  • Czekał pod jej siłownią.

  • Wsiadał do tego samego wagonu w metrze.

  • Robił jej zdjęcia z ukrycia, które potem przesyłał z komentarzem „ładnie dziś wyglądałaś”.

W jednej z wiadomości napisał:

„Zniszczę ci reputację, opowiem wszystkim o twojej przeszłości. Wiesz, że potrafię.”

Kobieta zaczęła bać się wychodzić z domu, miała problemy ze snem, założyła monitoring przy drzwiach.

Zgłosiła sprawę w Prokuraturze Rejonowej Warszawa-Wola. Zostało wszczęte śledztwo z art. 190a k.k. i jednocześnie z art. 190 k.k. – groźby karalne i stalking często się ze sobą łączą.

Przykład 3 – Nękanie przez osoby trzecie i fałszywe profile (Warszawa, Ursynów)

Igor nie dawał za wygraną. Tworzył fałszywe konta na Facebooku, z których:

  • rozsyłał screeny rozmów z Małgorzatą do jej współpracowników,

  • pisał obraźliwe komentarze o niej na forach medycznych i zawodowych,

  • kontaktował się z jej mężem, sugerując romans i nadużycia w pracy.

Małgorzata zaczęła odczuwać poważne konsekwencje psychiczne. Otrzymała opinię psychologiczną, która potwierdzała wpływ stalkingu na jej zdrowie psychiczne. Na podstawie tej dokumentacji oraz dowodów cyfrowych, sąd rejonowy na Ursynowie zastosował wobec Igora zakaz kontaktowania się i zbliżania się do pokrzywdzonej.

Stalking a groźby karalne – co je łączy?

Choć stalking to odrębne przestępstwo, bardzo często towarzyszy mu element groźby. Przykładowo groźby ujawnienia kompromitujących informacji, zniszczenia reputacji, naruszenia prywatności. W takich przypadkach prokuratura może prowadzić postępowanie z obu artykułów jednocześnie:

  • art. 190a k.k. – stalking

  • art. 190 k.k. – groźby karalne

Ważne jest, by nie bagatelizować nawet „symbolicznych” gróźb. Możesz słyszeć, że „pożałujesz”, „jeszcze się policzymy”, „zniszczę cię”. Jeśli pojawiają się w kontekście presji, emocjonalnej dominacji lub wcześniejszego nękania.

Stalking w trakcie rozwodu

Warto podkreślić, że stalking może pojawić się również w trakcie postępowania rozwodowego – zwłaszcza gdy jedna ze stron nie akceptuje rozstania lub próbuje wywierać presję na byłego partnera. Uporczywe śledzenie, nachodzenie pod domem, wysyłanie wiadomości, insynuacje wysyłane do rodziny lub współpracowników – to wszystko może przybrać formę przestępstwa z art. 190a k.k.

Czujesz się osaczona w trakcie rozwodu? Były partner cię nęka? Nie czekaj, aż sytuacja się pogorszy – umów się na konsultację w Warszawie lub online.

Co zrobić, gdy jesteś ofiarą stalkingu lub gróźb?

1. Zbieraj dowody

  • Screeny wiadomości, e-maile, listy, nagrania (jeśli legalne),

  • Notuj daty, godziny, miejsce zdarzeń,

  • Zbieraj świadków, mogą to być np. współpracowników, rodzinę, sąsiadów.

2. Zgłoś sprawę na policję lub do prokuratury

  • Wskaż, że chodzi o art. 190a k.k. (i ewentualnie 190 k.k.),

  • Opisz, jak stalking wpływa na twoje życie, pracę, zdrowie.

3. Rozważ złożenie wniosku o zakaz kontaktu / zakaz zbliżania

  • Sąd może zakazać stalkerowi kontaktowania się z tobą, nawet na czas trwania śledztwa.

4. Nie wdawaj się w tłumaczenia – odetnij kontakt

  • Odpowiadanie, próby wyjaśniania, tłumaczenia się – to tylko „nakręca” stalkera.

  • Jasna postawa: „Nie chcę kontaktu, proszę nie pisać. To ostatnie ostrzeżenie.”

 Stalking – jak się bronić?

  • Stalking to przestępstwo z art. 190a k.k., zagrożone karą do 3 lat pozbawienia wolności.

  • Nie trzeba czekać na fizyczną przemoc – uporczywe pisanie, grożenie, nękanie emocjonalne już jest karalne.

  • W Warszawie działają wyspecjalizowane jednostki policji i prokuratury, które zajmują się tego typu sprawami.

  • Pomoc psychologiczna, porada prawna i szybkie działanie to klucz do odzyskania poczucia bezpieczeństwa.

Test niedokończonych zdań w OZSS

Posted on

W badaniach psychologicznych prowadzonych przez OZSS (Opiniodawczy Zespół Specjalistów Sądowych), jednym z najczęściej stosowanych narzędzi diagnostycznych jest test niedokończonych zdań.

Test niedokończonych zdań w OZSS – co bada ta metoda, jak wygląda i dlaczego wywołuje tyle emocji?

To prosta w formie, ale ciekawa metoda psychologiczna, która pozwala zajrzeć głęboko w świat emocji, przekonań i postaw badanej osoby. Dla wielu kobiet – zwłaszcza matek toczących sądowy spór o dziecko – bywa to najtrudniejsza część badania. Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!

Na czym polega test niedokończonych zdań?

Test polega na uzupełnieniu serii niepełnych zdań – fragmentów, które wymagają dokończenia zgodnie z własnymi myślami, uczuciami i skojarzeniami. Zazwyczaj zawiera od 30 do 60 zdań, czasem więcej. Zazwyczaj otrzymujesz kartkę papieru (lub dwie) z nadrukowanymi początkiem wypowiedzi – np.:

  • Nienawidzę, gdy…

  • Dziecko powinno…

  • Czuję się samotna, gdy…

  • Mój partner…

  • Kiedy się boję, to…

  • Matka powinna…

  • Mój ojciec…

  • Czuję się szczęśliwa, gdy…

  • W dzieciństwie nauczyłam się…

  • Gdyby moje dziecko wyjechało…

Twoim zadaniem jest dokończenie każdego zdania spontanicznie, bez zastanawiania się zbyt długo, najlepiej zgodnie z tym, co podpowiada Ci serce, nie umysł. Psychologowie analizują nie tylko treść odpowiedzi, ale też ich styl, powtarzalność, uniki, język emocji i tematy, które pojawiają się najczęściej.

Co ma za zadanie zbadać ten test?

Test niedokończonych zdań ma charakter projekcyjny, czyli pozwala „wydobyć” ukryte treści z Twojej psychiki – emocje, lęki, napięcia, konflikty wewnętrzne, nadzieje, wzorce relacyjne. Pomaga biegłym z OZSS odpowiedzieć na pytania:

  • Jak badana osoba postrzega siebie?

  • Jakie są jej główne lęki i pragnienia?

  • Jakie ma przekonania o dzieciach, wychowaniu, rolach rodzicielskich?

  • Jakie relacje miała z własnymi rodzicami?

  • Czy wykazuje cechy osoby dojrzałej emocjonalnie, refleksyjnej, stabilnej?

  • Czy potrafi oddzielić konflikt z byłym partnerem od dobra dziecka?

Jak wygląda analiza odpowiedzi?

Odpowiedzi nie są oceniane jak w szkole. Nie ma punktów, nie ma „dobrych” i „złych” odpowiedzi. Ale psychologowie zwracają uwagę na:

  1. Tematy dominujące – np. jeśli w wielu zdaniach pojawia się lęk, poczucie krzywdy lub złość – może to świadczyć o silnym napięciu emocjonalnym.

  2. Postawy wobec dziecka – czy dziecko jest przedstawiane jako istota niezależna, czująca, wymagająca wsparcia – czy raczej jako własność, narzędzie lub obiekt walki.

  3. Stosunek do partnera – czy odpowiedzi są skrajnie wrogie, wyważone, ambiwalentne?

  4. Wgląd i refleksyjność – czy badana potrafi opisać swoje uczucia, zauważyć własne błędy, czy unika odpowiedzialności?

  5. Mechanizmy obronne – uniki, bagatelizowanie problemów, sztuczność, idealizacja siebie.

  6. Styl odpowiedzi – np. bardzo krótkie („nie wiem”, „nic”, „zawsze”), ironiczne, powierzchowne lub przesadnie uogólnione.

Dlaczego ten test budzi lęk?

Dla wielu kobiet to pierwszy moment, gdy ktoś zagląda im do wnętrza bez filtrów. Nie można się zasłonić dokumentami, nie można „przekonać” uśmiechem. Każde zdanie to jak otwarte drzwi do Twojej historii, Twojej emocjonalności – a to bywa bolesne.

Dodatkowo dochodzi obawa, że:

  • zostanę źle zrozumiana,

  • psychologowie zobaczą we mnie słabą matkę, jeśli się przyznam do zmęczenia, złości czy lęku,

  • ojciec dziecka wykorzysta ten test przeciwko mnie w sądzie,

  • moje emocje zostaną odebrane jako dowód „niestabilności”.

To zrozumiałe. Ale pamiętaj: emocje są ludzkie – problemem nie jest to, że czujesz złość czy lęk, ale czy potrafisz je rozpoznać i opanować.

Jak podejść do testu – wskazówki praktyczne dla kobiet

  1. Bądź autentyczna, ale nie impulsywna. Nie wpisuj pierwszych słów złości, jeśli nie oddają Twojej codzienności. Przykład:

    • Zamiast: „Nienawidzę mojego byłego, bo zniszczył mi życie.”
      → „Nienawidzę, gdy czuję się bezradna.”

  2. Nie idealizuj. Odpowiedzi typu „Złoszczę się niewiele” są niewiarygodne. Lepiej napisać:

    • „Złoszczę się, gdy dziecko nie słucha, ale wiem, że to normalne i staram się zachować cierpliwość.”

  3. Zadbaj o siebie przed badaniem. Przyjdź wyspana, zjedz coś wcześniej, nie spiesz się. Przemęczenie obniża koncentrację i nasila emocjonalność.

  4. Unikaj odpowiedzi „ogólnikowych” i frazesów.

    • Zamiast: „Dzieci są najważniejsze”, napisz:
      → „Moje dziecko jest dla mnie centrum życia – codziennie gotuję mu obiad i razem czytamy bajki.”

  5. Nie próbuj zgadywać, co „dobrze wygląda”. Psychologowie znają takie strategie. Zamiast tego pokaż, że jesteś osobą prawdziwą, szczerą i refleksyjną.

Nie musisz być idealna, tylko dojrzała

Test niedokończonych zdań nie służy temu, by Cię pogrążyć – służy temu, by psycholog zrozumiał, jak funkcjonujesz jako człowiek i matka.

Nie musisz być bezbłędna – ale dobrze, jeśli jesteś świadoma swoich emocji, znasz siebie i potrafisz zadbać o dziecko mimo trudności. Tego właśnie szukają biegli sądowi: stabilności, odpowiedzialności, zaangażowania, empatii.

Jeśli potrzebujesz przygotowania do OZSS, odbierz Ebook Jak wyglądają badania OZSS? + Mini Kurs 

Jak mówić w OZSS?

Jak mówić w OZSS? Używaj języka dziecka

Posted on

Słowa mają znaczenie. Zwłaszcza w OZSS. Badanie Opiniodawczego Zespołu Specjalistów Sądowych (OZSS) to jedno z najważniejszych momentów w sprawach o opiekę nad dzieckiem. To, jak mówisz o swoim dziecku, jego potrzebach, przeżyciach i emocjach, może zaważyć na końcowej opinii. Dlatego warto mówić językiem dziecka – pokazując, że jesteś blisko jego świata, że słuchasz, że jesteś obecny.

Dlaczego język dziecka jest tak ważny w OZSS?

Rodzic, który mówi: „moje dziecko powiedziało mi…”, „córka wyraziła…”, „syn opowiadał…” – pokazuje więź, empatię i zaangażowanie emocjonalne. Taki sposób mówienia jest naturalny, autentyczny i buduje obraz rodzica, który widzi i rozumie emocje dziecka.

To także pokazuje, że nie używasz dziecka jako narzędzia walki, ale uważnie słuchasz, co ma do powiedzenia, i bierzesz jego uczucia na poważnie.

Jak mówić w OZSS – przykłady zwrotów językiem dziecka

Poniżej znajdziesz przykładowe, bezpieczne i trafne sformułowania, których możesz używać podczas badania:

✅ „Córka mówiła, że…”

„Córka mówiła, że czasem boi się, kiedy tata podnosi głos.”
Ten zwrot oddaje emocje dziecka bez własnej oceny. To relacja – nie zarzut.

✅ „Syn przyznał, że…”

„Syn przyznał, że nie lubi, gdy musi zostawać u mamy dłużej, bo tęskni za mną.”
Umożliwia przekazanie informacji o potrzebach dziecka w kontekście relacji z obojgiem rodziców.

✅ „Dziecko zwróciło uwagę, że…”

„Dziecko zwróciło uwagę, że u taty często musi bawić się samo.”
Taki sposób wypowiedzi pokazuje uważność na obserwacje dziecka, bez oceniania.

✅ „Dziecko zauważyło, że…”

„Dziecko zauważyło, że mama często rozmawia przez telefon, kiedy ono coś opowiada.”
Pomaga przedstawić doświadczenia dziecka w jego codziennym życiu.

✅ „Córka opowiadała mi, że…”

„Córka opowiadała mi, że kiedy płakała, tata powiedział, żeby przestała i poszła do swojego pokoju.”
To nie relacja z konfliktu, a przekazanie emocji i sposobu ich przeżywania przez dziecko.

✅ „Syn mówił, że czuje się…”

„Syn mówił, że czuje się samotny, gdy przebywa z mamą, bo ona dużo pracuje przy komputerze.”
Pomaga pokazać, co dziecko przeżywa, bez obwiniania drugiego rodzica.

✅ „Dziecko powiedziało, że woli, gdy…”

„Dziecko powiedziało, że woli, gdy je kładę spać, bo wtedy czytamy razem bajkę.”
To przykład nawiązania do codziennej, emocjonalnej relacji – bardzo pozytywnie odbierany w OZSS.

✅ „Dziecko podkreśliło, że…”

„Dziecko podkreśliło, że nie lubi zmian i czuje się zdezorientowane, gdy plany się zmieniają.”
Wskazuje na potrzebę stabilizacji i przewidywalności, co jest kluczowe w ocenie opiekuńczej.

✅ „Córka wyraziła smutek, że…”

„Córka wyraziła smutek, że nie mogła pojechać do mnie w weekend.”
Eksperci chętnie słuchają wypowiedzi, które pokazują autentyczne uczucia dziecka.

✅ „Syn mówił mi, że czekał na kontakt, ale…”

„Syn mówił mi, że czekał na kontakt, ale tata nie zadzwonił w umówionym czasie.”
Pomaga pokazać rozczarowanie dziecka i jego oczekiwania.

✅ „Z rozmów z dzieckiem wiem, że…”

„Z rozmów z dzieckiem wiem, że bardzo lubi spędzać czas z dziadkami z mojej strony.”
To pokazuje, że rozmawiasz z dzieckiem i znasz jego potrzeby społeczne i emocjonalne.

✅ „Dziecko przyznało, że czasem się boi, gdy…”

„Dziecko przyznało, że czasem się boi, gdy ojciec/matka krzyczy w jego obecności.”
Ważna forma przekazu, pozwalająca sądowi ocenić, jak dziecko odbiera zachowania dorosłych.

Czego unikać?

🚫 „Ona zawsze…”
🚫 „On nigdy…”
🚫 „U mnie dziecko jest szczęśliwe, a tam płacze.”
🚫 „To wszystko przez drugiego rodzica.”
🚫 „Sąd powinien dać mi pełnię władzy, bo on/ona nie nadaje się.”

Takie sformułowania pokazują konflikt, osądzanie, a nie troskę.

Jak mówić w OZSS? 5 zasad

  1. Mów o dziecku, nie o sobie.

  2. Przekazuj to, co dziecko mówiło – nie interpretuj.

  3. Nie oceniaj drugiego rodzica – skup się na potrzebach dziecka.

  4. Używaj przykładów z codziennego życia.

  5. Unikaj dramatyzowania – bądź spokojny i konkretny.

Jak mówić w OZSS, by być wiarygodnym?

Jeśli szukasz odpowiedzi na pytanie: jak mówić w OZSS, zapamiętaj jedno – mów językiem dziecka. Pokazuj relację, emocje, codzienność. Nie przesadzaj, nie oceniaj drugiego rodzica. Używaj zwrotów typu: „Córka mówiła, że…”, „Syn przyznał, że…”, „Dziecko powiedziało, że woli, gdy…”. To najlepszy sposób, by pokazać swoją troskę, zaangażowanie i gotowość do wspierania dziecka. Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!

Rozdzielność majątkowa przy rozwodzie

Posted on

Rozwód to rozdzielenie emocjonalne małżonków, ale również odrębne plany, często konflikt i niechęć, by nadal utrzymywać wspólnotę majątkową. Można poczekać, by sąd orzekł rozwód i ten wyrok oznacza, że małżonków nie łączy już wspólność. Co jednak w sytuacji, gdy rozwód się przeciąga?

Rozdzielność majątkowa przy rozwodzie – czy można ją uzyskać w sprawie rozwodowej? 

Rozdzielność a wspólność majątkowa 

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (KRO), z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami powstaje z mocy ustawy wspólność ustawowa majątkowa, obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich.

Jej przeciwieństwem jest rozdzielność majątkowa, czyli ustrój, w którym każdy z małżonków zachowuje niezależność majątkową, zarządza samodzielnie swoim majątkiem oraz ponosi odpowiedzialność jedynie za swoje zobowiązania. Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!

Rozdzielność majątkowa może być:

  • umowna – ustanowiona aktem notarialnym, za zgodą obu małżonków,

  • sądowa – ustanowiona wyrokiem sądu, na żądanie jednego z małżonków,

  • z mocy prawa – w określonych przypadkach, np. ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości.

Czy sąd rozwodowy może ustanowić rozdzielność majątkową?

Rozdzielność majątkowa powstaje z chwilą uprawomocnienia się wyroku rozwodowego, co oznacza, że od tego momentu ustaje wspólność majątkowa między małżonkami. 

Podstawy prawne:

  • Art. 58 KRO – określa zakres rozstrzygnięć sądu rozwodowego i nie obejmuje on orzekania o ustroju majątkowym małżonków,

  • Art. 52 § 1 KRO – stanowi, że z ważnych powodów każdy z małżonków w trakcie małżeństwa może żądać, aby sąd ustanowił rozdzielność majątkową,

  • Art. 17 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego – z którego wynika, że sprawy o ustanowienie rozdzielności majątkowej należą do właściwości sądu rejonowego.

Podział majątku przy rozwodzie?

Jest to możliwe zgodnie z art. 58 KRO. Jest jednak zastrzeżenie, iż nie może opóźnić to postępowania. Oznacza to, że strony muszą być zgodne. Dzieje się tak zazwyczaj, gdy strony podpisują porozumienie. Aby je osiągnąć, małżonkowie często korzystają z mediacji.

§  3.  Na wniosek jednego z małżonków sąd może w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.

Jak uzyskać rozdzielność majątkową, gdy trwa postępowanie rozwodowe?

W przypadku gdy postępowanie rozwodowe zostało już wszczęte, a małżonek chce dodatkowo uregulować sytuację majątkową, należy:

1. Wnieść odrębny pozew do sądu rejonowego

Pozew o ustanowienie rozdzielności majątkowej powinien zostać złożony do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania pozwanego, lub – w przypadku jego nieustalenia – do sądu miejsca ostatniego wspólnego zamieszkania.

Uwaga: Sprawa ta toczy się niezależnie od rozwodu i nie jest automatycznie przekazywana do sądu okręgowego. To dwie odrębne procedury.

2. Wskazać „ważne powody” uzasadniające rozdzielność

Sąd może ustanowić rozdzielność majątkową, jeżeli istnieją „ważne powody” – są to okoliczności uniemożliwiające racjonalne gospodarowanie wspólnym majątkiem lub zagrażające interesom jednego z małżonków. Przykłady:

  • trwała separacja faktyczna,

  • nadużywanie alkoholu i marnotrawstwo,

  • zaciąganie kredytów bez wiedzy współmałżonka,

  • nieuczestniczenie w utrzymaniu rodziny,

  • ukrywanie dochodów.

Możliwość żądania rozdzielności z datą wsteczną

W pozwie można wnioskować o orzeczenie rozdzielności z określoną datą wsteczną, np. od chwili wyprowadzki małżonka lub od momentu ustania współżycia gospodarczego. W takim przypadku sąd, analizując stan faktyczny, może przyznać, że wspólność ustała wcześniej, niż data wyroku.

Jest to jest to jednak trudne do uzyskania. Sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z datą wsteczną, jeśli uzna, że już w tej wcześniejszej dacie istniały „ważne powody” do zniesienia wspólności majątkowej.

Jakie mogą być powody żądania rozdzielności z datą wsteczną?

Małżonek:

  • prowadził i prowadzi hulaszczy tryb życia

  • jest uzależniony od alkoholu, narkotyków czy hazardu

  • trwoni majątek wspólny

  • opuścił rodzinę i nie utrzymuje kontaktu

  • zaciąga długi zagrażające majątkowi wspólnemu

Umowna rozdzielność majątkowa 

Jeżeli między małżonkami istnieje porozumienie co do uregulowania ustroju majątkowego, mogą oni zawrzeć tzw. intercyzę – umowę majątkową małżeńską w formie aktu notarialnego. Taka umowa może:

  • ustanowić rozdzielność majątkową,

  • rozszerzyć lub ograniczyć wspólność majątkową,

  • ustalić rozdzielność z wyrównaniem dorobków.

Warto zaznaczyć, że intercyza działa wyłącznie na przyszłość, a więc nie ma zastosowania do majątku nabytego przed jej podpisaniem.

Dlaczego warto wystąpić o rozdzielność majątkową równolegle z rozwodem?

  • Ochrona majątku osobistego przed działaniami drugiego małżonka, np. przed jego długami lub nieodpowiedzialnym gospodarowaniem środkami,

  • Pierwszy krok do podziału majątku

  • Możliwość dochodzenia zwrotu nakładów z majątku osobistego na wspólny lub odwrotnie,

  • Zabezpieczenie interesów w razie postępowań egzekucyjnych wobec drugiego małżonka,

  • Wiarygodność wobec instytucji finansowych i banków przy ubieganiu się o kredyty lub ich restrukturyzację.

Przykładowy schemat działania: rozwód i rozdzielność równolegle

  1. Złożenie pozwu o rozwód do sądu okręgowego,

  2. Równoległe złożenie pozwu o rozdzielność majątkową do sądu rejonowego,

  3. Wskazanie we wniosku daty, od której rozdzielność miałaby obowiązywać (zazwyczaj z dniem wniesienia powództwa)

  4. Zabezpieczenie wniosku poprzez żądanie zakazu dysponowania majątkiem wspólnym,

  5. Po uzyskaniu rozdzielności – wystąpienie o podział majątku wspólnego (osobna sprawa cywilna).

remont domu na działce żony

Remont domu żony za pieniądze męża

Posted on

Podział majątku po rozwodzie to nie tylko kwestia dzielenia mieszkań, samochodów czy kont bankowych. Bardzo często pojawia się pytanie: jak rozliczyć nakłady na nieruchomości należące tylko do jednego z małżonków?

Remont domu żony za pieniądze męża – jak to rozliczyć przy podziale majątku po rozwodzie?

Szczególnie problematyczne są sytuacje, gdy np. żona była właścicielką domu, a mąż zainwestował pieniądze lub wykonał remont z majątku wspólnego. W tym artykule wyjaśniamy, jak sądy podchodzą do takich spraw. Czy mąż może zrobić coś, by odzyskać nakłady?

🧱 Przykład: Dom żony, remont za pieniądze wspólne

Załóżmy następującą sytuację:

  • Dom został odziedziczony przez żonę po rodzicach – stanowi jej majątek osobisty.

  • Małżonkowie zrobili gruntowny remont domu: wymieniono instalacje, okna, dach, zrobiono nową kuchnię i łazienkę.

  • Remont był finansowany z oszczędności zgromadzonych wspólnie lub z kredytu spłacanego z pensji męża.

  • Po rozwodzie żona zatrzymuje dom – bo stanowi jej majątek osobisty.

  • Mąż pyta: „A co z moimi pieniędzmi? Przecież to ja zainwestowałem, a teraz nie dostanę nic?”

Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!

Co mówi prawo?

Zgodnie z art. 45 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

„Każdy z małżonków może żądać, ażeby przy podziale majątku wspólnego rozliczono również nakłady, jakie zostały poczynione z majątku wspólnego na majątek osobisty drugiego małżonka.”

Co to oznacza w praktyce?
Jeśli dom był majątkiem osobistym żony, a środki na remont pochodziły z majątku wspólnego – mąż może żądać zwrotu połowy wartości nakładów.

Jak ustala się wartość nakładów?

Nakłady rozlicza się według ich wartości z dnia orzekania o podziale majątku, a nie z dnia remontu. To oznacza, że sąd bierze pod uwagę aktualne ceny rynkowe – np.:

  • Nakład: remont kuchni i łazienki

  • Koszt poniesiony w 2017 r.: 40.000 zł

  • Aktualna wartość zwiększenia wartości domu: 60.000 zł

  • Mąż ma prawo domagać się zwrotu połowy tej kwoty, czyli 30.000 zł.

📁 Co trzeba udowodnić w sądzie?

Aby sąd przyznał zwrot, konieczne jest przedstawienie dowodów, takich jak:

  • faktury i rachunki za materiały, usługi,

  • zdjęcia „przed i po”,

  • zeznania świadków (np. sąsiadów, wykonawców),

  • przelewy bankowe lub umowy kredytowe,

  • opinia biegłego rzeczoznawcy, który określi wartość zwiększenia majątku.

📍 Czego nie da się odzyskać?

Nie wszystkie nakłady podlegają rozliczeniu. Przykłady:

  • Nakłady czysto użytkowe, które zużyły się z czasem (np. farba do ścian sprzed 10 lat).

  • Nakłady, które nie zwiększyły wartości nieruchomości (np. wymiana zasłon, dekoracje).

  • Praca własna męża – jeśli mąż sam malował lub układał panele, ale nie zapłacono za to żadnej kwoty, to wartość jego pracy nie jest zaliczana jako nakład.

Co może zrobić mąż?

  1. Złożyć do sądu pozew o podział majątku wspólnego z wnioskiem o rozliczenie nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty żony.

  2. Dołączyć dowody poniesionych kosztów.

  3. Zawnioskować o powołanie biegłego ds. wyceny nieruchomości, by ustalił wpływ remontów na wartość domu.

 5 najważniejszych zasad

  1. Majątek osobisty żony (np. dom odziedziczony) nie podlega podziałowi.

  2. Nakłady poczynione z majątku wspólnego na dom żony – podlegają rozliczeniu.

  3. Zwrot przysługuje co do wartości nakładu, nie kosztu poniesionego.

  4. Kluczowe są dowody: faktury, zdjęcia, przelewy, świadkowie.

  5. Rozliczenie następuje w sprawie o podział majątku, nie automatycznie przy rozwodzie.

Przemoc ekonomiczna

Przemoc ekonomiczna – czym jest?

Posted on

Przemoc ekonomiczna to forma przemocy domowej, która polega na kontrolowaniu lub ograniczaniu dostępu partnera do zasobów finansowych, co prowadzi do jego uzależnienia ekonomicznego i utraty autonomii. Choć nie jest bezpośrednio zdefiniowana w polskim Kodeksie karnym, jej przejawy mogą wypełniać znamiona przestępstw, takich jak znęcanie się (art. 207 k.k.).

Jak wykazać przemoc ekonomiczną?

Aby udowodnić przemoc ekonomiczną, należy zgromadzić dowody potwierdzające działania sprawcy, takie jak:

  • Ograniczanie dostępu do środków finansowych: np. zabieranie karty płatniczej, kontrolowanie wydatków, odmowa udostępnienia środków na podstawowe potrzeby.

  • Uniemożliwianie podjęcia pracy: np. zakazywanie partnerowi podjęcia zatrudnienia, utrudnianie dojazdu do pracy.

  • Zmuszanie do zaciągania zobowiązań finansowych: np. nakłanianie do wzięcia kredytu lub pożyczki na niekorzystnych warunkach.

  • Niszczenie mienia: np. celowe uszkadzanie rzeczy osobistych partnera.

Dowody mogą obejmować:

  • Dokumentację finansową: wyciągi bankowe, faktury, umowy kredytowe.

  • Korespondencję: e-maile, wiadomości SMS, notatki.

  • Zeznania świadków: np. członków rodziny, sąsiadów, współpracowników.

  • Opinię biegłych: np. psychologa, ekonomisty.

Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu.

Przemoc ekonomiczna w orzecznictwie

Sądy w Polsce coraz częściej uznają przemoc ekonomiczną za formę znęcania się, co znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie. Przykłady:

  • Postanowienie SR w Legionowie z 12 maja 2020 r. (sygn. I Ns 85/20)

Uczestnik stosuje wobec wnioskodawczyni przemoc psychiczną polegającą na: izolacji, wyzwiskach, ośmieszaniu, kontrolowaniu, krytykowaniu, poniżaniu, groźbach, ciągłym niepokojeniu, przemoc ekonomiczną polegającą na ukrywaniu mienia należącego do wnioskodawczyni, i przynajmniej raz zastosował przemoc fizyczną polegającą na użyciu siły w celu zabrania wnioskodawczyni telefonu. Wnioskodawczyni nie ma możliwości korzystania z nieruchomości w sposób nieskrępowany, konieczne jest zabezpieczanie się przez nią przed uczestnikiem przez zamykanie się w pokoju z zamkiem na klucz, zakładanie monitoringu, chowanie rzeczy osobistych, cennych, dokumentów u mamy i innych członków rodziny.

Uczestnik cały czas chce by wnioskodawczyni czuła jego obecność, zabiera jej przestrzeń, narusza wolność, prywatność, intymność. Na prośby o zmianę miejsca zamieszkania dla dobra wszystkich a przede wszystkim córek, uzależnia wyprowadzkę od wygórowanych żądań finansowych wobec wnioskodawczyni, domaga się zakupu nowego mieszkania. Stawia żądania, których wnioskodawczyni nie jest w stanie spełnić bez pogorszenia sytuacji swojej i córek, czym wywiera na niej presję psychiczną. Sam nie czyni zaś żadnych, zdecydowanych kroków w kierunku zmiany swojej sytuacji finansowej.

  • Wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 6 grudnia 2021 r., sygn. II Ka 543/21 dotyczący m.in. przywłaszczenia przez oskarżonego pieniędzy w kwocie 170.000 zł objętych wspólnością majątkową małżeńską

  • Wyrok SR w Łukowie z 22 grudnia 2022 r. (sygn. II K 528/21)

(…) dzwonił o wielokrotnie o różnych porach dnia i nocy pod pretekstem kontaktu z dziećmi, zakłócając spoczynek nocny, powodując strach, istotnie naruszając jej prywatność, założył podsłuch w mieszkaniu, ograniczał kontakty z przyjaciółmi i rodziną, klientkami, z którymi współpracowała w firmie kosmetycznej pozbawiając ją też dochodu uzyskiwanego z tej dorywczej pracy.

  • Wyrok SO w Siedlcach z 6 grudnia 2021 r. (sygn. II Ka 543/21)

(…) Sąd Okręgowy czuł się zobligowany wskazać, iż rozróżnić należy sam dostęp formalny do rachunku bankowego (zgodny z upoważnieniami bankowymi) od pozostawienia uprawnionej osobie swobody w dysponowaniu zgromadzonymi na tymże rachunku środami, wprowadzonym zakazem korzystania z tych pieniędzmi, pytania się o możliwość podjęcia lub wydania nawet drobnej kwoty i awantur oskarżonego o wydatkowanie wspólnych środków. Przemoc ekonomiczna nie zawsze znajduje odzwierciedlenie w historii rachunku bankowego. Skorelowanie jej z przemocą psychiczną i naciskiem na pokrzywdzoną miało tutaj zasadnicze znaczenie.

Przemoc ekonomiczna jako przyczyna rozwodu

Przemoc ekonomiczna może być uznana za zawinioną przyczynę rozkładu pożycia małżeńskiego, co ma istotne znaczenie w postępowaniu rozwodowym. Sąd może orzec rozwód z wyłącznej winy małżonka stosującego przemoc ekonomiczną oraz zasądzić alimenty na rzecz poszkodowanego małżonka, jeśli rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie jego sytuacji materialnej.

Gdy ojciec walczy o opiekę naprzemienną

Posted on

W ostatnich latach coraz więcej ojców składa wnioski o opiekę naprzemienną nad dziećmi. Czasem jest to przejaw realnej chęci uczestniczenia w wychowaniu dziecka, ale bywa też tak, że to strategia procesowa, której celem jest ograniczenie obowiązku alimentacyjnego.

Gdy ojciec walczy o opiekę naprzemienną – co powinna zrobić matka?

Dla matek może to być zaskakująca i trudna sytuacja – szczególnie jeśli wcześniej to one sprawowały codzienną, pełną opiekę nad dzieckiem, a ojciec był nieobecny lub w stopniu znikomym wykonywał obowiązki związane z dzieckiem. Nie każda matka wie, jak wtedy zareagować. Czasem emocje biorą górę – kobieta odmawia kontaktów, staje w opozycji do wszystkiego, co proponuje ojciec dziecka. To błąd.

Nie odrzucaj kontaktów – zaproponuj swoje rozwiązanie

Jeśli ojciec żąda opieki naprzemiennej, a Ty się na nią nie zgadzasz – nie mów tylko „nie”. Zaproponuj konkretne rozwiązanie alternatywne. Na przykład:

  • „Nie widzę możliwości opieki naprzemiennej ze względu na brak porozumienia wychowawczego, ale proponuję, aby ojciec widywał dziecko dwa razy w tygodniu i co drugi weekend, a także spędzał połowę wakacji i świąt.”

To pokazuje, że nie izolujesz dziecka od ojca, ale chronisz jego stabilność. Sędziowie i biegli z OZSS bardzo cenią postawę współpracy i zorientowanie na dobro dziecka, a nie na walkę z drugim rodzicem.

Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!

Przygotuj się na opinię OZSS

W przypadku sporu o opiekę niemal zawsze sąd kieruje strony do OZSS. Tam psychologowie i pedagodzy badają:

  • kompetencje wychowawcze rodziców,

  • zdolność do współpracy między rodzicami,

  • przywiązanie dziecka do każdego z rodziców,

  • stabilność emocjonalną i organizacyjną obu środowisk.

Opieka naprzemienna nie zostanie zalecona, jeśli rodzice są w konflikcie, nie komunikują się, a systemy wychowawcze są sprzeczne. Jeśli dobrze przygotujesz się do tego badania, możesz skutecznie obronić stanowisko, że taka forma opieki nie służy dziecku – ale tylko wtedy, jeśli jednocześnie pokażesz, że nie jesteś stroną konfliktową.

Argumenty przeciwko opiece naprzemiennej

Jeśli chcesz przekonać sąd i OZSS, że opieka naprzemienna nie jest odpowiednia, opieraj się na faktach i stabilnych argumentach.

✔️ Brak porozumienia wychowawczego

Rodzice stosują skrajnie odmienne metody wychowawcze (np. jedna strona wymaga obowiązkowości, druga pozwala na wszystko). Dziecko gubi się w sprzecznych przekazach, co prowadzi do lęków i zaburzeń zachowania.

✔️ Brak porozumienia komunikacyjnego

Stałe kłótnie, brak możliwości ustalania wspólnych decyzji dotyczących zdrowia, szkoły czy wyjazdów dziecka.

✔️ Brak stabilizacji emocjonalnej i fizycznej

Dziecko nie ma jednego miejsca zamieszkania, co wpływa na jego poczucie bezpieczeństwa. W ciągu tygodnia musi się przenosić, zmieniać ubrania, obowiązki, rytuały.

✔️ Różne systemy wartości

Jeden rodzic nie respektuje zaleceń lekarza, drugi stosuje kary fizyczne, trzeci nagradza dziecko za nieodpowiednie zachowanie.

✔️ Brak wcześniejszego zaangażowania ojca

Jeśli ojciec nie uczestniczył w codziennej opiece, nie chodził na wywiadówki, nie znał lekarza dziecka ani jego ulubionego posiłku – trudno nagle mówić o równorzędnej opiece.

Uwaga adwokata:
Jednak warto pamiętać, że budowanie więzi dziecka z ojcem powoli i systematycznie może przynieść dobre efekty i również odciążyć matkę. Czasem trzeba to przemyśleć – zastanowić się co będzie najlepsze w dłuższej perspektywie. Wiele matek chce, aby dziecko miało oboje rodziców (mimo rozsta i to jest właśnie moment, by o to zawalczyć.

Przykładowa propozycja kontaktów zamiast opieki naprzemiennej

Przykład:

  • co drugi weekend od piątku godz. 17:00 do niedzieli godz. 18:00,

  • jeden dzień w tygodniu w godzinach popołudniowych (np. środa 15:00–19:00),

  • połowa ferii zimowych i wakacji letnich,

  • podział świąt (np. Wigilia u mamy, pierwszy dzień Świąt u taty),

  • możliwość kontaktu telefonicznego lub przez wideorozmowę dwa dni w tygodniu o stałej porze.

Taki układ pokazuje, że dziecko ma kontakt z ojcem, ale też ma stałe miejsce zamieszkania i rytm dnia.

Jak mówić w sądzie lub przed OZSS?

  • „Nie jestem przeciwna kontaktom z ojcem, ale uważam, że dziecko potrzebuje stabilizacji.”

  • „Ojciec do tej pory nie był zaangażowany w codzienne życie dziecka, nie wiem, czy poradzi sobie z pełną opieką.”

  • „Chciałabym, aby dziecko miało stałe miejsce zamieszkania, ale jestem otwarta na szerokie kontakty.”

Unikaj takich sformułowań jak:

  • „Nie dam mu dziecka.”

  • „On się nie nadaje.”

  • „Nie będzie go widywał wcale.”

Co powinna zrobić matka?

  • Zaproponuj alternatywę dla opieki naprzemiennej (kontakty),
  • Pokaż, że jesteś gotowa do współpracy,
  • Przedstaw argumenty oparte na dobru dziecka – nie na emocjach,
  • Przygotuj się dobrze do badania OZSS,
  • Zadbaj o spójność swojej narracji – powstrzymaj emocje, jeśli to możliwe

Złość wobec ojca nie powinna decydować o sposobie ustalania kontaktów z dzieckiem – to dwie różne rzeczy, choć bez wątpienią bardzo mocno ze sobą splecione.

Rozwód to jedno, dziecko to drugie.

Posted on

Rozpad związku to zawsze emocjonalne trzęsienie ziemi. Ale jeśli w tym związku są dzieci – to nie tylko koniec relacji dwojga dorosłych, ale też początek nowego, często bardzo trudnego układu rodzinnego. I tu zaczyna się błąd, który popełnia większość ludzi: nie oddzielają rozwodu od dziecka.

Dlaczego musisz oddzielić te dwa światy, zanim będzie za późno

 Traktują to jako jeden dramatyczny pakiet. A przecież rozwód to decyzja o zakończeniu małżeństwa. Rodzicielstwo trwa dalej. I nie może być zakładnikiem emocji.

Zacznij od najtrudniejszego pytania: Czy naprawdę chcesz rozwodu?

Nie pytaj prawnika. Nie pytaj psychologa. Zapytaj siebie.
Bo jeśli nie padła w Twoim wnętrzu jasna decyzja: „Tak, chcę rozwodu”, to nie jesteś gotowy na to, co będzie dalej.
A dalej będzie trudno. Będzie walka o dzieci, o pieniądze, o mieszkanie, o spokój psychiczny.
Bez tej decyzji – ugrzęźniesz. W wątpliwościach. W toksycznych rozmowach. W nadziei, że „może się jeszcze zmieni”.

Nie ruszaj do sądu, jeśli nie wiesz, że naprawdę chcesz zakończyć to małżeństwo. Potrzebujesz pomocy?Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!

Adwokat nie pomoże w podjęciu decyzji o rozwodzie

Jako adwokat od rozwodów coraz częściej spotykam się z przedziwnym zjawiskiem. Do kancelarii przychodzą ludzie — z pozoru zdecydowani, z dokumentami, czasem ze łzami w oczach, czasem z ironicznym uśmiechem.

I tu zaczyna się paradoks. Bo choć przyszli do kancelarii adwokackiej, to tak naprawdę nie po poradę prawną, tylko… emocjonalną. A ja — zamiast analizować składniki majątku, rekomendować system opieki nad dziećmi czy analizować dowody na winę współmałżonka — słucham historii o samotności w związku, o milczących wieczorach przy stole, o zdradzie, która niby była, ale nie do końca. O tym, że on się zmienił, ale nie na długo. Nie zadają tego pytania wprost – „Czy mam się rozwieść?” Zamiast tego pojawiają się na jednym spotkaniu. Potem na drugim. Opowiadają o kłótniach, o zmęczeniu, o braku zrozumienia. Czasem chcą zapytać o podział majątku, czasem o alimenty, ale mam wrażenie, że to tylko pretekst. Tak naprawdę przyszli po coś innego — po jasność. Po decyzję, której sami nie potrafią (albo nie chcą) podjąć.

Forma rozwodu: bez winy czy z orzekaniem o winie? Nie łudź się – to nie jest tylko formalność.

W Polsce nadal mamy dwie ścieżki rozwodowe:

  • bez orzekania o winie,

  • z orzeczeniem o winie.

Brzmi niewinnie? Nic bardziej mylnego.

Orzekanie o winie to emocjonalny sądowy rollercoaster.
Trwa długo. Wymaga twardych dowodów. Otwiera pole do wzajemnych oskarżeń. I – co gorsza – wystarczy, że druga strona udowodni Ci choćby 1% winy, a sąd może orzec winę obopólną.
Czyli – mimo że on Cię zdradził, mimo że była przemoc – może się okazać, że Twoja złość, krzyk, wyprowadzka, stają się „winą”.

Z doświadczenia: orzeczenie o winie ma sens tylko wtedy, gdy masz konkretne dowody – zdradę, wyrok, przemoc.
W innym przypadku – często lepiej pójść ścieżką szybszą i spokojniejszą.

Nie mieszaj ról: partner to jedno. Rodzic to drugie. Nawet jeśli boli.

Tu zaczyna się największy problem.
Bo kiedy jesteś zraniona / zraniony – chcesz, żeby cały świat wiedział, co on / ona zrobił(a).
I chcesz, żeby sąd „ukarał” tę osobę.
Tylko że sąd nie jest od emocjonalnych rozrachunków.
Sąd patrzy na dobro dziecka.
A dziecko ma prawo do obojga rodziców, nawet jeśli jedno z nich było fatalnym partnerem.

Dlatego:

  • Jeśli walczysz o ograniczenie władzy rodzicielskiej – musisz udowodnić, że druga strona zagraża dziecku, nie Tobie.

  • Jeśli chcesz, żeby dziecko mieszkało z Tobą – pokaż, że to Ty dajesz mu stabilność, nie że Twój były mąż czy żona Cię zranił.

  • Jeśli chcesz ograniczyć kontakty – nie wystarczy powiedzieć, że „on mnie nie szanował”. Trzeba pokazać, że kontakt z dzieckiem mu szkodzi.

To może być bardzo trudne emocjonalnie. Ale jeśli nie oddzielisz partnera od rodzica – przegrasz.

Kiedy po drugiej stronie jest osoba toksyczna lub zaburzona – walka dopiero się zaczyna

Rozstanie z osobą toksyczną, narcystyczną, zaburzoną psychicznie to zupełnie inna liga.
Bo tu nie ma zwykłego konfliktu. Tu jest gra o kontrolę. Gra o wizerunek. Gra o władzę.

Tacy ludzie:

  • będą wykorzystywać dziecko do manipulacji,

  • będą Cię oczerniać w sądzie,

  • będą grać ofiarę,

  • będą walczyć o opiekę, mimo że nie chcą jej naprawdę – tylko po to, by Cię zranić.

Dlatego musisz być przygotowany(a) na walkę o dziecko – nie tylko merytoryczną, ale też strategiczną i psychiczną.

Pamiętaj: w sądzie nie chodzi o to, kto głośniej krzyczy. Chodzi o to, kto lepiej argumentuje i ma dowody.

Sąd to nie scena na rozgrywki małżeńskie. Sąd to miejsce, gdzie waży się los dziecka.

Sąd nie powinien słuchać, że był zły w łóżku, że wyjeżdżał na ryby, że zdradził Cię 3 razy.
To są sprawy Twoje i jego.
Dla sądu liczy się to, czy dziecko ma co jeść, gdzie spać, kto je odbierze z przedszkola i kto rozumie jego potrzeby.

Nie pozwól, żeby Twoje cierpienie przysłoniło Twoją odpowiedzialność.
Bo jeśli tego nie zrobisz – może się okazać, że Twoje dziecko trafi pod opiekę osoby, która zraniła Ciebie.

Jak wyglądają sądy w Polsce, a jak za granicą?

Posted on

„Sąd to nie miejsce, w którym rozwiązuje się problemy. To miejsce, w którym się je osądza.”
To zdanie wypowiedziane kiedyś przez doświadczonego sędziego rodzinnego doskonale oddaje różnicę pomiędzy tym, jak my – Polacy – podchodzimy do spraw sądowych, a jak wygląda to w wielu krajach zachodnich.

Dlaczego Polacy walczą w sądach, a inne narody się dogadują?

W Polsce sąd często staje się polem bitwy, gdzie walka o dzieci, majątek i winę za rozpad związku przybiera postać emocjonalnej wojny. Ludzie nie tylko szukają sprawiedliwości – szukają potwierdzenia, że to oni są ofiarą. Proces ma przynieść satysfakcję, zemstę, symboliczne zwycięstwo.

A jak jest w innych krajach? Tam sąd to ostatnia instancja. Najpierw robi się wszystko, by się dogadać. Mediacje, ugody, pomoc prawników i psychologów, szybkie procedury – wszystko po to, by uniknąć wyniszczającego procesu.

Jak wyglądają sądy w Polsce – scena dramatu rodzinnego

Polskie sądy rodzinne – niezależnie czy w Warszawie, Opolu czy Szczecinie – mają podobny klimat:

  • Zasypane aktami,

  • Przeciążeni sędziowie,

  • Sprawy rozwodowe, alimentacyjne, opiekuńcze ciągną się miesiącami, czasem latami,

  • Salę sądową wypełniają emocje, frustracja, żal, złość i potrzeba udowodnienia swojej racji,

  • Obie strony przychodzą z pełnomocnikami, nierzadko z teczką „haków” na drugą stronę.

Rozwód czy walka o dziecko to nie tylko spór prawny. To często walka o godność, o bycie zauważonym, o głos, który ktoś przez lata ignorował. Dlatego każda rozmowa o winie, o zdradzie, o tym kto zawinił, staje się centralnym punktem.

Niestety, system nie zawsze nadąża… Przewlekłość postępowań, brak wsparcia psychologicznego i mała dostępność czy raczej brak wiedzy o mediacji sprawiają, że ludzie „idą do sądu”, bo nie mają innej drogi. I nie wiedzą, że gdzie indziej można inaczej. Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!

Jak wyglądają sądy rodzinne w innych krajach? Przede wszystkim… często ich nie widać

W wielu państwach Unii Europejskiej, ale też np. w Kanadzie, Norwegii, Holandii, Szwecji czy Francji, model rozwiązywania sporów rodzinnych oparty jest na dialog.

Oto jak wygląda to w praktyce:

1. Rozwód bez sali sądowej

W wielu krajach rozwód można uzyskać online lub przez podpisanie umowy. Nie ma potrzeby udowadniania winy, zdrady czy porzucenia. Nie dlatego, że to się nie zdarza – ale dlatego, że sąd nie jest miejscem do roztrząsania prywatnych dramatów.

Np. w Danii, jeśli strony są zgodne, rozwód można załatwić drogą internetową.
We Francji, małżonkowie mogą podpisać rozwód u notariusza – nie pojawiają się w ogóle przed sądem.
W Wielkiej Brytanii, od 2022 r. nie trzeba wskazywać winy – wprowadzenie tzw. „no-fault divorce” zakończyło erę rozwodowych bitew. Wprowadzona ustawa ustaliła, iż można orzec rozwód gdy jedna ze stron złoży oświadczenie, że związek nieodwracalnie się rozpadł. Strony mogą również wspólnie złożyć wniosek.

2. Mediacja zamiast sali rozpraw

W krajach takich jak Holandia, Niemcy, Norwegia czy Austria, rozwód zaczyna się od mediacji. Jest to obowiązkowy etap. Dopiero gdy strony nie potrafią się porozumieć, kierowane są do sądu. Ale i wtedy obowiązują surowe zasady:

  • krótki czas rozpraw,

  • zakaz używania agresywnego języka,

  • wspólne wysłuchania z udziałem psychologa.

3. Wspólna troska o dziecko

Systemy prawne np. w Szwecji i Finlandii są zorientowane na dobro dziecka, a nie na spór o władzę.
Sąd zapyta: Jak możecie oboje być dalej rodzicami dla tego dziecka?
Nie zapyta: Kto był lepszym mężem czy żoną?

Dlaczego w Polsce walczymy, a gdzie indziej się dogadują?

1. Kultura prawna i społeczna

W Polsce mamy wciąż silne przywiązanie do kategorii „winny” i „niewinny”.
Chcemy, by sąd potwierdził naszą wersję historii.
To ma wymiar nie tylko prawny, ale też społeczny i emocjonalny – chcemy mieć „papier na to, że to on/ona zawinił(a)”.

W krajach nordyckich ludzie częściej myślą: „związek się rozpadł, skupmy się na tym, co teraz”.

2. Brak systemowego wsparcia na początku konfliktu

W Polsce nie mamy wystarczającej liczby:

  • bezpłatnych mediatorów rodzinnych,

  • psychologów przy sądach,

  • programów edukacyjnych dla rozwodzących się rodziców.

Efekt? Ludzie idą od razu do sądu z adwokatem, gotowi do walki, nie do rozmowy.

3. Sąd jako narzędzie władzy i zemsty

Wielu rozwodzących się traktuje sąd jak miejsce, gdzie mogą „wygrać” – odebrać dzieci, majątek, zniszczyć reputację drugiej osoby.
Tam, gdzie system jest ugodowy, nie ma miejsca na takie podejście – bo ugoda zakłada kompromis, nie triumf jednej ze stron.

Czy można inaczej w Polsce? Tak – ale to wymaga zmiany mentalności i prawa

W Polsce wciąż brakuje:

  • obowiązkowych mediacji przed rozwodem,

  • kultury „rozwodu ugodowego”,

  • dostępnych porad prawnych dla obu stron na początku konfliktu.

Część osób umie się również dogadać, nie orzeka o winie, bierze udział w mediacji, podpisuje ugodę i porozumienie rodzicielskie.  Edukacja, iż sprawy o rozwód z winy ciągną się latami, przynoszą skutek.

Co możemy zrobić jako społeczeństwo i jako osoby w konflikcie?

  1. Zmieniajmy język – nie mówmy: „idę walczyć o dziecko”, tylko „chcę ustalić, co będzie najlepsze dla dziecka”.

  2. Korzystajmy z mediacji – to nie oznaka słabości, tylko dojrzałości.

  3. Szukajmy rozwiązań, nie zemsty – rozwód nie musi być wojną.

  4. Wspierajmy reformy prawa rodzinnego – które stawiają na dialog, nie konfrontację.

Szybszy bezkonfliktowy rozwód? Rozwód bez udziału sądu

W Polsce trwają prace nad wprowadzeniem możliwości rozwodu poza sądem, co mogłoby uprościć procedurę dla niektórych małżeństw. Rozważane są dwie główne opcje: rozwód przed notariuszem oraz rozwód przed kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego (USC).

Dla kogo byłby możliwy rozwód poza sądem?

Proponowane zmiany miałyby dotyczyć wyłącznie małżeństw spełniających określone kryteria:

  • Brak wspólnych małoletnich dzieci: Małżonkowie nie mają wspólnych dzieci poniżej 18 roku życia.

  • Zgodność co do rozwodu: Obie strony są zgodne co do rozwiązania małżeństwa i jego warunków.

  • Brak sporu o winę: Rozwód odbywa się bez orzekania o winie którejkolwiek ze stron.

  • Uregulowane kwestie majątkowe: Małżonkowie uzgodnili podział majątku wspólnego

Sędzia w sprawie rozwodowej

Posted on

Czy można dowiedzieć się czegoś więcej o sędzi prowadzącym sprawę rozwodową jeszcze przed wejściem na salę sądową? To pytanie często nurtuje naszych klientów.

Kto jest sędzią w mojej sprawie rozwodowej – jak sprawdzić kim jest?

W jaki sposób sędzia jest wybierany do sprawy? Dzieje się to poprzez tzw. System Losowy Przydziału Spraw. Otrzymasz informację jaki sędzia prowadzi Twoją sprawę. Wyniki losowania możesz sprawdzić również tutaj, gdy znasz sygnaturę swojej sprawy.

Sędzia w sprawie rozwodowej – najczęstsze pytania

  1. Czy trafię na sędziego sprawiedliwego czy uprzedzonego?
    Obawa przed subiektywną oceną jest powszechna. Klienci zastanawiają się, czy sędzia nie będzie patrzył przez pryzmat stereotypów (np. „matka wie najlepiej co dobre dla jej dziecka” albo „ojciec tylko ucieka od obowiązków”).

  2. Czy sędzia będzie chciał jak najszybciej zamknąć sprawę, czy da mi się wypowiedzieć?
    Klienci boją się, że będą tylko kolejnym numerem, sygnaturą, a nie ludźmi, którzy mają indywidualną historię.

  3. Czy sędzia będzie reagował na agresywne zachowanie drugiej strony?
    Pytanie istotne dla tych, którzy wiedzą, że ich były partner/partnerka potrafi być manipulacyjny, głośny, konfrontacyjny.

  4. Czy sędzia zrozumie moją sytuację osobistą i faktyczny układ sił w rodzinie?
    Klienci martwią się, czy uda się przedstawić pełen obraz sytuacji rodzinnej.

  5. Czy to prawda, że sędzią jest najczęściej kobieta? Czy pomoże mi to jako kobiecie, a jeśli jestem mężczyzną – zaszkodzi?

Jak sprawdzić kto jest sędzią w sprawie rozwodowej?

Istnieje możliwość uzyskania podstawowych informacji o osobie sędziego. Można poznać chociażby wiek sędziego. Jak to zrobić? Zapoznać się z publicznymi oświadczeniami majątkowymi sędziów. Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!

Oświadczenia majątkowe sędziów są dokumentami dostępnymi dla każdego obywatela, publikowanymi zwykle na stronach internetowych odpowiednich sądów okręgowych oraz apelacyjnych. Są one obowiązkowo składane przez sędziów i zawierają szczegółowe dane dotyczące ich sytuacji majątkowej, w tym posiadanych nieruchomości, ruchomości, zobowiązań finansowych oraz informacji o dochodach.

Przykładowy fragment oświadczenia sędzi Beaty Herman (ur. 1968)

Stresujesz się kto jest sędzią w Twojej sprawie?

Dla osób oczekujących na rozprawę rozwodową, tego rodzaju informacje mogą mieć istotne znaczenie z punktu widzenia psychologicznego przygotowania do postępowania. Wiedząc, kim jest osoba mająca decydować o tak kluczowych aspektach życia, jak opieka nad dziećmi, alimenty czy podział majątku, można poczuć się pewniej i zredukować niepokój związany z nieznajomością osoby sędziego.

Czy ma znaczenie, kto będzie sędzią w Twojej sprawie?

Zasada jest prosta: sędzia ma być bezstronny, niezależny i rozstrzygać sprawę zgodnie z przepisami prawa oraz stanem faktycznym. Na tym opiera się cały system wymiaru sprawiedliwości. Sędzia nie orzeka „po swojemu” ani według własnych sympatii, tylko na podstawie przepisów i dowodów zebranych w sprawie.

Jednak nie oszukujmy się, zawsze powtarzam, że każdy sędzia to człowiek. Ma swój charakter, temperament, własny styl prowadzenia rozprawy. Jeden będzie konkretny i rzeczowy, inny spokojny i cierpliwy, a jeszcze inny może być bardziej zasadniczy i niechętny dygresjom. Tych różnic nie da się całkowicie wyeliminować – tak jak nie da się sprawić, by wszyscy lekarze leczyli identycznie czy nauczyciele uczyli w ten sam sposób.

Dlatego, choć wyroki zapadają według prawa, to sama rozprawa – jej przebieg, atmosfera, sposób zadawania pytań – mogą się różnić w zależności od tego, kto zasiada za stołem sędziowskim.

Jak doprowadzić do przebadania narcystycznego małżonka podczas rozwodu?

Posted on

Jak doprowadzić do przebadania narcystycznego małżonka podczas rozwodu? – OZSS, biegły psychiatra, wniosek o opinię

Rozwód z osobą o cechach narcystycznych jest wyjątkowo trudny. Manipulacje, granie ofiarą, a także utrudnianie kontaktów z dziećmi czy fałszywe oskarżenia to codzienność wielu procesów rozwodowych z narcyzem. Kluczowym narzędziem w takiej sytuacji może być doprowadzenie do przebadania narcystycznego małżonka przez OZSS lub biegłego psychiatrę. Jak to zrobić skutecznie? Wyjaśniam krok po kroku.

Badanie OZSS przy rozwodzie – czym jest?

OZSS to Opiniodawczy Zespół Sądowych Specjalistów – psychologowie i czasem psychiatrzy, których sąd powołuje do badania stron w sprawach rodzinnych. Ich opinia często przesądza o:

  • władzy rodzicielskiej,

  • miejscu zamieszkania dziecka,

  • sposobie kontaktów.

Badanie OZSS skupia się przede wszystkim na relacji rodzic–dziecko, ocenianiu kompetencji wychowawczych i predyspozycji psychicznych rodziców. Jeśli więc narcyz manipuluje dzieckiem, oczernia drugiego rodzica lub jest emocjonalnie niebezpieczny, opinia OZSS może to wykazać — ale trzeba umiejętnie zawnioskować o badanie.

Czy wystarczy samo OZSS? Czy potrzebny jest psychiatra?

W wielu przypadkach samo badanie psychologiczne OZSS nie wystarcza. Psychologowie nie diagnozują poważnych zaburzeń psychicznych jak np. narcystyczne zaburzenie osobowości (NPD). Dlatego kluczowe jest:

  • wnioskowanie o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychiatry (a czasem zespołu psycholog + psychiatra),

  • uzasadnienie potrzeby psychiatrycznej diagnozy (np. wskazując na objawy manipulacji, braku empatii, wykorzystywania dziecka w konflikcie, agresji fizycznej, przemocy psychicznej).

Bez psychiatry, sąd zwykle ogranicza się tylko do oceny funkcjonowania rodzicielskiego, a nie samej osobowości narcyza.

narcystyczny małżonek badania ozss

Narcystyczny małżonek – i co z tego?

Internet pełen jest artykułów, poradników i książek o toksycznych relacjach, w których znajdziemy opisy zachowań narcyzów, borderline czy osób o cechach psychopatycznych. I nagle wszystko zaczyna pasować… do naszego byłego partnera.

Problem w tym, że sąd nie działa według internetowych kryteriów. To, że ktoś przeczytał bardzo dużo o narcyzmie, nie czyni go biegłym psychologiem. Posługiwanie się takimi amatorskimi „diagnozami” w sądzie jest nie tylko nieprofesjonalne, ale wręcz działa na naszą niekorzyść. Wygląda to raczej na osobiste uprzedzenia niż rzetelną ocenę sytuacji. Zaburzenia osobowości to nie jest coś, co powinno stosować się jak obelgę.

Diagnoza to narzędzie, które pomaga zrozumieć, z jakimi trudnościami mierzy się dana osoba. Ale sama diagnoza – nawet ta prawdziwa, postawiona przez lekarza – nie jest dowodem na winę czy brak kompetencji rodzicielskich. Sąd ocenia jak były partner funkcjonuje w praktyce. Interesują go konkretne zachowania, ich wpływ na dzieci, partnera, codzienne życie. Jeśli chcemy coś udowodnić, musimy pokazać fakty i dowody: wiadomości, zeznania świadków, opinie biegłych.

Inaczej mówiąc: nie chodzi o to, żeby nazwać drugą stronę narcyzem, tylko żeby udowodnić, co zrobiła, jak się zachowuje i dlaczego to ma znaczenie w tej sprawie.

Jak doprowadzić do badania? Wniosek do sądu

Aby sąd zarządził badanie narcystycznego małżonka, musisz złożyć odpowiedni wniosek. Oto jak to zrobić:

Co powinien zawierać wniosek o opinię OZSS i biegłego psychiatry?

  • Wskazanie celu: np. ocena predyspozycji wychowawczych, zdrowia psychicznego i wpływu osobowości strony na dobro dziecka,
  • Żądanie powołania OZSS – standardowo, do oceny kompetencji rodzicielskich,
  • Żądanie powołania biegłego psychiatry (lub zespołu psychiatryczno-psychologicznego) – do zbadania cech osobowościowych i ewentualnych zaburzeń psychicznych,
  • Uzasadnienie: opisujesz konkretne zachowania narcyza — manipulacje, skłonność do grania ofiary, brak empatii, izolowanie dziecka od drugiego rodzica, nieadekwatne reakcje emocjonalne, próby fałszowania rzeczywistości.
  • Wskazanie, że dla dobra dziecka i ustalenia właściwej władzy rodzicielskiej konieczna jest specjalistyczna diagnoza.

Kiedy składać wniosek o OZSS i biegłego?

  • Najlepiej na początku procesu (w pozwie lub odpowiedzi na pozew),

  • Albo w osobnym piśmie przed pierwszym terminem rozprawy,

  • Jeśli pojawią się nowe okoliczności – wniosek można też złożyć w toku postępowania.

Im wcześniej zawnioskujesz, tym lepiej – sądy potrzebują czasu na powołanie OZSS lub biegłego.

Jak uzasadnić konieczność badania narcyza?

Twoje uzasadnienie powinno być konkretne, opisujące zdarzenia i sytuacje, a nie ograniczające się do ogólnikowych stwierdzeń, takich jak „jest toksyczny”. Należy wskazywać konkretne zachowania, które obrazują problem. Uzasadnienie powinno być również logiczne – trzeba wykazać, w jaki sposób te zachowania wpływają negatywnie na dziecko oraz na relacje rodzinne, przedstawiając ciąg przyczynowo-skutkowy. Istotne jest także, aby uzasadnienie wskazywało na realne zagrożenie, jakie te zachowania stwarzają – czy to w sferze emocjonalnej, wychowawczej, czy psychicznej, zarówno dla dziecka, jak i dla innych członków rodziny. Kluczowe znaczenie ma oparcie uzasadnienia na dowodach: wiadomościach e-mail, SMS-ach, zeznaniach świadków, notatkach z rozmów, a także opiniach psychologa prywatnego. Tylko taka forma argumentacji będzie przekonująca i skuteczna w postępowaniu sądowym.

Przykład uzasadnienia:

„Pozwana w kontaktach z dzieckiem przejawia postawę wyłącznie roszczeniową i manipulacyjną, odmawia kontaktów ojca z dzieckiem bez uzasadnienia, systematycznie deprecjonuje rolę powoda. Z uwagi na liczne przejawy braku empatii, wybuchy złości, stosowaną przemoc oraz instrumentalne traktowanie dobra dziecka, zasadne jest powołanie OZSS i biegłego psychiatry.”

Czego się spodziewać po opinii?

Po wydaniu opinii:

  • OZSS wskaże, czy narcyz stosuje manipulacje wobec dziecka,

  • Biegły psychiatra może wskazać zaburzenia osobowości (np. rys osobowości narcystycznej, zaburzenia typu borderline, antyspołeczne cechy),

  • Opinia może być kluczowym dowodem przy przyznawaniu władzy rodzicielskiej lub ograniczaniu kontaktów.

Jak zbadać małżonka przy rozwodzie?

  • Składaj wniosek o badanie OZSS i biegłego psychiatrę,

  • Dokładnie uzasadnij potrzebę badania – opisując zachowania narcystyczne,

  • Dostarcz dowody, które potwierdzą Twoje twierdzenia,

  • Pilnuj terminu – wniosek najlepiej złożyć na początku sprawy.

Pamiętaj: sąd potrzebuje jasnych sygnałów, że zachowanie narcystycznego małżonka wpływa negatywnie na dobro dziecka lub przebieg sprawy. Dobrze przygotowany wniosek i konsekwentne działanie mogą sprawić, że nawet narcyz nie uniknie diagnozy!

Podsłuchy i nagrania w sprawie rozwodowej

Posted on

W sprawach rozwodowych, gdzie stawką są alimenty, opieka nad dziećmi i ustalenie winy za rozpad małżeństwa, strony coraz częściej sięgają po nagrania rozmów.

Podsłuchy i nagrania w sprawie rozwodowej – czy można ich legalnie użyć?

Ale czy nagranie małżonka może być legalnie użyte jako dowód? Czy podsłuch w rozwodzie to dobre rozwiązanie, czy raczej ryzyko odpowiedzialności karnej? Odpowiadamy w tym artykule.

📌 Czy można nagrywać męża lub żonę bez ich wiedzy?

Tak, ale tylko w określonych sytuacjach. Jeżeli uczestniczysz w rozmowie, masz prawo ją nagrywać bez informowania drugiej osoby.
Dotyczy to zarówno rozmów telefonicznych, jak i spotkań osobistych. Nie ma obowiązku uzyskania zgody rozmówcy.

✔️ Przykład:

Żona nagrywa rozmowę z mężem, w której ten grozi jej lub przyznaje się do zdrady – takie nagranie jest legalne i może zostać dopuszczone jako dowód w sprawie rozwodowej.

❌ Czy można podsłuchiwać cudze rozmowy – np. ukrytym urządzeniem?

Nie. Zakładanie podsłuchów, nagrywanie rozmów innych osób (np. męża i jego kochanki) bez Twojego udziału w rozmowie – jest przestępstwem.

🔍 Podstawa prawna:

  • Art. 267 § 3 Kodeksu karnego:

    Kto w celu uzyskania informacji do której nie jest uprawniony, zakłada urządzenie podsłuchowe lub inny sprzęt umożliwiający utrwalenie informacji, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2.

❗Uwaga:

Nawet jeśli podsłuch dostarczy wartościowych informacji (np. dowodu zdrady), jego użycie może być nielegalne, a osoba, która nagrywała, może ponieść odpowiedzialność karną.

Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!

 Czy nagranie może być dowodem w rozwodzie? Co mówi orzecznictwo?

Sądy cywilne – w tym sądy rodzinne – czasem dopuszczają nagrania rozmów jako dowód, nawet jeśli nie były wykonane za zgodą drugiej osoby. Dopuszczalność nagrania zależy od okoliczności sprawy.

📚 Przykłady orzeczeń:

  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.04.2016 r., sygn. akt II CSK 478/15:

    Nagranie własnej rozmowy z drugą osobą, nawet dokonane bez jej wiedzy, może być dopuszczone jako dowód w postępowaniu cywilnym, jeśli służy ochronie prawnie chronionych dóbr, np. życia, zdrowia, czci lub godności osobistej.

  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25.08.2021 r., I ACa 148/21:

    Dla oceny dopuszczalności nagrania jako dowodu decydujące znaczenie ma to, czy nie zostało ono zdobyte w sposób rażąco naruszający prawo oraz czy jego użycie nie godzi w zasady współżycia społecznego.

⚠️ Jakie są zagrożenia przy stosowaniu podsłuchów?

  • Możesz narazić się na zarzut przestępstwa (art. 267 k.k.).

  • Możesz zostać pozwany(a) cywilnie za naruszenie dóbr osobistych.

  • Nagranie może zostać pominięte jako dowód przez sąd (szczególnie jeśli uzyskane nielegalnie).

Jakie nagrania warto mieć w sprawie rozwodowej?

  • Rozmowy z udziałem drugiej strony, które pokazują:

    • przemoc słowną, groźby, poniżanie

    • przyznanie się do zdrady

    • manipulacje wobec dzieci (np. wpływanie na kontakty z drugim rodzicem)

  • Nagrania powinny być:

    • Czytelne i zrozumiałe

    • Z datą lub opisem kontekstu

    • Przedstawione z wyprzedzeniem (wraz z transkrypcją, jeśli to możliwe)

 Nagranie jako dowód w sprawie rozwodowej – praktyczne porady

  1. Nagrywaj tylko wtedy, gdy sam uczestniczysz w rozmowie.

  2. Nie zakładaj podsłuchów! (np. w samochodzie, telefonie współmałżonka).

  3. Zabezpiecz nagrania i przechowuj je na bezpiecznym nośniku.

  4. Dołącz je do pozwu lub odpowiedzi na pozew, wskazując cel dowodowy (np. wykazanie winy, przemocy, nieprawidłowego wychowania dzieci).

  5. Skonsultuj się z adwokatem, zanim użyjesz nagrania – by nie narazić się na zarzuty karne.

📝 Podsumowanie – czy można nagrywać?

✅ TAK, jeśli to Twoja rozmowa, a druga strona zachowuje się nagannie – możesz zabezpieczyć ważny dowód.

❌ NIE, jeśli chcesz używać ukrytych podsłuchów – to przestępstwo, które może Ci zaszkodzić bardziej niż pomóc.

📌 Najczęstsze pytania (FAQ)

Czy mogę nagrać męża, który mnie obraża?

✅ Tak, jeśli jesteś obecna w tej rozmowie.

Czy mogę nagrać rozmowę męża z kochanką?

❌ Nie – to podsłuch, grozi za to kara.

Czy sąd dopuści nagranie bez wiedzy drugiej osoby?

🟡 Może, jeśli nagranie ma duże znaczenie dla sprawy i nie narusza rażąco prawa.

Jak ustalić kontakty z dzieckiem po rozwodzie?

Posted on

Ustalenie kontaktów z dzieckiem po rozwodzie lub rozstaniu rodziców jest kluczowe dla zapewnienia dziecku stabilności, poczucia bezpieczeństwa i prawidłowego rozwoju emocjonalnego.

Jak ustalić kontakty z dzieckiem po rozwodzie? Co drugi weekend i jeden dzień w tygodniu – sprawdzony system

W praktyce sądowej najczęściej spotykaną formą organizacji kontaktów jest system co drugi weekend oraz jeden stały dzień w tygodniu. Jak dokładnie ustalić taki harmonogram? Na co zwrócić uwagę, aby kontakty były wygodne dla dziecka i możliwe do wykonania przez oboje rodziców? Wyjaśniamy krok po kroku.

Dlaczego warto ustalić kontakty co drugi weekend i w tygodniu?

System oparty na kontaktach co drugi weekend oraz jednym dniu roboczym w tygodniu jest powszechnie uznawany za najbardziej optymalny dla dzieci mieszkających na stałe przy jednym z rodziców. Dzięki temu:

  • dziecko ma regularny kontakt z obojgiem rodziców,

  • zachowana jest stabilność życia codziennego (szkoła, przedszkole, zajęcia dodatkowe),

  • rodzice mogą planować swoje życie zawodowe i prywatne z wyprzedzeniem,

  • ogranicza się konflikty i nieporozumienia na tle organizacji opieki.

Taki model jest szczególnie zalecany, gdy między rodzicami istnieje umiarkowana zgoda co do wychowania dziecka, ale jednocześnie brak warunków do pełnej opieki naprzemiennej. Potrzebujesz pomocy? Zapraszam na konsultację, umów się klikając dostępny termin i godzinę w kalendarzu!

Jak szczegółowo ustalić kontakty? Praktyczne wskazówki

Aby system kontaktów działał sprawnie, warto precyzyjnie określić:

1. Weekendowe kontakty

  • Co drugi weekend – najlepiej ustalić, że kontakty rozpoczynają się w piątek o godzinie 17:00 (lub po zakończeniu zajęć szkolnych) i kończą w niedzielę o godzinie 18:00.

  • W przypadku starszych dzieci można rozważyć wydłużenie weekendu do poniedziałku rano (odwożenie dziecka do szkoły).

  • Stałe przypisanie weekendów – np. pierwszy i trzeci weekend miesiąca z jednym rodzicem, drugi i czwarty z drugim. Jeśli w danym miesiącu przypada piąty weekend, warto od razu ustalić, do kogo on należy.

2. Dzień w tygodniu

  • Najczęściej proponuje się środę, ale można ustalić każdy inny dzień, dostosowany do planu zajęć dziecka.

  • Kontakty w tygodniu trwają zazwyczaj od godziny 16:00 do 19:00 lub 20:00.

  • Warto określić, kto odbiera dziecko ze szkoły lub przedszkola i kto je odwozi z powrotem do miejsca zamieszkania.

3. Dodatkowe zasady dotyczące świąt, ferii i wakacji

  • Święta – Boże Narodzenie, Wielkanoc można dzielić pomiędzy rodziców, np. Wigilia i pierwszy dzień Świąt u jednego, drugi dzień Świąt u drugiego.

  • Ferie zimowe i wakacje – warto ustalić, że każdy rodzic ma prawo do połowy ferii lub dwóch tygodni wakacji, przy uprzednim wzajemnym uzgodnieniu terminów (najlepiej do końca maja danego roku).

4. Zasady wymiany informacji i zmiany terminów

  • Rodzice powinni informować się nawzajem o zmianach z odpowiednim wyprzedzeniem – np. minimum 7 dni przed planowanym terminem kontaktu.

  • Zaleca się, aby w przypadku choroby dziecka lub nadzwyczajnych sytuacji strony były elastyczne i ustalały nowe terminy kontaktu.

5. Zakaz obecności osób trzecich (opcjonalnie)

W wielu przypadkach korzystne jest ustalenie, że kontakty odbywają się bez udziału osób trzecich (np. nowych partnerów), szczególnie w pierwszym okresie po rozwodzie.

Korzyści dla dziecka

Przemyślany i jasno określony harmonogram kontaktów to dla dziecka:

  • większe poczucie bezpieczeństwa,

  • przewidywalność i regularność spotkań z obojgiem rodziców,

  • mniejsze napięcie i stres związany z organizacją opieki,

  • możliwość budowania trwałej relacji z każdym z rodziców.

Podsumowanie

Jeśli planują Państwo ustalić kontakty z dzieckiem po rozwodzie lub rozstaniu, system co drugi weekend i jeden dzień w tygodniu jest jednym z najbardziej praktycznych i sprawdzonych rozwiązań. Warto jednak zadbać o to, aby harmonogram był precyzyjnie ustalony: określić konkretne dni, godziny odbioru i odwiezienia dziecka, zasady dotyczące świąt i ferii oraz sposób komunikacji między rodzicami.

Dzięki temu zminimalizują Państwo ryzyko konfliktów i zadbają o dobro dziecka, które w trudnej sytuacji rozstania rodziców potrzebuje przede wszystkim stabilności, ciepła i obecności obojga rodziców w swoim życiu.